Hoofdstuk 10

~Lea's POV~

"Ik heb een plan" Fluisterde hij in mijn oor. Mijn hart sloeg een slag over. "Wat?!" fluisterde ik terug, alleen wat harder dan gedacht. Hij trok zijn hoofd terug en keek teleurgesteld. "Sorry zo bedoelde ik het niet, ik wil hier ook graag weg.." fluisterde ik. Zijn ogen begonnen weer te twinkelen. "Gelukkig. Ik heb al een plan, maar het wordt wel riskant" fluisterde hij. Ik had op dit moment echt alles over om hier uit te komen en samen te zijn met Jason, ook al kende we elkaar nog niet zo lang. "Ik doe mee, samen moet het wel lukken" Zei ik. Zijn mondhoeken krulde omhoog, "Dit is het plan." En hij vertelde me zijn idee, tot in de details. Het zou wel kunnen lukken, maar dan moesten we wel veel geluk hebben dat niks tegen zou zitten. En allereerst moesten we toch een beetje het gebouw verkennen. En daarvoor had ik een plan. "Hé hallo? Is daar iemand?" Riep ik, terwijl ik opstond. Jason keek me verschrikt aan, maar ik gaf hem een knipoog en zei zachtjes "Ik heb ook een plan". Toen ik nog niks hoorde schreeuwde ik nog een keer "HÉ STELLETJE LUIWAMMESEN DAAR, IK MOET NOGAL NODIG NAAR DE PLEE!!" De vorige keer dat we konden gaan moesten we ook veel moeite doen om het voor elkaar te krijgen. Meteen kwamen er 2 mannen aangehold. "Wat moet je dametje?" Zei eentje. "Nou ik moet naar de wc, zoals jullie dat ook moeten, of doen jullie het in je broek soms?!" Zei ik nogal brutaal. Maar het werkte wel. De mannen hielden me stevig vast bij mijn armen en brachten me zo naar de wc. Gelukkig voor mij was deze op de begane grond, dus ook op onze weg naar beneden. Ik keek goed om me heen en printte elk detail in mijn gedachten. Misschien zou het nog van pas kunnen komen. Boven aan de trap kon je de andere mannen zien zitten, dit was dus een goede plek om te kijken of we naar beneden konden komen. Bij de wc vond ik helaas niks bruikbaars, we moesten nog iets hebben zodat we de deur open konden breken. Op de weg terug zag ik hier en daar wel wat dingen op de grond liggen die misschien van pas zouden kunnen komen. Er lag een ijzeren staaf en een koevoet en nog wat andere rommel. Maar ik kon niet zomaar bukken en het oprapen. Dus ik liet me weer terug leiden naar onze cel.
Toen ik weer terug bij Jason zat vertelde ik alles wat ik gezien had, tot in detail. Ook dat ik die koevoet en een ijzeren buis had gezien die mij wel handig leken. Jason knikte alleen maar en was zelf ook diep in gedachten. Hij ging een paar uur later ook naar de wc, maar kwam met geen ander nieuws terug. 'S avonds kregen we weer een paar boterhammen en wat water. "Jullie hebben geluk vandaag, er was nog wat over" Zei een man die we nog niet eerder gezien hadden. Hij had lang, vettig haar en droeg een petje. Hij had ook al een snor en bakkebaarden, hij leek daardoor meer van de vorige eeuw dan van nu. Gulzig dronken we het water en aten we het brood. Ik voelde me wel weer wat beter na het eten, maar nog steeds erg slapjes. Onze ontsnapping moesten we dus niet al te lang meer uitstellen...