67.

Elena Johnson

Zayn en Niall hadden de rest ondertussen ook al verteld over hun verloving. Ze hadden net als ik ontzettend enthousiast gereageerd, en eigenlijk waren mensen meteen dingen gaan regelen voor hun bruiloft. Het was vrijdag en voor het eerst in weken had ik weer mijn Niall-avond. 'Vind je het niet erg dat Zayn en ik gaan trouwen?' vroeg Niall me toen we samen bij Nando's zaten. 'Nee, natuurlijk niet!' antwoordde ik meteen. 'Zo bedoel ik het niet,' lachte Niall. 'Jullie zouden als eerste gaan trouwen, en nu is iedereen met onze bruiloft bezig,' legde Niall zichzelf duidelijker uit. Hier moest ik even over nadenken. 'Natuurlijk vind ik het wel jammer dat we nu niet meer de eerste zijn die trouwen, maar jullie verdienen dit, en wie ben ik om dat dwars te gaan bomen. En Louis en ik gaan echt nog wel trouwen, de vraag is nu alleen wanneer,' zei ik. Niall pakte mijn hand vast en kneep er even in. 'Weet je het zeker, anders blaas ik gewoon alles af en wachten we tot jullie getrouwd zijn. Dat maakt me echt niet uit, Elena. Dat doe ik graag voor jou. Jij bent mij beste vriendinnetje en je verdient het om op dit moment gelukkig te zijn.' Ik keek Niall aan en glimlachte. 'Ik ben gelukkig als jij en Zayn elkaar het ja-woord geven. En het is geen wedstrijdje wie er het eerste trouwt. Ik zou me alleen maar schuldig voelen als jij je bruiloft af gaat zeggen vanwege mij. Ik kijk er echt naar uit om jou bruidsmeisje te zijn,' vertelde ik Niall eerlijk. Hij keek me even onderzoekend aan, maar glimlachte toen hij zag dat ik de waarheid sprak. We aten weer even in stilte verder, tot Niall opnieuw begon te praten. 'Hoe gaat het met dat kleine wondertje in je buik?' vroeg Niall. Ik glimlachte en keek even naar beneden te bevestiging. Ik was nu 24 weken zwanger, over de helft al. Er was al duidelijk een buik zichtbaar. 'Volgende de dokter is de baby volkomen gezond. We hebben een vruchtwaterpunctie laten doen, waaruit ook niks afwijkend kwam.' 'Weet je al of het een jongen of een meisje wordt?' vroeg Niall me. Ik schudde mijn hoofd. 'Louis wil het heel graag weten, maar ik wil het een verassing houden. stiekem hoop ik op een jongetje, zodat dat later de grote, sterke broer van zijn kleine zusje gaat worden,' zei ik, licht wegdromend. Niall schoot in de lach. 'Wat?' vroeg ik met een lach op mijn gezicht. 'Weet je hoe fijn het is om een grote broer te hebben die altijd voor je zorgt?' vroeg ik hem. Hij knikte. 'Maar ik denk dat ik als jongen toch anders tegen een oudere broer aan kijk dan jij,' zei hij. Daar moest ik hem dan weer gelijk in geven. We hadden ondertussen ons eten op en Niall bood aan om te betalen. 'Alleen als je mij de popcorn laat betalen,' lachte ik. Daar stemde Niall lachend mee in. Ik had deze avonden gemist, en het was fijn om weer met Niall te kunnen praten.