The Story of Moon deel 19

Moon deel 19

Ik schrok, het licht knipperde aan, en daar zag ik hem, Arons vader. Hij keek me aan met die prachtige ogen, maar zo bedreigend, dat ik het niet meer zo prachtig vond. Arons vader wist zeker wie ik was, hij zag me als vijand, wat me ook begrijpelijk leek. "Wow, wie is dat?" vroeg Dana. "Die ogen zijn echt heel speciaal vind je niet?" ging Dana verder. "Uhm, ik weet niet wie hij is, en ja die ogen zijn prachtig." Het gordijntje aan de overkant schoof dicht, ik zuchtte. "Kom we gaan achter MSN" zei ik. Ik sprong achter haar computer en deed hem aan. "Wat jij wilt, dan kan ik lekker op je warme plek zitten." zei ze en sprong op de zit-vensterbank. Ik meldde me aan. Een paar mensen van mijn klas waren online, en Sky.

Moon zegt: Hé Sky!
Sky zegt : Moon (L)
Moon zegt: Alles goed?
Sky zegt: Ja & met jou?
Sky zegt: Ik had trouwens je mail gehad,
en ik kan morgen ja!
Moon zegt: Mooi!
Sky zegt: Maar ik moet weer gaan doeii.
Moon zegt : Bye bye.

Ik sloot het gesprek tussen Sky en mij. "Het gordijn gaat weer open" fluisterde Dana opeens" Met een supersnel reflex keek ik naar de overkant.* pling * Aron heeft zich aangemeld. Ik zag Aron zitten, achter de computer. Natuurlijk kon hij ons gesprek horen, maar zou het weten dat ik hier was? "Moon, druk is op het gesprek met Aron." zei ze. Ik gehoorzaamde, en ik keek weer naar zijn huis. Ik zag hem goed nadenken, over wat hij wel zou doen, en wat niet. Toen keek ik naar het scherm van MSN; en zag dat Aron steeds aan het typen was, en daarna niet meer. Hij was zo aan kniezen door mij, hij wilde met me praten, maar mocht niet. Aron keek blijkbaar deze kant op, want Dana viel met een klap van de vensterbank. "Wat is er" vroeg ik lachend. "Hij keek opeens, echt super eng." Dana krabbelde overeind en zei " Misschien is het beter, als hij jou alleen ziet zitten achter de com. Ik ga wel even beneden zitten ofzo. " "Maar Daan, dat hoeft toch helemaal niet gek." "Jawel. " zei ze, en zonder op antwoord te wachten spurtte ze naar beneden. Ik keek naar zijn prachtige huis, de witte villa. Ik keek naar hem. Opeens keek hij terug waardoor ik van schrik rechtop ging zitten. Onze blikken hielden elkaar vast, waardoor mijn hard een sprongetje maken. Ik was gewoon hopeloos verliefd op hem. Ik keek weg, voordat hij zover was dat hij mijn emotie kon lezen.
* pling *
Aron zegt: Hé.
Moon zegt : Haai.
Aron zegt: Alles goed met je?
Moon zegt : Ja hoor & met jou dan?
Aron zegt : Ook wel..
- ik geloofde hem niet, ookwel, was zijn antwoord. Net als mij voelde hij zich natuurlijk hardstikke vreselijk, omdat wij niet meer bij elkaar waren. -
Moon zegt: Ik hoorde je..
Aron zegt: Hoe bedoel je?
Moon zegt: Vanmorgen, ik vroeg of je van me hield en je ging weg. Maar de wind voerde jou woorden mee, zodat ik ze kon horen, dus ik wil weten, heb je het echt gezegd?
Aron zegt: Ja * bloos *
Moon zegt: Haha, jij kan niet eens blozen.
Aron zegt : I'm sorry .
Moon zegt: Het maakt het misschien moeilijker voor je, maar ik mis je echt heel erg.
Aron zegt : Ik jou ook.

* Aron heeft zich afgemeld. *
Op dat moment schrok ik voor de zoveelste keer, Arons vader stond achter hem, en gaf hem een klap. Ik zag aan zijn lippen dat hij iets schreeuwde tegen zijn zoon. Toen keek hij met een dorstige blik naar mij, en deed met een ruk het gordijn dicht. Ik meldde me ook af, ik had te veel gezien. Ik zag Aron pijn leiden door mij, ik was de stichter van alles. Ik bezorgde hem al die vreselijk pijn. Er gleed een traan over mijn wang. " Natuurlijk was ik het, hoe kon ik denken dat Aron niet meer van me hield? Hij mag het gewoon niet meer, geen relatie hebben met mij." bij het laatste schoot er een pijnsteek door het nogsteeds lege gat waar mijn hart zou moeten kloppen. Ik rende naar beneden, naar Dana en barsste in snikken uit.