Hoofdstuk 14 - De begrafenis

vanuit Nils:
Als ik aan kom bij Daan's huis zij Owen en Rein er al, we zijn alle vier helemaal in het zwart gekleed. 'Hey, Nils' roept Owen naar mij. 'Hey' zeg ik terug ik groet en condoleer ze en dan komen de meiden al 'Wow wat ziet Leyla er mooi uit' denk ik. Ze stap af ,we condoleren elkaar en geeft me een knuffel ik word helemaal warm van binnen. Uit mijn ooghoek zie ik dat Owen en Sanne ook knuffelen ik denk die vinden elkaar echt leuk. Dan komt Daan's moeder naar buiten en stappen we allemaal in de auto. In de auto is het stil niemand durft ook maar één woord te zeggen, gelukkig zijn we er al naar een paar minuten. In de dienst zit ik naast Leyla, Owen naast Sanne, Rein naast Suzie en Daan natuurlijk naast Lola. Leyla kruipt dicht tegen me aan en mijn hart maakt een sprongetje. Het is een mooie dienst, daarna rijden we naar de begraafplaats. Daans opa wordt nu begraven en Daan barst in huilen uit Lola begint hem te troosten en geeft hem een kus op z'n wang en fluister iets in zijn oor hij droogt z'n tranen en knikt, ze zijn echt lief samen. Na de begrafenis begint iedereen Daan zijn familie te condoleren. We blijven nog even bij het graf staan en we praten over hoe zijn opa was. Dan worden we thuis gebracht door Daan's moeder. Als ik thuis kom plof ik op m'n bed neer en denk aan Leyla, wat is ze toch lief. Ze is het perfecte meisje voor mij . Maar ik zou haar nooit durven te vragen, wat moet ik doen?

vanuit Leyla:
De begrafenis was heel mooi en zielig, Daan begon halverwegen de begrafenis te huilen, maar gelukkig was Lola er voor hem en troosten hem. Als Daan's moeder mij thuis heeft gebracht ga ik gelijk naar m'n kamer. ik denk aan Nils , tijdens de begrafenis dienst leunde ik tegen hem aan mijn hoofd lag perfect op zijn schouder het voelde alsof het nooit anders is geweest en ik hem al jaren ken. Hij is het perfecte vriendje zo lief, zorgzaam, humoristisch en knap.