001 {proloog}

‘Nog 10 minuten’ riep mn beste vriendin Maddison uit die op en neer stond te springen. Haar blonde haar wapperde in de wind en haar bruine ogen schitterde in het zonlicht. Ik snapte niet hoe ze nog kon springen, Het was superwarm en we stonden hier al 5 uur tussen duizende mensen te wachten tot die klote uitslag van de prijsvraag nou eindelijk werd uitgereikt. ik had amper nog gevoel in mn benen en ik zuchtte. Achter me stond een of andere dikke zwetende gozer in een zwarte tanktop waar zijn harige bleke buik onderuit kwam. Hij stond gewoon tegen me aangeplakt en ik werd misselijk bij het idee dat ZIJN zweet misschien wel op me zat. Ik wist geeneens wat we hier eigelijk deden, ik won nooit iets. Ik had zelfs nog geen ijsje gewonnen van mn grootoma die wel eens een ijsje verloot tussen mij en mn zusje. ZIJ won altijd wat, IEDEREEN won wat behalve ik: Scarlett Brooks. Maddison had ooit een dvd van Dora gewonnen maar serieus dat was het dus veel geluk zou zij ook niet hebben. Ik zou zo blij zijn als ik daar weg kon en bevrijd zou zijn van die vetzak achter me. ‘Ik weet zeker dat we gaan winnen’ zei Maddie overblij terwijl ze me aankeek met een superlach op haar gezicht. ‘ja jij misschien’ zei ik, ‘ik win mooi niks, ik ben blij als ik hier weg ben’. We stonden wel dichtbij het podium waar de prijs uitgereikt zou worden dus we hadden niet zo heel erg probleem als we zouden winnen maar terug komen naar de auto was het probleem. Een vrouw reed een mega ton met papiertjes erin het podium op en zwaaide met haar microfoon. Maddie begon te schreeuwen en ik werd helemaal fijn gedrukt tussen de mensen. Ik kon geen kant meer op en de buik van die dude zat als een soort bescherming om me heen. Fuck my life. De vrouw hield een heel verhaal en uiteindelijk riep ze: ‘En de winnaar van de hoofdprijs is geworden’. Ik keek naar m’n voeten die er heel ongelukkig bij stonden. Ik wist 100 % zeker dat ik omviel als ik een duwtje krijg of als zelfs de wind ging blazen. ‘Scarlett Brooks’ riep de vrouw uit. Mijn mond viel open en Maddie greep me vast. ‘we hebben gewonnen’ riep ze uit. Op dat moment veranderde me hele leven.