41. pijn en bang

Vanuit Linde

Ik word naar achter getrokken en probeer me los te trekken, maar degene die me vast heeft is te sterk. Ik zie dat we in de gang zijn en dan begin ik een beetje terug te komen uit mijn shock “LAAT ME LOS” probeer ik zo hard mogelijk te schreeuwen, maar door de hand voor mijn mond lukt het niet heel erg. Degene die me vast heeft haalt een mes tevoorschijn en zegt “ik zou maar gauw je mond dicht houden, anders ga je eraan” ik schrik en slik even, “je was gewaarschuwd he, je ging eraan als je niet snel bij Daan weg ging” zegt de stem en ik herinner me de tweet die ik gister kreeg. “waarom?” wil ik vragen maar veel verder dan “waar-” kom ik niet, want de man snijd me in mijn arm en ik val van de pijn uit de armen van de man op de grond. Ik hoor de man nog zeggen “je zegt het tegen niemand, of ik kom terug en maak jou en je vriendjes af” dan zie ik hem weg lopen, de deur uit, maar ik heb even geen kracht om te schreeuwen. Ik lig daar 5 minuten op de grond, als ik weer wat kracht terug krijg en op kan staan. Ik kijk naar mijn arm, hij zit helemaal onder het bloed en het doet verschrikkelijk veel pijn, maar als ik het vertel worden ze kei bezorgd allemaal. Ik loop naar de keuken toe en was mijn arm af, shit het helpt niet het blijft bloeden… ik leg er een handdoek op en loop richting buiten, “ooh, daar ben je” zegt Daan, “we vroegen ons al af waar je bleef”. “ik was even wat drinken pakken” zeg ik “waar is je drinken dan?” vraagt Rein, “uhh, ja, dat ben ik vergeten mee te nemen” zeg ik. “waarom heb je een handdoek op je arm?” vraagt Daan dan, ik zeg snel “ooh, gewoon” en wil dan omdraaien om drinken te pakken. Als ik een stap richting de deur zet gaat alles draaien en ik begin zwarte vlekken te zien, niet veel later lig ik op de grond en word het helemaal zwart.

Als ik wakker word lig ik op de bank, ik probeer over eind te komen, maar ik heb barstende hoofdpijn dus het lukt niet. Wat is er gebeurd? Vraag ik mezelf af. Ik zie dat Daan de woonkamer binnen komt lopen en mij ziet, hij loopt naar me toe en zegt “gelukkig je bent wakker” “hoe lang was ik weg dan?” vraag ik, “nou, je was maar ongeveer 5 minuten buiten bewustzijn, maar toen werd je wakker en vielen je ogen gelijk weer dicht, ik denk dat je slaap nodig had ofzo” ik probeer me te herinneren wat er was gebeurd, maar het lukt niet. “wat is er gebeurd?” vraag ik dan maar en Daan schud zijn hoofd “ik weet het niet, je kwam naar buiten en zei dat je drinken ging pakken binnen, maar je had geen drinken mee, toen had je een handdoek op je arm en toen we vroegen waarom zei je ooh gewoon, je draaide je om zette een stap en zakte naar de grond.” Terwijl Daan dit verteld komt alles weer een beetje terug, de man, het mes, mijn arm, bij dat laatste schrik ik en ik pak mijn arm vast. Meteen trek ik mijn hand terug want het doet pijn als ik hem aanraak, de handdoek zit er nog steeds omheen, waarschijnlijk hebben ze niet gekeken. Ik haal de handdoek er voorzichtig af en zie dat het is gestopt met bloeden maar het een diepe lelijke wond is. Daan schrikt en vraagt meteen “wat heb jij gedaan?” “uhh, niks, ben gevallen, toen ik terug liep vanuit de keuken” hij kijkt me ongelovig aan, maar vraagt toch niet verder, gelukkig denk ik. Ik kan het hem niet vertellen, dan maakt die man me af. De rest komt ondertussen ook aanlopen en ze komen erbij zitten. “wij hebben bedacht om vanavond weer een keer gezellig met z’n 5en te logeren” zegt Rein dan, ik knik en zeg “gezellig! Maar moeten jullie niet naar school?” “nee, Rein en ik hebben nog vakantie en Nils heeft hetzelfde als jullie, hij heeft de rest van de week vrij” zegt Owen dan en ik zeg “oja, helemaal vergeten”. Ik kijk om me heen en bedenk dan dat ik iets mis, wacht DE MEIDEN, “waar zijn de meiden?” vraag ik dan snel, “ooh, rustig maar, die zijn naar huis gegaan, omdat jij rust moet hebben” ik zucht van opluchting, hun mag niks overkomen! Ik zie een hand voor mijn gezicht zwaaien en Daan vraagt “is er echt niets?” “nee, ik was gewoon aan het denken” zeg ik en dan sta ik op. Even wankel ik, maar het gaat al weer een stuk beter. Ik loop naar de keuken en pak deze keer echt wat drinken, dan ga ik aan de keukentafel zitten en denk na, moet ik het niet gewoon vertellen? Misschien kunnen ze me helpen, nee, dat kan niet, dan maakt hij mij en de rest af en hun mag niks overkomen. Ik schrik op uit mijn gedachten en zie dat Rein bij me aan tafel is komen zitten, “er is wel iets of niet?” vraagt hij en ik denk, moet ik het niet toch vertellen? Als ik het Daan vertel maakt hij zich meteen mega ongerust, misschien kan Rein me helpen?