Chapter 14

Als we de stad in de verte zien glimlach ik,
Na een lange gevaarlijke wandeling zijn we eindelijk ergens veilig aangekomen.
Ik loop vooruit terwijl Alison even blijft staan,
Ik draai mijzelf om waarna ik dr vragend aan kijk,
"Ik heb het gevoel alsof er iets niet klopt, alsof er iets raars met die stad is"
Ze kijkt mij even aan en ik zucht,
'We weten nooit of er werkelijk iets met de stad aan de hand is, maar daar komen we pas achter als we er heen gaan'
Ik glimlach even en draai weer om richting de stad,
Alison komt naast mij staan en knikt even,
We lopen samen richting de stad waarna we bij de poort komen,
De poort stond gewoon open, zoals het bij elk spel altijd is.
We lopen de poort door waarna we even rond kijken,
De stad was verlaten, alsof iedereen afgeslacht was,
Maar nergens was bloed te zien, of deeltjes van spelers die dood zijn gegaan.
Ik scan de omgeving, het was waar, geen enkel deeltje bloed of Gamers-DNA.
Wat was hier dan gebeurt?
Waar was iedereen gebleven?
Ik zucht even en draai naar Alison die naar een Herberg wijst,
"We kunnen daar even rusten"
Ik kijk naar de Herberg, het zag er vervallen uit,
Ik zucht even en knik dan, wat rusten zou mij goed doen.
We lopen naar de Herberg waarna we naar binnen stappen,
Stofwolken vliegen omhoog, wat gevolgd word door gehoest van mij en Alison.
Ik pak een sleutel van het rek waarna we naar de kamer lopen,
Ik draai het slot om waarna ik naar binnen stap,
Alison blijft even staan en zucht dan,
Ze stapt de kamer ook in waarna we beiden neer ploffen op een bed.
'Is het niet raar, dat een stad zo groot als deze, geen enkel mens in zich heeft?'
Ik draai mijzelf naar Alison waarna ze mij even aankijkt,
"Het is raar ja, maar misschien dat er iets gebeurd is waardoor ze gevlucht zijn"
Ze glimlacht even, maar ze geloofde haar eigen woorden niet.
'En de NPC's dan? Die zijn ook allemaal weg'
Ze kijkt even op, het was haar dus nog niet opgevallen dat die er niet waren.
"Nu je het zegt, inderdaad. Wat is hier aan de hand?"
Ze gaat op de rand van het bed zitten terwijl ze naar buiten kijkt,
Het was een vraag die bleef hangen,
Waar waren de mensen gebleven...
Ik zucht even en ga zelf ook op de rand zitten.
Als ik merk dat Alison haar blik op iets gevestigd houdt volg ik hem,
Ze keek naar een kerk, sinds wanneer was er een kerk zoals die in een spel?
Het kruis was omgekeerd en het gebouwd was beklad met verschillende duivelse tekens.
Alison kijkt even naar mij en dan weer naar het gebouw,
Ze wilde het gaan bekijken, dat zag ik in dr ogen.
Ik sta op waarna ik naar het raam loop en Alison even aankijk,
'Kom, gaan we even kijken bij die kerk'
Ik glimlach en merk dat ik dat Alison niet een tweede keer hoefde te zeggen.
Ik spring het raam uit waarna ik op de grond land,
Nog geen seconde later land Alison naast mij.
Ze sprint vooruit waarna ik haar volg,
Als we bij de kerk aankomen kijken we beiden even naar de omgeving.
Alison loopt op de deur af waarna ze even stopt en mij aankijkt,
Ik knik en volg haar,
De deur was gigantisch waardoor vele mensen tegelijk naar binnen en eruit konden.
Ik duw de deur open waarna we de kerk in lopen,
De kerk was een chaos, de banken lagen in stukken tegen de muur,
De muren waren beklad met tekens en het kruis was onderste boven gehangen.
Ik zucht even en loop door, Alison volgde mij op de voet.
Ik stop bij het kruis, maar er was voor de rest geen enkele aanwijzing te vinden,
Niks van overlevenden, mensen die hun rituelen deden of hier ook maar nog waren,
"Cyborgboy, ik heb wat gevonden!" hoor ik opeens uit een kamer komen,
Ik sprint de kamer in waarna Alison een deur open houdt,
Een trap ging naar beneden achter de deur,
Misschien waren ze ondergronds, maar dan moesten we voorzichtig zijn.
Ik loop naar beneden, maar kijk mijn ogen uit wanneer ik weer op normale grond sta,
Een stad helemaal onder de grond, maar waar ik het meest naar keek waren de standbeelden.
De standbeelden waren mensen, vast geketend en buigend, alsof ze slaven zijn hier.
Ik kijk Alison even aan, ze begreep mijn blik,
Ik loop verder de stad in waarna we al snel omsingeld worden,
"WAT MOT DAT HIER MENS!"
Verschillende Cyborgs omsingelde Alison,
Ik moest ingrijpen, maar wat moest ik doen?!
'Ze is mijn slaaf' schiet opeens uit mijn mond,
De Cyborgs draaien zich richting mij en kijken elkaar dan raar aan,
"Slaaf?! WAAR IS HAAR KETTING DAN?!"
Ik grijns even, bekijk snel Alison dr lichaam en dan valt de halsketting op,
'Ketting? Dat is zo ouderwets, ik gebruik een halsketting om haar onder controle te houden'
De Cyborgs kijken even naar Alison, dan naar elkaar en dan weer naar mij.
"Meester, wat ik moet ik voor u doen? Wilt u dat ik afreken met deze Cyborgs?"
Alison stapt tussen de Cyborgs door waarna ze voor mij buigt, haar hand op haar zwaard legt en dan even een felle blik naar de Cyborgs doet,
Ik glimlach even en schud nee,
'Waarschijnlijk hebben ze zich gewoon vergist Alison, dus sta maar weer op'
Ik glimlach even en de Cyborgs kijken ons verbaasd aan terwijl we weglopen.
De stad was het gene wat nu verkend moest worden,
Misschien konden we wat spullen vinden die we nodig hadden,
En als het een Cyborg stad was, dan waren er ook Upgrades voor mij!