015

'Daar!' fluisterde Dani. 'Kijk uit!' gilde ik en ik trok haar terug achter de bosjes. We hadden een soort van plan bedacht die we al half waren vergeten en naar het huis gegaan. We zaten nu naast het huis, achter de bosjes te wachten op.. Niks eigenlijk. 'Wie is dat?' vroeg Dani. 'OMG me moeder!' gilde ik. 'shhht!' zei Dani. Voorzichtig keken we allebei hoe mijn gevulde moeder, met haar gezicht onder de make-up en haar glitter-legging de volgende man mee naar binnen trok. 'Gatver..' zei ik. Toen ze binnen was slopen we naar het raam en keken we naar binnen. Ik herkende mijn huis niet meer. Het was eerder een mini-discotheek. Mijn moeder stond iemand op de mond te nemen, wat toevallig een andere gast was dan net. Heel veel andere mannen, maar ook vrouwen, dansden er op los. Zoekend rolden mijn ogen over de menigte, opzoek naar Robert. 'Hij is knap.' hoorde ik Dani fluisteren. Ik gaf haar een duw tegen haar schouder. 'Echt waar? Serieus?' vroeg ik geïrriteerd. 'Yup, echt een hottie.' knikte Dani. 'DANI!' 'Oh, sorry, Robert, ja.' stamelde ze. 'DAAR!' gilde ze even later.

Achterin de huiskamer stond er een man op, ouder dan de rest. Een meisje legde haar armen om zijn nek en duwde haar lichaam tegen die van hem. Hi jkuste haar in haar nek, maar maakte zich vervolgens los. 'Straks mop,' was van zijn gezicht af te lezen. Zijn blije, gevleide kop, ging weer over in zijn chagerijnige, dronken kop. Hij greep een willekeurig biertje van de tafel en nam er een paar grote teugen van. Hij liep verder en duwde het biertje in iemands handen, onboeiend wie. De jongen die met het biertje werd achtergelaten keek er even aandachtig naar en douwde het toen ook in zijn eigen mond. 'Blehh.' zeiden Dani en ik tegelijk. We kwamen erachter dat we beide onze aandacht niet meer op Robert gevestigd hadden en snel zochten we hem weer in de menigte. We zagen nog net zijn voeten verdwijnen bovenaan de trap. Ik keek Dani bang aan. 'Shit hij gaat naar boven.' fluisterde ik. 'Dan is het dus nu... Dina-Time!' riep Dani.

We deden de deur zachtjes open, maar door de harde muziek leek niemand echt iets te merken. We liepen de kamer in tussen de dansers door. 'Hé, Marie, der zijn weer gasten!' hoorde ik iemand met een echt Haags accent zeggen. Ik zag mijn moeder onze kant opkijken. Meteen trok ik Dani mee richting de grond terwijl we op onze hurken ons door de dansende menigte heen duwden. Eenmaal bijh trap aangekomen renden we zo hard als we konden, maar bovenaan werden we weer doodstil. Zachtjes bekeek ik een voor een de kamers op de eerste verdieping, opzoek naar Robert. Ik sprong net als Dani een kamer in, toen hij de hal inkwam. Hij keek even vragend om zich heen maar liep toen naar zolder, waar mijn kamer is en zijn kantoor. Toen hij de trap op was, liep ik zachtjes er ook op. Ik keek vanaf boven waar hij was, maar beide kamers waren donker. Dat gaf mij nog meer kriebels. Hij zat hier ergens in het donker.. Mij misschien wel op te wachten. 'Maak een keuze.' fluisterde Dani die nu achter me zat. Ik haalde me schouders op. 'Kantoor.' koos Dani toen. Met tegenzin kropen we het rechter kamertje in. Zo snel ik kon ging ik veilig, onder het bureau zitten, met even later Dani naast me. Dit was vreselijk eng. Ik zag het licht in mijn kamer aangaan en ik kroop nog dichter tegen Dani. Een paar seconden later, wat minuten leken te duren, kwam Robert met een stapel papier de kamer in. Zonder ons op te merken ging hij achter zijn bureau zitten. Hij bekeek het even en liep toen terug naar mijn kamer. Snel sprong ik op en bekeek ik het papier. Ik wist het! Mijn brieven! Ik trok er een paar tussenuit en ging daarna snel weer onder het bureau zitten. Robert kwam niet lang daarna terug en ging opnieuw zitten. Hij deed een bureau lampje aan, wat niet veel nut had. Alles ging goed, en ik had precies de goede brieven. Geen idee hoe ik dat voor elkaar had gekregen. We hoorden iets open gaan en weer dicht en al snel liep hij de kamer weer uit. Maar 2 seconden later werd de stilte verjaagd door het getril van een telefoon. Ik greep naar mijn zakken, maar dacht er toen aan, dat ik hem niet bij me had. Met grote ogen staarde ik naar Dani die hem uit haar zak had gevist en het geluid probeerde te dempen. Het was misschien pikkedonker, maar helaas kon ik wel nog het gezicht van Robert zien, een paar seconden later, recht voor de mijne.