~015~

Het was zaterdag, 16u en ik zat zenuwachtig te ijsberen in mijn kamer. Ik had juist het laatste halfuur voor de spiegel gestaan om mijn haar goed te leggen en mij te schminken. Thomas had gezegd dat hij me om 16u ging komen ophalen. Juist als ik hem een berichtje wilde sturen, hoor ik een auto op de oprit. Niet veel later belt er iemand aan de deur en wordt ik geroepen.

“Haar op tijd terug brengen hé!” roept mijn vader ons nog na waarop Thomas zijn duim in de lucht steekt. Tijdens de autorit kijkt hij soms is op zij en begint te lachen. “Wat?” “Ik denk dat er een paar jaloers gaan zijn op mij” zegt hij met een grijns. Hij deed me direct blozen.

“Dus mijn broer is er nu nog niet. Mijn ouders zijn hem gaan halen en ik heb juist het bericht gekregen dat ze op de terugweg zijn. Jullie kunnen jullie hier om de hoek zetten. Ik ga hem eerst begroeten en breng hem dan naar hier waarna jullie tevoorschijn komen en ‘surprise’ roepen. Oke?” legt Thomas uit aan al zijn vrienden en familie. Iedereen stond juist op zijn plaats als er een auto de oprit opreed.

“Hey bro!” was er te horen wanneer de deur openging. “Dat is lang geleden” ,hoorde ik Thomas zeggen, “hoe was het? Ik wil alles weten.” Dan verschenen ze om de hoek en iedereen, inclusief ik, roepte “surprise!” Zijn broer was duidelijk verrast, wat de bedoeling was. Wanneer iedereen rond hem troepte, sloeg Thomas zijn arm rond mij. “Ben je er klaar voor?” vroeg hij. “Natuurlijk” antwoordde ik met volle overtuiging, hoewel ik wel een beetje zenuwen had.

“Ohoh, zeg niet dat het zo ver is?” lachte zijn broer wanneer hij mij & thomas zag afkomen.
“Toch wel. Dit is Hanne, mijn vriendin.”
“Mijn broertje heeft smaak. Ik ben Ruben, thomas zijn grote broer. Leuk je te ontmoeten!”
Het was duidelijk dat ze broers waren. Ze leken zo hard op elkaar, alleen had Ruben te kort haar voor krulletjes te hebben.
“Insgelijks” lachte ik en schudde zijn hand.

Daarna gingen we iets halen om te drinken aan de bar, waar ik direct al voorgesteld werd aan een paar tantes en nonkels. Ik durfde geen minuut van Thomas zijn zijde wijken. We waren op weg naar de jonge garde in de zetel wanneer we Thomas zijn ouders tegenkwamen.

“Zo jij bent de fameuze Hanne?” vroeg zijn vader direct
“Ja, alhoewel ik niet weet waarvan dat fameuze deel komt.”
“Onze kleine Lauren heeft al heel veel over jou zitten praten. Meer dan Thomas eigenlijk” lachte zijn moeder en Thomas draaide met zijn ogen.

De rest van de avond zaten we bij Thomas zijn nichten en neven. Ze waren allemaal van onze leeftijd. Al gauw speelden de jongens op de playstation terwijl de meisjes tegen mekaar praten. In het begin zei ik niet veel maar hoe langer we praatte, hoe meer ik mij in het gesprek mengde. Het waren echt toffe meisjes met ongeveer dezelfde interesses. Vanuit mijn ooghoeken keek ik soms stiekem naar Thomas en hoe hij zich amuseerde. Ik had het gevoel dat Thomas dat ook deed. Op een bepaald moment keken we beide op hetzelfde tijdstip naar elkaar en moesten we lachen. Wanneer het grootste deel naar huis ging, besloot Thomas om mij naar huis te doen.