001 - Ella

Als vriendje één van de beroemste tieners ter wereld hebben, is niet zo gemakkelijk. Zeker niet als je in België woont. Schrijven doen we niet meer. Het werd te verwarrend, ik wist niet precies waar hij zat in de wereld. We proberen zoveel mogelijk te skypen, maar dagelijks lukt niet. Bellen en smsen doen we wel, maar het is heel erg duur en mijn ouders willen het niet meer betalen. Maar ik wil en zou een oplossing vinden.
Ik ben ondertussen al 18 jaar. Het is vakantie en ik ben geslaagd! Verder studeren doe ik niet. Vraag me niet waarom, maar ik wil er niet aan beginnen.

Ik zit in bij Jasmien in de tuin. Zij is mijn beste vriendin. Al sinds mijn 14de kan ik op haar rekenen. Zij helpt me met mijn langeafstandsrelatie. Ze weet dat ik niet ga studeren en ze vindt het jammer. Ze droomde er altijd van om samen op kot te gaan. Ze is een perfectioniste in school, maar ze kan niet zonder uitgaan. Al denkt ze eerst aan haar studies. Zij heeft hier een vriend en gaat nu met hem op kot.
"Jasmien, wat ga je nu eigenlijk studeren?" ik bedenk me net dat ze me dat nooit verteld heeft.
"Geneeskunde", antwoordt ze terwijl ze gaat liggen. Languit op het gras, en ik volg haar voorbeeld.
"Serieus? Dat zijn zware studies, meid." "Ik weet het, maar het zal me lukken. Maar wat ga jij doen? Je hebt alleen maar een secundaire diploma. Ver ga je daar niet mee lopen." "Eerlijk, ik weet totaal niet wat ik ga doen", ik ga weer rechtzitten," Eerst en vooral eens op een lange vakantie naar Liam." "Als dat zal lukken...", Jasmien was nogal realistisch. Zij zal niets doen voor ze het perfect heeft uitgewerkt in haar hoofd.
"Ik heb geen verantwoordelijkheden meer. Moest ik nu een jongere broer hebben zoals jij, maar als enigkind heb ik hier niets meer te zoeken." "Wel, verhuis dan naar Engeland. Dan kun je meer bij Liam zijn en je ouders begrijpen je wel." "Misschien... Nee, dat gaan ze nooit toelaten. Je weet hoe beschermend ze zijn." "Ella! Je vader zou niets liever willen, hij zou zelfs mee verhuizen." "Inderdaad, Engeland is zijn tweede thuis. En de mijne eigenlijk ook..." "Je kunt er nog over nadenken. Het is geen beslissing die je direct neemt." "Maar ik ga je zo missen!" We leggen ons weer neer en kijken naar de helderblauwe hemel. Mooi weer in België, ik moet er van genieten!

Als ik thuis kom, zit ik nog steeds met dat gesprek in mijn hoofd. Verhuizen naar Engeland? Er zit iets in... "Liefje, zit je ergens mee?" vraagt mijn moeder bezorgd. Ze kent me veel te goed! "Ik ben aan het denken. Aan een gesprek met Jasmien." "Als ik ergens mee kan helpen, moet je het maar zeggen", ze ging naar de keuken. Dat vond ik zo geweldig aan mijn moeder. Ze was niet nieuwsgierig en drong zich niet op. Ik liep haar achterna. "Eigenlijk zou ik eens met jou en pap willen praten." "Wel, hij is net thuisgekomen." En inderdaad, ik hoor de deur en een vrolijke "Waar zijn mijn lieve schatten??" Ik heb een super goede band met mijn ouders. Toch ben ik meer een papa's kindje. "Pap? We zitten in de keuken!" roep ik hem toe. "Daar is mijn fantastische dochter en mijn bloedmooie vrouw!" zegt hij als hij de keuken binnenkomt. "Vleier! Kom zet je neer. Onze dochter wil ons spreken." Hij keek me benieuwd aan en liet zich op de eerste stoel dat hij tegenkwam, neerploffen. "Wel, ik was dus met Jasmien aan het praten over haar studies. En ik weet dat jullie het ook jammer vinden dat ik niet ga studeren. Maar toen stelde ze me iets heel aantrekkelijks voor." Ik keek naar hun reactie. "En mogen we haar voorstel weten?" vroeg pap ongeduldig. "Ze vroeg me waarom ik niet naar Engeland verhuisde." "En wat denk jij ervan?" vroeg mijn ma. "Engeland is mijn tweede thuis en dan zou ik Liam wat meer zien." "Je wilt dus verhuizen? Naar Engeland?" "Ik denk erover na. Maar ik wou weten wat jullie ervan zouden vinden." "Meisje, ik zou je verschrikkelijk hard missen, maar natuurlijk zou je dat mogen!" zegt pap vrolijk. "Voor mij hetzelfde. Maar denk er goed over na en praat eens met Liam." Ik geef ze allebei een knuffel en zeg: "Ik ga eens kijken wanneer hij op Skype zit." "Bel maar, liefje. De kosten zijn voor ons", zegt mijn ma net voordat ik naar mijn kamer ga.