Chapter 1

‘S nachts jagen, overdag een normaal mens zijn. Dat is hoe mijn leven eruit ziet. Om eerlijk te zijn, haat ik het.
Ik wil geen weerwolf zijn!

Altijd opzoek naar bloed, ervan houden om mensen te doden. Hun pijn en bloed geeft mij kracht. Ik hou van dit leven, onsterfelijk en onverslaanbaar.
I’m a vampire!

Shin’s P.O.V. Through the eyes of a werewolf
“Shin! Achter je!” Ik keek om, maar struikelde over mijn eigen 4 poten en viel. Piepend probeerde ik omhoog te komen. Ik schreeuwde in pijn toen ik scherpe tanden in mijn buik voelde en felrode ogen mij aankeken. Opeens sprong een wit/bruine wolf over me heen op het schepsel dat me aanviel, grommend beet hij in zijn nek. Het schepsel wist los te komen en vluchtte terug het bos in. Piepend stond ik op en ik hinkte richting de wit/bruine wolf. “Shin, ben je gek?” Gromde hij. Ik keek naar de grond. “Het spijt me.” Opeens hoorde ik voetstappen en keek om en zag een witte wolf staan. “Shin, ben je OK?” Ik knikte, maar viel neer van duizeligheid die me inmiddels had overgenomen. Mijn zich werd wazig en ik verloor m’n bewustzijn.

Ik werd wakker in een witte kamer met een klein raampje aan de zijkant, waardoor ik naar buiten kon kijk en een deur die open stond. Ik draaide m’n hoofd en zag een jongen met blond/bruin haar zitten, ik knipperde een paar keer en mijn zicht werd langzaam weer helder. Meteen herkende ik de jongen die naast me zat, Strify. “W… Wat…?” Zei ik terwijl ik probeerde omhoog te komen. “Shh Shinya,” Strify duwde me een stukje naar achteren zodat ik weer ging liggen. “Je was op vampier-gebied.” Fluisterde hij. Ik slikte en probeerde opnieuw omhoog te komen, maar viel weer neer toen ik de stekende pijn in mijn zij voelde. Strify ving me op en legde me voorzichtig neer, daarna begon hij wat haar uit mijn gezicht te vegen. Ik keek op naar de verpleegster die mijn kamer binnen kwam lopen, gevolgd door Kiro. “Marcel Gothow?” Ik knikte langzaam, niet wetend wat Strify en Kiro haar hadden vertelt. “Goed, laten we eens naar de wond kijken.” Ze trok mijn shirt een stukje omhoog een haalde het verband van de wond af. Ze bekeek de wond, schreef wat dingen op en knikte. “Ik ga de wond nog even schoonmaken, daarna mag je naar huis.” Ze stond op en liep de kamer uit. “Je hebt geluk gehad Shinya.” Zei Strify, hij keek me doordringend aan. “Het spijt me… I-ik wist niet d-dat het v-vampier-gebied was.” Ik voelde een traan in mijn ooghoek prikken en veegde hem snel weg. “It’s okay, you’re such a little puppy.” Zei Kiro terwijl hij door mijn haar aaide. Ik keek op toen ik de voetstappen van de verpleegster weer hoorde. Ze maakte mijn wond schoon en verving het verband. “Je kan naar huis,” ze glimlachte even. “Probeer ’s avonds niet naar het bos te gaan, je had kunnen weten dat er wolven waren.” Ik knikte, beseffend dat Strify en Kiro haar hadden vertelt dat ik was aangevallen door een wolf. Kiro gaf me een klein glimlachje. “Kom, we brengen je naar huis.”

Yu’s P.O.V. Through the eyes of a vampire
“I almost killed a werewolf!” Romeo kwam lachend naar ons toe lopen. Ik grijnsde en liep naar hem toe. “Almost is niet helemaal.”
“Shut up! Als die andere weerwolf het niet had verpest…” Romeo maakte zijn zin niet af en gromde. “Kan je 2 weerwolven niet aan Romeo?” Luminor deed een stap naar voren, uit de schaduw, zodat hij in het licht van de maan stond. Romeo siste vals tegen Luminor. “Hij beet me in mijn nek!”
“Ha! Wedden dat ik 2 weerwolven in 1 keer kan doden?” Ik grijnsde en Luminor gaf me een kleine glimlach. “Laat maar eens zien dan!” Romeo keek me uitdagend aan. “Maar natuurlijk Romeo,” ik legde mijn hand op zijn schouder en drukte mijn scherpe nagels in zijn vel. “Eerst even mijn dorst lessen.” Ik sprong van het dak waar we opstonden en lande in een steegje. Mijn ogen gleden langs de mensen die over straat liepen en ik likte langs mijn lippen, schoot naar voren en greep 1 in zijn nek. Ik trok hem een stukje naar achteren, naar de schaduw van de steeg en zette mijn tanden in zijn nek. Harder, harder, tot hij door zijn benen zakte. Ik likte langs mijn lippen, die nu onder het bloed zaten en klom via de muur terug het dak op. “Zo Romeo, jij wilde weerwolven gaan doden?” Romeo grijnsde en samen renden we naar het bos.

Romeo wees naar de wit/bruine wolf. “Hij viel me aan.” Hij gromde vals. Mijn ogen gleden langs de andere 2 wolven, een witte en een wit/bruine, iets lichter dan de wolf die Romeo had aangevallen. Ik sprong uit de boom waar we in zaten en rende achter een paar bomen langs, zodat ik ze van wat dichterbij kon bekijken. De lichtere wit/bruine wolf leek me het zwakst, ik hoefde hem alleen maar van zijn soortgenoten weg te lokken. Ik gleed met mijn tong langs mijn scherpe tanden en schoot achter een paar bosjes langs, zodat de bosjes bewogen en het leek of er een dier in zat. De witte wolf keek als eerste op, snel gevolgd door de wolf die Romeo had aangevallen toen ik nog een keer achter de bosjes langs schoot. “Shinya, jij blijft hier, Kiro en ik gaan dat beest vangen.” Hoorde ik de wolf die Romeo had aangevallen zeggen. Hij grijnsde naar de witte wolf en rende richting de bosjes. Ik liet een paar struiken bewegen en de wolven volgden mijn spoor. Toen ze diep genoeg het bos in waren rende ik geruisloos terug richting de plek waar de andere wolf was. Romeo klapte in zijn handen. “Indrukwekkend Yuki.” Ik grijnsde en liep naar de achterbleven wolf toe. “Hallo.” Ik grijnsde vals. De wolf begon in plaats van de grommen, zacht te piepen en kroop in elkaar. “D-doe m-me geen pijn… N-niet w-weer.” Ik was verbaasd om hoe hij reageerde en deed een stap naar achteren. “Ha! Sirieus Yuki? Laat je hem nu gaan.” Romeo sprong uit de boom en deed een stap op de wolf af. “Aw, wat een lieve puppy.” Hij wilde op hem af springen, maar ik sprong ervoor en siste vals tegen Romeo. “What the…?”
“Romeo, zie je niet dat deze weerwolf geen vijand is? Hij is bang en machteloos.”
“Alle weerwolven zijn vijanden.” Romeo gromde vals en sprong langs me heen op de wolf. Ik bedacht me geen moment en vloog op hem af en drukte hem tegen een boom. “Ga!” Siste ik. Romeo probeerde los te komen, maar het lukte niet en hij gaf op. “Ik zei ga! Ik heb hiermee al bewezen dat ik sterker ben dan jou!” Romeo zei niks en ik liet hem los, maar kreeg spijt toen hij weer op de weerwolf afrende, voordat hij iets kon doen werd hij gestopt door de wolf die hem eerder had aangevallen. Hij gromde en beet Romeo in zijn nek. Romeo slaagde erin los te komen en vluchtte terug richting de andere kant van het bos. Ik schrok toen de wolf mij wilde aanvallen en duwde hem weg. De wolf schrok toen hij merkte dat ik sterker was dan hem en liep grommend achteruit. “S-Strify, h-hij beschermde me.” Zei de wolf die ik had geprobeerd aan te vallen. Ik knielde langzaam om te laten zien dat ik ze geen kwaad wilde doen, stond daarna op zonder nog een woord te zeggen en haastte me terug het bos in, achter Romeo aan.

Shin’s P.O.V.
“Shin! Ben je gek? Dat was een vampier!”
“M-maar h-hij beschermde me.”
“Nee, hij wilde je als zijn eigen prooi!” Strify gromde en draaide zich om. “W-waarom k-knielde hij d-dan?”
“Wij waren met zijn drieën! Hij zag dat hij ons niet aankon!”
“Strify, rustig…” Kiro deed een stap naar voren. “Hij had dood kunnen zijn Kiro!”
“Hij is nog maar een puppy!” Kiro stond grommend tegenover Strify. Strify zei niks en draaide zich om. Ik keek naar de lucht en zag het rood van de ochtend. “Ik ga maar eens.” Zei ik, half fluisterend. “Ik ga mee.” Zei Kiro. Strify zei nog steeds niks en samen renden Kiro en ik naar huis, Strify achterlatend.

Yu’s P.O.V.
“Hij beschermde een weerwolf!” Hoorde ik Romeo zeggen toen ik het dak op sprong. “Yukito, is dat waar?” Ik knielde en knikte. Luminor deed een stap naar voren. “Weerwolven zijn onze vijanden…” Hij zuchtte. “Sorry, maar ik heb geen andere keus dan je te verbannen.” Ik deed een stap naar achteren, siste, maar knikte daarna. Ik rende naar het bos en ging opzoek naar de weerwolven. Als ik hun vertrouwen kon winnen had ik misschien een plek om te blijven.

To be continued…