Chapter four
You look so deep, you no that it humbles me
You by my side and troubles them dont trouble me
Many have called but the chosen is you
Whatever you want, shawty I'll give it to you
'Maar wanneer ga je dan weg?' vroeg ik met een trillende stem toen Justin mij vertelde dat hij voor een maand weg moest om optredens te geven. 'Ik vertrek over twee dagen..' zei hij zachtjes, alsof hij het niet durfde te vertellen. 'Al over twee dagen? Maar dan weet je het toch al langer?' het lijkt me nogal raar als je te horen zou krijgen van je manager dat je over 2 dagen voor 1 maand rond moest touren door de VS om optredens te geven en interviews te doen. 'Ik wilde het je niet vertellen omdat we het zo leuk hadden deze week, ik wilde de pret niet verstoren. Het spijt me baby, maar anders had je je weer niet op de plezier kunnen concentreren en alleen op het feit dat ik weg zou gaan.' zei hij, hopend dat ik niet boos zou worden. 'Het geeft niet, ik vind het gewoon jammer, en dan al over twee dagen..' zei ik met een gebroken stem. Hij was net weer 2 weken terug in Stratford en moest nu alweer weg, het liefst zou ik hem vertellen dat hij hiermee moest stoppen, met alles. Maar ik wilde niet egoistisch zijn en natuurlijk ben ik trots op hem, maar het missen van die jongen maakte het gewoon heel moeilijk. 'Het spijt me..' zei hij. 'Ik ga slapen, het is al best wel laat,' zei ik en ik liep naar de badkamer om mijn tanden te poetsen met mijn mobiel in mijn hand. 'Bel je me als je wakker bent?' vroeg Justin, ik knikte en ik haalde mijn spulletjes te voorschijn om me klaar te maken voor de nacht. 'Baby?' hoorde ik Justin vragen. Shit, hij kon die knik natuurlijk niet zien. 'Sorry ik was even mn spullen pakken en ja ik bel je als ik wakker ben.' 'Oke schat, I love you,' vertelde hij me en ik lachte, 'I love you too.'
Er zijn nog geen reacties.