Chapter two
Let the music blast, we gon' do our dance
Bring the doubters on, they don't matter at all
'Cause this life's too long and this love's too strong
So baby, know for sure that I'll never let you go.
We liepen over het strand, samen, onze handen waren verstrengeld. Pattie liep Justin en mij achterna met een foto camera en probeerde leuke foto's te maken voor in het jaarboek. Het was 5 december en dat betekende dat het alweer bijna 2010 zou worden en ik en Justin dan ongeveer 4 maanden samen zouden zijn. Soms weet ik echt niet ik zo goed heb gedaan in mijn leven om zo'n lieve jongen te verdienen. Er is geen moment dat ik aan hem twijfel, hij is er altijd voor me. Als ik down ben, probeert hij grapjes te maken om me te laten lachen. En als ik me dan alleen voel hoeft hij maar op te dagen en de wolkjes worden gelijk regenboogjes. Een glimlach verscheen p mijn gezicht. 'Chloe?' vroeg hij en ik keek hem vragend aan. 'Hoorde je wat ik zei?' vroeg hij lief en hij lachte zijn tandjes bloot. 'Nee sorry ik was een beetje in mijn eigen wereldje,' antwoorde ik en ik keek naar mijn voeten. Justin legde zijn hand onder mijn kin en automatisch keek ik hem in de ogen. 'Ik zei dat ik van je hou,' fluisterde hij. Een gevoel van geluk gierde door mijn lichaam. Wat deed deze jongen toch met me? 'Ik ook van jou,' zei ik gemeend terug en hij kuste me zachte op mijn lippen. Een tintelend gevoel stroomde door mijn lichaam, ik hield hier zoveel van. Als het mogelijk was had ik de tijd stil gezet zodat ik voor altijd dit gevoel zou hebben. Ik wilde het niet kwijt, Ik wilde deze jongen niet kwijt, ik wilde mijn grootste liefde niet kwijt.
'Oh dat is een hele mooie!' hoorde ik Pattie lachen en niet veek later zag ik in mijn ooghoek een flits. Deze foto ga ik zeker weten boven mijn bed hangen.
Er zijn nog geen reacties.