Chapter one
Come home to me
If home is where you are
Then home is way too far away
TV light of blue and white
I just can't fall asleep at night
Move over to the space where you should be
Even half way seem so far
Over mountains and diamond stars
Everybody has their own way home
Ik haal diep adem, de warme zomerwind speelt met mijn haren, tussen mijn tenen voel ik het zachte zand en ik sluit mijn ogen. Het strand is een geweldige plek om na te denken en tot rust te komen. Ik leg mijn handen op mijn buik, een gevoel van geluk vult mijn lichaam. 'Mama gaat goed voor jou zorgen, no matter what.' fluister ik tegen het kindje wat in mijn buik zit. Ik ben er ongeveer twee weken geleden achter gekomen dat ik 3 maanden zwanger ben. Zelf schrok ik er ongelofelijk van en kwamen er bezorgde gedachten omhoog. Zou ik er voor kunnen zorgen? Zou ik een goede moeder zijn? Ik ben zestien en dat maakt het alleen maar moeilijker om aan alles wat een goede moeder is, te voldoen.
Als ik die ene jongen nog had, zou het alles een stuk gemakkelijker maken. Dan zou ik me alles kunnen veroorloven, geld zou dan ook geen probleem zijn. Maar ik weet dat ik niet terug kan en ik weet dat ik eigenwijs ben en misschien ook wel egoistisch, maar ik kan het niet. Hij heeft me teveel aangedaan in de afgelopen drie jaar, te veel om op twee handen te tellen. En ik zal er alles aan doen om mijn kind een goede toekomst te geven. maar dan is er een ding wat aan me knaagt en waar ik me de rest van mijn leven schuldig om ga voelen. Het feit dat mijn kindje zonder vader moet opgroeien, zonder hem.
Er zijn nog geen reacties.