Het ziekenhuis.

Esther:

Als ik wil opstaan van ik weer achteruit. Ik probeer het nog een keer maar val weer achteruit. 'Rein, dit is eng, ik kan niet opstaan' zeg ik en begin te huilen. 'Rustig maar lieverd. Ik til je wel, dan vragen we daar wel hoe het komt' 'Rein? Komt het weer goed denk je?' Plots begint Rein te huilen en we knuffelen elkaar.
'Jongens, we moeten nu echt gaan!' 'Rein til je me?' 'Tuurlijk lieverd' Als we in het ziekenhuis aan komen ben ik in slaap gevallen. 'Hallo Mevrouw Van Duifenbodem, Ik ben dokter Anton maar noem me maar Dokter Snor, zo noemt iedereen me hier' Als ik wakker word hoor ik dat de andere lachen. 'Rein, waarom lachen jullie?' 'He sgat, je bent wakker. ooh je mag je dokter dokter Snor noemen. Zo noemt iedereen hem! Haha' 'O Oke. Auww mijn knie!' 'Rustig maar Es het komt goed. Dokter Snor gaat nu even kijken' Ik moet op een een of andere bank gaan zitten en dan gaat dokter Snor kijken naar mijn knie. 'Nou, dat ziet er niet goed uit. We weten niet precies wat er is met je knie maar ik weet wel dat we even foto's moeten maken' Ik word naar een ander kamer gebracht en niemand mag mee. 'Dokter Snor?' 'Ja?' 'Is het iets ergs?'Vraag ik en begin weer te huilen. 'We weten nog niks. De uitslag komt straks' Als we terug komen ziet Rein dat ik gehuild heb. 'Lieverd het komt goed!' Hij komt bij me op bed zitten en knuffelt me en samen beginnen we te huilen. Als de andere er aan komen stoppen we met huilen. 'Hé wat is er?' 'Niks maar ik ben zo erg geschrokken. Ik stak gewoon de straat over en toen reed die man mij aan. Ik vind het te erg voor woorden!'

Rein:

'Daan kom even mee naar de gang?' zeg ik tegen Daan. Als we op de gang zijn begin ik te huilen. 'Rustig Rein, het komt goed met Esther. Maar waarom moest ik mee?' 'Nou ik wou vragen... kende jij die man... die.. die... haar aanreed? toen ze het er over had was jij heel stil en keek je naar buiten en zat je met je rug naar ons toe. Ik wil graag eerlijk antwoord Daan. 'Rein, luister, ik ken die man niet meer ik vind het gewoon heel erg en zat na te denken. Ik wil niet dat een van jullie iets overkomt! Geloof me, als ik iets wist zou ik dat meteen zeggen' 'Oke, mooizo!' Ik knuffel hem en dan lopen we terug naar de kamer van Esther.