~Amy Green~

Nu daar stonden we dan. 'Waar zijn die koekjes dan?' Vroeg Harry geïrriteerd. Nou geduld had hij dus ook al niet. Mijn hoofd ik ga hem er af snijden. Die pijn was echt ondragelijk. Ik deed mijn ogen toe en wreef in mijn ogen. Ik deed ze terug open. En er stond een jongen met zijn rug naar mij toe met koekjes. 'Koekjes!' riep een blonde jongen. 'Niall zie dat iedereen een koekje heeft.' zei Harry. Hij liep naar de jongen met de koekjes en pakte er één. Ze roken heerlijk dat kon ik niet ontkennen. Ik keek op mijn horloge 8 uur. Het werd maar eens tijd dat ik naar huis ging. Hoe moest ik dat nu weer duidelijk gaan maken aan die bimbo. Hij draaide zich om en ik deed gebaren om weg te gaan. 'Wat sta jij daar te gebaren?' Vroeg hij kwaad, hij deed me na. En Louis en Niall schoten in de lach. Ik kreeg tranen in mijn ogen. De jongen die nog altijd met zijn rug naar mij toe stond draaide zich om. Er rolde net op dat moment een traan langs mijn wang. Ik keek terug in die zelfde bruine ogen die mij daar straks geholpen had. Ik draaide me om en ging naar boven ik pakte mijn spullen en ging terug naar beneden. Zayn stond nog altijd op de zelfde plek en Harry was wat aan het fluisteren met Louis. De tranen stroomde nog altijd langs mijn wangen. Waarom begreep niemand mij. 'We doen morgen wel voort trut.' zei Harry. Ik keek hem aan. 'We spreken af in het park om 9 uur zie maar dat je er bent.' Ik knikte alleen maar. Ik pakte mijn tas en deed de deur open liep naar huis toen ik daar aan kwam liep ik naar boven en ging op mijn bed zitten en keek emotieloos voor mij uit. Ik weet niet hoelang ik daar zat maar toen ik op de klok zag was het 10 uur. Ik stapte van mijn bed af. Pakte mijn pyjama en liep naar de badkamer. Ik kleedde mij uit en stapte onder de douche.
Ik stapte uit de douche en droogde mij af, deed mijn pyjama aan en liep naar mijn kamer. Ik kroop onder de lakens en viel al snel in slaap...


*dream*

'Hier ben je?' Hoorde ik een stem zeggen. Ik keek achter me en zag niemand het was te donker om iets te zien. 'Ik heb overal naar je gezocht.' Ik keek raar op
'Je moet niet weglopen. Ik probeer je te helpen.' Zei hij zacht. I. 'Wie ben je?' Vroeg ik bang. 'Je kent mij wel.' Zei hij. Ja dat had ik ook wel door. Nu weet ik nog niks. Ik zuchtte. Alles veranderde rond mij. Ik zat op het gras veld. 'Zus!' Ik draaide me om en zag in het lachend gezicht van mijn broer. 'Broeertje!' Riep ik blij terug.. Hij kwam naast mij zitten en zo keken we naar de hemel.

-trinngg- en daar gingen we dan weer op naar het park...