Hoofdstuk 77

Yuna
Aiden schiet een van mijn pijlen af en schiet op dezelfde boom als ik daarvoor had gedaan. Hij zit precies in de rode stip. Ik kijk met hem aan met volgens mij een open mond.
‘Komt vast goed, het was niet zo slecht hoor’ zegt hij terwijl hij de boog weer aan mij geeft met een grijns.
‘Ik hoop het’ mompel ik.
Na nog wat te hebben geoefend stoppen we ermee en verlaten we het oefen terrein.
We lopen terug naar huis, net voordat we het pad oplopen ruik ik dat er in het dorp elfen bezig zijn met het avond eten. Ik moet toegeven dat het een stuk beter is dan alleen maar brood. Mijn maag knort een keer en ik kijk Aiden aan.
‘Ik geloof dat ik even terug naar het dorp ga om wat eten te halen voor vanavond’ zeg ik.
Ineens gaat de deur open.
‘Ik ga met je mee’ zegt Ben grijnzend terwijl hij naast me komt staan. Ik kijk hem verbaast aan.
‘Ik verdwaal niet hoor’ mompel ik.
‘Nee dat geloof ik wel, maar om de hele dag met Aiden te zijn is vast saai’ lacht hij terwijl hij me meetrekt en nog een keer achterom kijkt naar Aiden.
‘Maar nu heb ik een goed excuus om eens zo’n winkel in te lopen’ legt hij uit.
Ik kijk hem verbaast aan. ‘Hoe bedoel je?’ vraag ik.
‘Als een vampier zo’n winkel inloopt is het raar, ik wil weleens weten wat jullie dan eten’ zegt hij terwijl hij zijn schouders ophaalt.
Ik lach een keer. ‘Zo bijzonder is het niet hoor.’
Als we bij een winkel aankomen is het Ben die zijn ogen uitkijkt. Volgens mij is hij iemand die veel bestudeerd op alle gebieden. Ik pak een krop sla, wat appels en als laatst wat aardappels. Als ik heb betaalt moet ik Ben bijna de winkel uit trekken omdat hij nog niet alles heeft gezien. De vraag ‘Wat is dit en hoe smaakt het?’ stelt hij om de paar tellen.
Eenmaal buiten pakt hij alles van me over zodat ik niks hoef te dragen. Ik kijk hem lachend aan. ‘Is er iets?’ vraagt hij na een tijdje als ik nog steeds zachtjes lach.
Ik schud mijn hoofd. ‘Nee, hoor’ grinnik ik.

Als we dit keer echt thuis zijn zet Ben alles op tafel. ‘Heb je niet wat veel?’ vraagt hij als hij gaat zitten. ‘Ik dacht dat je wel wat wilde proberen’ zeg ik terwijl ik met de aardappels begin.
Jack komt aanlopen en begint te lachen. Ben kijkt me verbaast aan. ‘Wat?’ vraag ik langzaam.
‘Moet ik dat eten?’ vraagt hij terwijl hij naar de aardappels wijst.
‘Ach laat hem het maar eten! Hij heeft vast van alles gevraagd en dan moet hij het maar proberen ook’ grapt Jack die nu ook aan tafel zit.
‘Het hoeft niet hoor’ zeg ik als de aardappels op het vuur staan. Ik heb er een paar extra voor het geval hij het toch wil proberen. Ben denkt zichtbaar na. ‘Misschien’ mompelt hij

‘Wat moet hij doen?’ vraagt Aiden als ik aan tafel zit met een bord eten voor me.
‘Hij hoeft het niet te doen hoor’ lach ik. ‘Ow jawel!’ zegt Jack die naast Ben zit.
‘Ik begin met eten en schuif een vork naar Ben toe. Een lange tijd doet hij er niks mee.
Maar kijkt toch nieuwsgierig. Het is net een klein kind in plaats van een enge vampier als je hem zo ziet zitten.
Ik pak de vork die voor hem ligt en prik er een halve aardappel aan en dan ik hou hem zijn neus. ‘Je gaat er niet dood aan hoor, ik heb al geproefd’ zeg ik terwijl ik door eet.
Hij zucht een keer maar probeert het toch. Als hij het stukje heeft doorgeslikt knikt hij een keer. ‘Zo erg is het niet’ zegt hij terwijl hij nog een stuk van mijn bord prikt met zijn vork.
Na een tijdje zit ik vol en schuif ik het bord naar Ben toe die het tot mijn verbazing bijna helemaal leeg eet. Jack kijkt me verbaast aan en dan naar Ben.
‘Volgens mij vinden de vampiers je raar’ lach ik als ik zie dat Aiden ook verbaast kijkt.
Ben haalt zijn schouders op. ‘Daar kan ik mee leven’ zegt hij terwijl hij het bord weg zet.