Hoofdstuk 69

Yuna

Ik heb bijna de hele nacht doorgereden en als de zon weer tevoorschijn komt besluit ik een pauze te houden. Xena is al een tijdje laag gaan vliegen om te laten merken dat ze het zat is. En voor mij is het een teken dat ze Naur niet gezien heeft.
Als Xena eenmaal is geland zoekt ze een goed glad stuk bij een rots en gaat er meteen bij liggen en zucht een keer tevreden. Ik lach een keer en schud mijn hoofd. Ik stap van Midnight af en haal ook het zadel er af. Midnight begint meteen te eten naast Xena.
Ik zak tegen de rots aan op de grond met een stuk brood in mijn handen, echt honger heb ik niet maar anders zou ik me vervelen. Ik heb gisteren avond snel nog wat kaarten in mijn tas gedaan, dezelfde als die van de vorige keer.
Het probleem is dat ik dit stuk niet ken, aangezien Aiden precies een andere kant op is gegaan als de vorige keer. Dus het zou zo kunnen dat ik weer eens verdwaal.
Bij de gedachte dat ik zou kunnen verdwalen zucht ik een keer. Xena is een stukje naar me toe gekomen en drukt haar neus zachtjes tegen mijn arm aan.
Ik aai haar een keer om te laten merken dat er niks is. Hoewel ik het aan de ene kant niet zo’n slimme actie vind van mezelf om achter Aiden aan te gaan.
Ik heb geen sporen die ik kan volgen dus eigenlijk doe ik dit op puur geluk. Ik rol de kaart die ik voor me heb gelegd weer op en stop hem terug in de tas. Het brood heb ik na een tijdje op. Als ik nog wat voor me heb uit gestaard besluit ik verder te gaan.
Aiden is niet zo van het pauze houden dus raak ik alleen maar verder op. Misschien heb ik nog de kans om hem in te halen.

Als ik Midnight heb opgezadeld en langzaam weer vertrek is het ongeveer tegen de middag. Het landschap veranderd weer en alles wordt weer somber. Het doet me niet zo goed aangezien ik er zelf ook somber van word.
De zon gaat steeds minder fel schijnen en na een tijdje is het bijna donker. Gelukkig kan ik nog net een beetje een beschutte plek vinden waar we kunnen overnachten. Xena is al een tijdje aan de grond en zodra ik halt hou zoekt ze een plekje waar ze zich helemaal opkrult en zacht gromt van opluchting omdat ze vandaag niet meer verder hoeft.
Als ik Midnight ook gedaan heb ga ik tegen een boom aan zitten met een deken om me heen. Dit is de eerste keer dat het echt koud is s’ nachts dus sta ik op en loop voorzichtig richting Xena en laat me langzaam tegen haar aanzakken. Meteen heb ik het weer lekker warm en niet veel later val ik inslaap.

Langzaam word ik wakker omdat ik iets hoor. Als ik weet dat ik alleen ben schiet ik omhoog en kijk een beetje verwacht om me heen. Ik probeer te kijken of iets of iemand kan zien, maar aangezien ik niks zie in het donker schiet ik er niet zo veel mee op. Ook Xena is wakker geworden, dat wil wat zeggen toch? Ik hou mijn adem in om zeker te zijn of ik wat hoor of niet. Als ik na een paar minuten niks meer hoor maak ik mezelf maar wijs dat het een vogel is of een ander beest. Na een tijdje te hebben wakker gelegen hoor ik dat Xena weer in slaap is gevallen. Ik besluit me op haar ademhaling te consenteren en al snel vallen mijn ogen weer dicht.
Een beetje geïrriteerd doe ik mijn ogen weer open omdat ik iemand hoor praten,
nee, volgens mij zijn het twee personen. Het is al licht en als ik om me heen kijk zie ik dat er niemand is.
Volgens mij wordt ik gek!
Snel sta ik op en pak Midnight die ik snel opzadel. Ik heb het gevoel dat ik hier niet te lang moet blijven, daar krijg ik alleen maar problemen van. Zonder wat te eten besluit ik verder te gaan. Xena is de lucht al weer in als ik de laatste spullen inpak en mijn tas weer op mijn rug doe. Na nog een paar tellen om me heen te hebben gekeken om er zeker van te zijn dat er niemand is loop ik naar Midnight toe en stap op.
Er loopt een pad voor ons dus ik besluit die maar te volgen, dan weet ik zeker dat ik op een plek uitkom die als het goed is op de kaart staat.