School

'Ik droomde dat ik mee moest doen. Aan een leeuwengevecht in het buitenland. Maar het was een probleem want ik was een musical ster, elke dinsdag moest ik optreden. Omdat leeuwengevechten vaak weken, soms maanden duren, moest ik wel elke dinsdag om 23 uur vrij krijgen. Anders ging de show niet door. Mijn broertje, ik weet dat ik er geen heb, maar in die droom dus wel, in elk geval, mijn broertje vond dat niet leuk. Leeuwengevechten in de jungle waren gevaarlijk. Dus loog ik tegen hem dat ik toch niet uitgekozen kon worden vanwege die musical. Maar ik wist op voorhand dan al dat ik gekozen was.
En terwijl ik een zoenscene bij een bushokje zat te doen met een van mijn twee tegenspelers, kwam er een man met ballonnen langs rennen. Zijn handen waren er afgehakt omdat hij de games van zijn vriend niet had teruggegeven. Daarom zaten die ballonnen daar ipv handen. Ze waren blauw... vreemde combinatie met dat rode bloed dat langs zijn armen droop', ratelde Denise tijdens het ontbijt.
Dit alles had ze echt gedroomd. Maar ze vertelde het vooral om de romantische sfeer, die heel even in eetkamer heerste, weg te vagen. Dat wat tussen Melanie en Rune bloeide hoefde zij niet bij haar ontbijt te zien. Dan nog liever die man met afgehakte handen.
'Ik hoef niet meer', zei Melanie. Ze schoof het bord van zich af. De boterham met jam zag er opeens wat minder smakelijk uit.
'Mag ik hem?', vroeg Denise. Rune keek haar aan met een afkeurende blik. Hij kon niet meer genegeerd worden. Nog geen seconde later was de hele boterham naar binnen geschrokt.
'Wat?', vroeg Denise met volle mond. Melanie onderdrukte een lach.
'Ik neem één keer iemand mee en jij gedraagt je als een beest', mopperde Rune.
'Ik ben een aaaardling. Waaaah!'
'Dat zijn wij allemaal. Nu, eerst je mond leegeten voordat je nog wat zegt'
'Oké', was het laatste woord wat uit haar overvolle mond kwam. Glunderende ogen bleven hem voor de rest van het eten aanstaren.

Op school ontmoette ze Emily en Romé. Romé was een beetje een chaoot die altijd als laatste de les in kwam. Vaak wist ze pas op school welke les ze als eerste had. Vandaag was geen uitzondering. Hijgend kwam ze aangehold met het nieuws dat ze vandaag geschiedenis hadden.
'Wat?! Gisteren en vanmorgen stond het er nog niet op. Ik heb gekeken vlak voordat ik naar school kwam', riep Emily verrast. Zij keek altijd op tijd op het rooster, had altijd haar huiswerk af en was nog nooit te laat gekomen. Dus het moest wel zijn dat het net gewijzigd is.
'Het moet een vergissing zijn', bedacht Denise. De docent was al weken ziek. Het was onwaarschijnlijk dat hij opeens beter was.En ze waren pas vorige week begonnen met zoeken naar een vervanger. Met het lerarentekort erbij zal dat wel niet zo snel gebeurd zijn. Toch?
De bel ging voordat ze verder konden praten.
Stiekem tijdens Frans, besloten de drie dat Romé zich moest hebben vergist. Het zal niet de eerste keer zijn dat zij zich vergiste. 2F had ook het vijfde wiskunde. Tijdens de pauze zal alles duidelijk worden.
Het bleek het rooster voor morgen te zijn. Alsnog bleef het vreemd.
'Hopelijk is die nieuwe niet zo'n zielig overspannen typetje. Anders heeft het echt geen zin om naar de les te gaan', dacht Emily hardop. Niet dat zíj zou gaan spijbelen. Hooguit hem de les lezen. Gewoon, door alles beter te weten. En na het verbeteren de mensen vriendelijk aan te kijken om ruzie te voorkomen. Eigenlijk... zou het zo slecht nog niet zijn als het een sulletje was. Konden ze lachen.

Aan het einde van de dag, in het fietsenhok, botste ze tegen een jongen aan. Hij was niet heel opvallend. Zijn haar was even bruin als dat van de meeste leerlingen, zijn kleren bestonden uit een spijkerbroek en dikke winterjas. Maar toch kwam hij haar bekend voor.
'Falco?', vroeg ze verrast. Onmiddellijk besefte zij de fout die ze gemaakt had. Snel haalde zij haar fiets van slot en fietste er vandoor.
De jongen vroeg nog; 'Hoe wist je mijn naam?' Maar antwoord krijgen zou hij niet.