Eightteen

De volgende morgen was ik laat wakker, ik rekte me uit en sloeg mijn dekens open om vervolgens mijn benen over de rand te zwaaien. In mijn pyjama , waar ik een cardigan en pantoffels bij aan getrokken had, liep ik over de gang en richting de woonkamer. Die was leeg dus liep ik verder naar de keuken, maar die was ook leeg. Ik liep naar de tafel en zag dat er een briefje op lag. 'There's no normal food in this house, so you know where i am.' Ik grinnikte om Lauren haar manier van vertellen dat ze naar de supermarkt was om boodschappen te doen. Ik slofte naar het aanrecht en pakte de waterkoker die ik vulde met water en vervolgens aanzetten, ik opende 1 van de kastjes en haalde er een mok uit en een thee zakje. Na een tijdje gaf een klik aan dat de waterkoker klaar was en hield ik het thee zakje in mijn mok terwijl ik het kokende water er in schonk.
      Een tijdje later zat ik nogsteeds in mijn pyjama in de woonkamer, ik dacht na over alles wat er gisteren gebeurd was. Soms wist je niet waarneer je iemand tegen zou komen en alles in 1 moment over hoop zou kunnen gooien. Je denkt een leuke avond te gemoed te gaan en plotseling was alles wat je altijd gedacht had compleet anders verlopen. En nu ik er zo overna dacht wist ik wat me te doen stond, ik stond op en liep richting mijn kamer. Waar ik een boekje uit mijn rugzak haalde en samen met een pen ermee op mijn bed plofte. Ik sloeg het boekje open en keek naar de dingen die er instonden, het waren voornamelijk gedichtjes en pogingen tot liedjes maar vaak niet verder dan 1 couplet en een refrein. Hier en daar stonden ook wat kleine tekeningetjes die ik vaakt maakte als ik weer eens in een vliegtuig zat.
      Ik zocht een lege bladzijde en schreef de woorden op die er net nog door mijn hoofd gingen. Nadat ik ze had op geschreven keek ik er even naar, hier en daar veranderde ik de woorden een beetje en al gauw begon het te lijken op het eerste couplet van een liedje. Ik keek naar de woorden die er stonden en vond dat ze perfect refecteerden hoe ik me nu voelde. En al gauw kwamen er nog meer woorden bij te staan, ook hier en daar kraste ik wat woorden door en verving ze zodat het alleen maar in grove lijnen duidelijk was waar het over ging.
      Na een 20 minuten keek ik naar de tekst die er tot nu toe stond, en ik moest toe geven dat ik er best wel tevreden me was. Zelfs zo te vreden dat ik spontaan een melodie begon te vinden. 'You never know when you're gonna meet someone. And your whole wide world in a moment comes undone' Ik zong zachtjes de eerste woorden en voelde een goed gevoel door me heen gaan, het was me nog nooit eerder gelukt om zo snel al een melodie in mijn hoofd te hebben. Ik nuriede de de volgende melodie en al snel voegde ik ook de woorden er aan toe. 'You're just walking around and suddenly everything that you thought that you knew about love is gone. You find out it's all been wrong.' Ik hoorde een deur dichtslaan en liep met mijn boekje in de ene hand en de pen in de andere naar de woonkamer waar ik een vrolijke Lauren vond die druk aan het bellen was.

Love and Rocketz,
Lot!