04 De voorbereiding

Wat ben ik blij dat ik naar Korea mag dat is het eerste waar ik aan denk als ik me tas pak voor school ik heb me vriendinen nog niks gezegd ze zullen (hoop ik)
wel blij voor me zijn. Als ik de school in loop merk ik dat het erg roemerig is ik trek een 3e klasser aan de kraag 'wat is er aan de hand'? 'he laat los' zegt de jongen die ik net even bij de kraag had ik laat hem gauw los 'zo nu je me los hebt gelaten zal ik vertellen wat er is' hij gaat tegen de muur aan staan 'er gaan geructen op de tv vanmorgen in de kantine dat jij' en hij wijst naar mij 'dat jij dus naar Korea gaat, De school van sportmensen ofzo' ik keek hem vaag aan 'hoe weet de pers er dan van' 'ja dat weet ik ook niet hoor' en hij loopt mokkig weg nou ja ik haal me schouders op. Al sik de klas in kom kijkt iedereen me aan johan vraagt 'Sun hea is het waar ga je naar Korea'? 'mag ik eerst zitten'? ik keek de leraar aan jij knikte ik ging naast Anke zitten 'nou het is waar ik ga naar Korea maar hoe weten jullie dat zo snel'? Anke kijkt me aan 'we horden het van Sunbea die heeft een intervieuw gedaan' 'wat heeft ie gezegd'? ik keek haar aan 'hij zij we krijgen een nieuwe leering Sun hea hij zij ook dat je moeder hem gister had gebeld' hmm dacht ik dat wist ik niet 'mooi dat ik het weet kan ik met me moeder praten vind het niet zo leuk dat de hele wereld het straks weet' de hele klas lag in de slappe lach een jongen zegt hikkend van de lach 'dan ben je een beetje laat mee na zo'n bericht weet de hele werled het al' en hij begint weer te lachen zuchtend pak ik me boeken dit had ik niet verwacht. In de pauze vraagt Anke 'meid wanneer ga je weg'? ik kijk haar aan 'ik ga eind deze week weg' 'zal ik helpen met de meiden je tas klaarmaken'? ze kijkt me aan ik geef haar een glimlach 'tuurlijk ga vanmiddag maar mee' ik neem een hap van me brood als er een paar kinderen uit de eerste naast ons staan en vragen 'Sun hea je gaat toch naar Korea'? ik knik want ik heb nog me mond vol 'als je naar Korea gaat kun je dan een handtekening regelen voor ons'? ik verslik me snel grijpt Anke naar me water en zegt 'rustig Sun' als ik weer bij kom kijken ze me aan ze verwachten een antwoord 'ik denk dat julie een handtekening van Tea joon willen'? ze knikken tegelijk ja 'nou ik weet niet of dat lukt, maar ik zal het proberen' 'dankje sun hea' zegt een van de meisjes die me een knuffel wil geven ik geef haar een knuffel als ze weg zijn hoor ik Anke zuchten 'wat zal ik je missen als je weg bent' ik kijk haar geschrokken aan 'hoezo'? 'nou' ze kijkt me lachend aan 'de populatie word dan minder' ik begin te lachen 'ja' zegt ze 'ze komen voor jou niet voor ons' lachend pakt ze me arm kom we gaan naar onze laatste les. Triiiing ik kijk op me horloge hehe we zijn vrij ik kijk op zij zo te zien wil Anke ook weg deze school dag was zo saai samen lopen we naar buiten 'Anke waar zijn de andere meiden eigenlijk'? ik kijk haar aan 'die zijn op cursus weet je dat niet meer'? schamend zeg ik 'nee dat was ik vergeten' ze klopt me op me schouder 'ach maakt niet uit, kom we gaan naar je huis inpakken die spullen van jouw' samen fietsen we naar mijn huis. Als ik de deur open en roep 'mam ik heb Anke meegenomen om te helpen' blijft het stil vragend vraag ik nog een keer 'mam'? vaag hoor ik me me moeder boven 'ik ben boven lieverd Daniel zit in de woonkamer' als we door willen lopen hoor ik mam nog iets zeggen 'oh hoi Anke leuk dat je Sun hea komt helpen' lachend zegt Anke terug 'hallo mevrouw hea'
'hey Oppa!' zeg ik als ik de kamer in kom Anke probeert ook vaak Koreaans te praten dus hoor ik haar zeggen 'hello Daniel hoe are you'? Daniel kijkt om 'hello Sun, Anke' 'Sun'? Daniel kijkt me aan 'is there some thing wrong'? 'no but when you go to Korea i need to go with you, you now i got work there so if there is some thing wrong then come to me please'? ik kijk hem aan en beloof hem dat ik dat zal doen opgelucht draait hij zich weer om Anke vraagt 'wat zij hij nou'? lachend zeg ik dat hij in Korea werk heeft en als ik problemen heb hem alleen maar hoef te bellen 'ohh' zegt ze 'wel belangrijk ik bedoel ik kan je niet zo maar helpen als er iets is' ik knik 'das waar, maar ik zal je wel vaak bellen om gewoon te praten' ze knikt. We zijn de hele dag bezig geweest om spullen intepakken en neer te zetten als we beneden komen zegt me moeder 'Anke je moeder heeft gebeld ze vraagt waneer je thuis komt'? 'oh oke mevrouw dank uw wel' ze kijkt me aan 'Sun meid ik ga' ik geef haar en knuffel 'bedankt Anke nu hoef ik alleen maar me ticket te kopen en nog 2 dagen wachten' lachend zegt ze 'die zijn zo voorbij, doeg doeg tot morgen' de deur slaat dicht, aan het eten blijft het een beetje lang stil 'mam waarom ben je zo stil'? 'nou ik wen er maar vast aan als je weg bent zal het ook wel stil zijn' ik kijk haar ongelovig aan Daniel mengt zich in het gesprek 'mom don't talk about that now do you whant to talk to here zo she feel guilty, so see think thats she is hurting you and she says i don't go to Korea now because im hurting mommie'? ik keek hun nu ongelovig aan 'Oppa'? 'what are you talking about mom is happy that im going to Korea right mom'? ik keek bang, bang dat ze zou zeggen dat ze wou dat ik hier bleef 'yes darling ofcourse im happy but please now that the last days are verry hard for me' ik zie dat ze bijna huilt ze loopt van tafel weg me broertje reageert boos 'zie je wel nu heb je mama ook nog verdrietig gemaakt' boos loopt hij weg ik kijk Daniel aan hij slaat een arm om me heen 'its going to be oke relax' hij loopt van tafel ploft op de bank zuchtend ruim ik op het is ook zo normaal dat ik dat op ruim. Na een half uurtje brengt me moeder me broertje naar zwemles en Daniel weg ik laat een briefje liggen met de tekst sorry mam, ik ben slapen gapend loop ik naar me kamer en plof in bed.