Try To Catch My Lovebug. 66

Even later zit jij weer naast Mira. Nick zit achter de piano en Joe en Kevin staan achter hun microfoons. Bruce geeft het startsein en Nick begint te spelen.
Je slaakt een klein gilletje. ‘Het is zoveel mooier op piano.’
‘Echt wel. Geweldig. Dit is inderdaad veel beter als wat Greg allemaal wilde,’zegt Mira brommerig. ‘Maar, hebben jullie goed gepraat?’
‘Ja, het is nu allemaal wel ok.’
Nick speelt de sterren van de hemel. Het is zoveel mooier op de piano en met de violen op de achtergrond. Bruce vraagt Kevin voor nog wat extra gitaar. Het klinkt geweldig.
‘She hates the sun 'cause it proves she's not alone
And the world doesn't revolve around her soul, no
She loves the sky 'cause it validates her pride
Never lets her know when she is wrong,'zingt Nick. Hij kijkt jou aan en glimlacht. Zijn stem trilt en laat al zijn gevoel stromen door de muziek.
Het is in een woord geweldig.

Het is een avond later. Jullie hebben net van Denises kookkunsten genoten.
‘Pff, ik geef je gelijk dat je haar op nummer één zet. Ze kookt duizend keer beter dan mij.’ Je blaast je adem uit en klopt tevreden op je buik.
Nick lacht. ‘Ja, echt wel. Trouwens, nog bedankt hé?!’
‘Waarvoor?’ Je fronst.
‘Voor ons gesprek gisteren. Bedankt dat je in me geloofde.’
‘Je had me al bedankt geloof ik. En echt, geen enkel probleem. Ik geloof honderd procent in je,’glimlach je.
Nick glimlacht klein terug. ‘Nick! Kom je helpen?’roept Joe vanuit de keuken.
Je kijkt hem in gedachten verzonken na. Soms reageert Nick anders. Anders dan hij normaal deed. Wat terug houdend, zich bedenkend. Alsof hij iets meer weet of iets verbergt. Dat hij zich tegenhoudt om te enthousiast en gretig te zijn. Hij doet soms net iets anders dan normaal..
Mira komt eraan gehuppeld en doorbreekt je gepieker. Samen lopen jullie naar de woonkamer. Op de tafel zien jullie dikke boeken liggen..
‘Zijn dat..’
‘Fotoboeken,’maakt Mira je zin af.
Jullie kijken elkaar aan. Je weet dat ze hetzelfde denkt. Je loopt op de boeken af.
‘Precies de goeie!’lach je. ‘September 1992. Net na Nicks geboorte,’lees je hardop.
Mira lacht. ‘Kom, we gaan op de bank zitten. Neem hem mee.’
Je tilt het zware boek naar de bank. Jullie nemen hem op jullie knieën en beginnen bij het begin.
Er staan geweldig grappige foto’s in. Jullie liggen de halve tijd in een deuk om de kleine Kevin of Joe. Nick is volgens jullie mening de liefste baby die jullie ooit hebben gezien. Verderop in het boek zien jullie de drie jongens in bad, op hun fiets, in een zelfgemaakt tentje en bij de Kerstman op schoot. Jullie gieren het uit.
De bijschrift zegt; “Joe is over zijn grootste angst heen gekomen en zit nu trots bij Santa op schoot.”
Denise komt de kamer binnen. ‘Wat zijn jullie toch wel niet.. Och nee,’lacht ze als ze het fotoboek ziet.
Je hebt waterige ogen van het lachen. ‘Was Joe echt bang voor de Kerstman?’
Denise schudt lachend haar hoofd. ‘Hij zal niet blij zijn als hij merkt dat jullie dat weten.’ Ze komt tussen jullie in zitten, met het boek op schoot. Ze doet verslag bij alle foto’s. Jullie schateren het uit.
‘Zie Kevins hoofd!’lacht Mira en wijst naar de foto van Kevin voor het huis, naast zijn familie.
De jongens komen de kamer binnen. ‘Wat gebeurt hier wel niet?’vraagt Nick verbaasd.
‘Sorry jongens. Ze hebben ze zelf gevonden,’zegt hun moeder als de jongens de fotoboeken zien.
‘Oh nee.’ Joe slaat zijn handen voor zijn gezicht.
‘Ah, kijk nou! Wat was je toen toch lief!’roep je erdoorheen. ‘Kijk dan toch, Nick!’
De jongens buigen zich ook over het buik.
Uiteindelijk zitten jullie met z’n allen aan een stuk te lachen.
‘Die vrouw!’giert Kevin.
‘Ah, wat een leuke trui,’zeg je met en glimlach.
‘Dat was mijn lievelingstrui,’zegt Nick weemoedig.
‘Awh.’ Je grinnikt.
Die avond verslinden jullie alle fotoboeken. De een nog grappiger dan de ander. De laatste is een prachtige reportage van alles wat de jongens het laatste jaar hebben beleefd. Het is dan ook een mega dik boek.
Paul en Frankie proberen de schade te herstellen, maar het is een kippenhok.