Ochtend van de Pinguïn

Het irritante gepiep van de wekker gonsde door haar hoofd. Opstaan.
De wereld om haar heen liet los. Waar eerst een station stond, was nu alleen nog maar een waas. Ze keek naar beneden. Traag kwamen de tegels dichterbij. Pinguïns vluchtten aan de kant, zodat haar gezicht midden op de bruine waas afging. De trein vloot met een vervelende piep, die haar herinnerde dat ze laat was.
Met opstaan. Voor school.
Het moeilijkste gedeelte van de dag was daar; uit bed gaan. Voorzichtig opende Denise haar ogen. Het moest.
'Pinguïns', herhaalde zij verward. Waar waren die pinguïns vandaan gekomen?
Veel tijd om daarover na te denken kreeg ze niet, hoofdpijn kwam weer naar boven. Het voelde alsof de tegels daadwerkelijk tegen haar hoofd waren aangebotst. Wat natuurlijk niet zo kon zijn. Er waren helemaal geen tegels, alleen een ijskoude kamer.
'Ah... zo. Pinguïns', mompelde Denise in zichzelf. Geen wonder dat er pinguïns in haar dromen voorkomen als het zo koud is in haar kamer.
Rillend drukte ze de dekens tegen zich aan. De kast, vol warme kleding was aan de overkant. Een korte, maar zware tocht. Het moest gebeuren. Zo snel als ze kon gooide ze de dekens weg, en sprintte ze naar de kast. Vlug de pyjama uit. Hup, de eerste beste BH aan, lang shirt erover, onderbroek, broek, klaar. Dan, naar de verwarming.
Hij stond amper aan. Dat betekende dat het beneden warm was terwijl het hier boven vroor. Winterochtenden. Zo hatelijk.
De woonkamer was een grote, verlaten, open ruimte. Keuken en eetkamer zaten ermee verbonden op zo'n manier dat het niet helemaal duidelijk was waar het een ophield en het andere begon.
Fel licht verblindde Denise toen ze de boter en melk uit de koelkast pakte. Verder kwam het enige licht van buiten. De straatlantaarns verlichtten de besneeuwde bomen. Fijn, ze moest daar zo nog doorheen. Sinds ze bij haar neef woonde was de school een kilometer of tien fietsen. Met de bus gaan was geen optie, dan zou ze eerder op moeten staan en een halfuur moeten wachten in de kou wegens het overstappen.
Na een kop warme chocolademelk, moest ze er toch echt aan geloven. Zodra ze de deur opende kwam de winter haar halen.
Ondergesneeuwd kwam ze op school aan. De plaatsen bij de verwarming zaten al vol.
'Deze week gaat het over global warming', begon de docent. Het beste thema als het buiten min twee is.
'Global warming mag wat harder zijn best doen', dacht Denise stilletjes.
'Het smelten van de poolkappen heeft ervoor gezorgd dat de ijsbeer...', sprak meneer Timmers.
'En de pinguïns toch ook', riep een jongen door de klas.
'Nee die wonen op de zuidpool'
'Ik word gewoon gestalked door pinguïns', begon Denise te denken. Haar hoofd zakte hopeloos naar beneden.

'Hoe was school?', vroeg Rune, haar neef.
'Goed', mompelde Denise terwijl zij ondergesneeuwd en wel de woonkamer in strompelde.
'Je lijkt op een pinguïn', zei Rune lachend toen hij haar zag waggelen.
'Zo voel ik me ook', klaagde Denise. 'Het is daar buiten min vijf ofzo... en het sneeuwt, ik ben zeiknat'
'Arme jij. Kop warme chocolademelk?'
'Ja', antwoordde het meisje met een pruillip.