Hoofdstuk 56

Aiden
‘Je moeder is gebroken nadat je bent gegaan en nou neem je de bloedzuiger nog mee ook?’ buldert de man tegen Yuna.
Van binnen begin ik bijna te koken en grijp met mijn hand naar mijn zwaard.
‘Ik wil gewoon dat je weet wie Aiden is’ zegt Yuna zachtjes.

Op dat moment gaat de deur open en stormt er een oudere vrouw naar buiten die Yuna stevig tegen zich aandrukt.
‘Is alles goed met je meisje?’ vraagt ze terwijl ze haar los laat en naar mij kijkt.
Ik slik als ik zie hoe erg de vrouw er uit ziet. Er staan tranen in haar ogen en ze heeft dikke wallen. Ze is erg mager en zwak. Wauw ik had niet gedacht dat ik zo veel ellende zou achter laten op deze wereld. Misschien is het beter als ik weg ga. Ik wil niet dat ze hier onder lijden, dit kan ik gewoon niet!
Ik laat mijn hand zakken en zet een paar stappen terug. Gespannen kijk ik van de vrouw naar de man en dan naar Iwan, haar broer.
‘Zie je nu wat je hebt gedaan!’ roept Iwan naar me en trekt zijn zwaard.
Als versteend blijf ik staan en weet ik niet wat ik hier mee moet. Iwan heeft zeker het recht om zo boos op me te worden. Ik heb haar familie veel pijn gedaan zonder dat ik het zelf wist.
‘Laat hem met rust!’ gilt Yuna en springt tussen ons in.
‘Die bloedzuiger heeft onze familie kapot gemaakt!’ brult hij weer en stapt Yuna voorbij.
‘Nee, ik hou van hem! Hij heeft mijn leven meerdere malen gered en ik het zijne!’ gilt Yuna en komt naast me staan.
De oudere man, waarschijnlijk haar vader, kijkt me nu zo kwaad aan dat hij wel kan ontploffen. De vrouw klemt zich aan hem vast en barst in tranen uit. Iwan brengt haar naar binnen en komt dan weer terug. Hij grijpt Yuna beet en trekt haar ook mee naar binnen. Gillend en slaand probeert ze los te komen maar hij laat haar niet los.

De man gaat recht tegenover me staan en kijkt me met een doordringende blik aan.
‘Waarom doe je ons dit aan?’ vraagt hij grommend.
Ik weet niet wat ik terug moet zeggen en blijf als een idioot staan kijken naar hem.
‘Waarom?! Je hebt de regels gebroken een lange tijd terug!’ roept hij weer.
‘Je hebt haar verdomme gebeten!’ brult hij nu en trekt zijn zwaard.
Ik ben te laat met reageren en heb binnen een seconde een wond op mijn arm staan. Ik grijp mijn arm vast maar het bloed loopt tussen mijn vingers door en drupt op de grond. Ik werp hem een smerige blik toe en trek dan ook mijn zwaard. Ik haal uit en raak hem op zijn been. Het doet hem niet zo veel en met zijn zwaard boven zijn hoofd komt hij op me af gerend. Ik blokkeer zijn aanval en verwond hem lichtelijk op zijn hand. De man is razend en haalt nog een keer uit. Hij brult zo had hij kan en raakt me op het been waar ik al eerder ben geraakt door een zwaard. Ik laat mijn zwaard op de grond vallen en zak dan in elkaar. Ik kan Yuna binnen horen gillen en de tranen springen in mijn ogen. De man lacht een keer en loopt dan richting de deur.
‘Dit is voor alles wat je ons hebt aangedaan! Ik wil je niet meer zien hier en je laat mijn dochter met rust!’ en hij smijt de deur achter zich dicht.
Mijn hele been brand van de pijn en ik probeer om te gaan staan. Ik hoor hoe Yuna kwaad is op haar ouders en op haar broer. Ik strompel richting Naur die een eindje verder in het gras ligt en hij helpt me op zijn rug. Ik kan maar beter gaan en nooit meer terug komen. Dat is beter voor iedereen. Ik maak er overal een puinhoop van. Ik kan beter alleen zijn.