10/07/2012

10/07/2012
Mijn Beste Steun en Toeverlaat,

Vandaag ben ik dus wezen golfsurfen met Joep, Oscar en Mireille. Eerst moesten we wat oefenen op het strand voor we de zee in mochten. In het begin bakte ik er natuurlijk niets van maar tegen het einde van de vier uur durende les kon ik eindelijk mijn evenwicht bewaren bovenop mijn surfboard en heb ik zelfs over een heuse golf gesurft. Ik was best wel trots op mezelf. Vooral omdat ik een van de enige was in het groepje die daarin geslaagd was. Toen de les was afgelopen en we onze wetsuits hadden uitgetrokken slenterden we weer terug richting camping. Ja er werd veel geslenterd deze dagen maar als je op vakantie bent hoort dat zo. Je gaat niet zitten rondcrossen van hier naar ginder alsof je leven ervan afhangt zoals die Japanners die van elk miniscuul stukje landschap een foto willen hebben. Dat is geen vakantie. Of toch niet mijn definitie van vakantie. Maar goed, we waren dus richting de camping aan het slenteren toen onze drie Franse vrienden van gisteren voor onze neus opdoken. “Ah mes amis,” groette hij ons met een gemene grijns. Hij ging het mij waarschijnlijk betaalt zetten om wat ik gisteren had gedaan. En inderdaad flitsten zijn ogen onmiddellijk mijn kant op. “Bonjour,” had ik hem vriendelijk gegroet. Maar dat had hem enkel bozer gemaakt. Hij zette dreigend een stap naar voren en zijn twee vrienden volgden hem als een schaduw. Maar voor hij kon doen waar hij voor gekomen was, kwam onze surfleraar naar buiten. Een van zijn vrienden wees hem op de nieuwkomer en uiteindelijk liet hij het bij een ferme duw. Even had ik een teleurgestelde blik in zijn ogen gezien omdat ik niet in het zand was gevallen maar hij had zich omgedraaid en was weggelopen, omdat hij zag dat de surfleraar ons groepje goed in de gaten hield.

Toen we weer in de camping aankwamen liepen we François tegen het lijf. Onze Franse vriend van de eerste avond. Blijkbaar had hij nu eventjes vrij en we besloten een partijtje ping pong te spelen en omdat we met z’n vijven speelden deden we het iets anders dan de gewone ping pong maar het is een beetje ingewikkeld om uit te leggen dus ga ik je de uitleg ook sparen. Ik vraag me af wat Xan en de rest nu aan het doen zijn. Xan, Simon en Matt zouden samen op een avonturenkamp gaan, Myrthe en haar twee boezemvrienden zouden ergens naar het zonnige Spanje afreizen en Lis moest uiteindelijk ook met haar ouders op vakantie net zoals El. We hadden het zo geregeld dat iedereen begin juli weg was zodat we allemaal tegelijk thuis zouden zijn. Ik had een beetje medelijden met Elias en Sam die niet op reis gingen. Maar die hebben elkaar en hun fototoestellen dus volgens mij hebben die het ook wel naar hun zin. Dat moet mij er trouwens aan denken dat ik dringend foto’s moet beginnen maken, dat had ik namelijk moeten beloven van Xan. Om een fotoreportage te maken van mijn vakantie hier. Vraag me niet waarom, het is me nog steeds onduidelijk. Maar ik was dus bezig over ons partijtje ping pong dat uiteindelijk zielig aan zijn einde moest komen omdat Joep het ping pong balletje in de struiken sloeg en niet meer terug te vinden was. We hebben nog eventjes gezellig liggen kletsen tot François weer aan het werk moest. Joep en Oscar besloten wat met hun mountainbikes te gaan rondcrossen en ik en Mireille bleven op de camping bij het zwembad hangen. Ik heb haar alles verteld over wat ik dit jaar al heb meegemaakt. Alles is misschien een beetje overdreven maar ik heb haar toch veel verteld. Over Xan bijvoorbeeld en mijn nieuwe vrienden. Ze moest een beetje lachen toen ik over mijn aanvaringen met Mister Frog vertelde. “Klinkt als een oude zuurpruim,” had ze erover gezegd en ik had dat graag beaamd. Mireille heeft ook een handjevol vrienden, is single en heeft net zo’n saai leven als mij. Of een even leuk leven, het is in welk perspectief je het wilt bekijken. Met saai bedoel ik een doodnormaal leventje zonder veel spanning en sensatie. Want dat is zo ongeveer hoe mijn leven eruitziet. En dat van Mireille blijkbaar ook. Toen de jongens terug waren werden we meteen in het zwembad geduwd en nadat we nog eventjes een watergevecht hebben gehouden zijn we elk naar onze eigen caravan gegaan om avond te eten. Weet je, ik ben eigenlijk wel blij dat onze drie Franse vrienden blijkbaar niet op deze camping rond lopen. Want dat zou mij nu toch wel onverwachte goede vakantie helemaal verpest hebben.

Schrijf je later!
Han x