Part Twentysix: Blood flowing through her veigns

Nog steeds Jasper POV
____________________________

Verward keek ik Emi's kamer rond. Spullen lagen verspreid over de vloer, kussen waren aan flarden gescheurd en cd's lagen in miljoenen stukjes op de grond. Hoe kwam het dat wij dit niet hadden gehoord? Mijn ogen zochten automatisch naar Emi, die hier ergens tussen de rommel moest zijn. Ik hoorde Alice en Rosalie met elkaar fluisteren over de rommel. Carlisle controleerde in een paar seconden of er weerwolven of mensen aanwezig waren en Esmé zocht op volle snelheid naar Emi. We vonden haar uiteindelijk in een hoek van de kamer, verborgen in de schaduw. Ze had haar knieën opgetrokken en verborg haar gezicht in haar handen.
"Emi, meisje, gaat het wel?" vroeg Esmé bezorgd. Ze maakte aanstalten om naar Emi toe te lopen, maar veranderde meteen van gedachten. Ik taste met mijn gave haar gevoelens af, maar ze waren nog niet veranderd. Ik liep voorzichtig naar haar toe en knielde naast haar neer.
"Emi, gaat het wel?" fluisterde ik terwijl de geur van bloed sterker werd. Ik keek om me heen, probeerde de bron van de geur te vinden, maar nergens zag ik iets wat ook maar in de buurt kwam bloed. Ik legde mijn marmeren hand op Emi's rug, die ondanks haar transformatie nog steeds even kwetsbaar was als toen ze nog mens was. Langzaam kwam haar hoofd omhoog, waardoor haar bruine haren langs haar gezicht vielen en haar ogen werden onthuld. Als ik grote ogen kon opzetten, had ik dat gedaan. Op haar wangen was bloed te zien en ik zag nog net hoe een traan van bloed uit haar ogen ontsnapte. "Emi" mompelde ik bezorgd. Ik draaide me om, naar Alice, en seinde dat ze een schone doek moest halen en wat water. Rosalie was samen met Esmé aan het opruimen en Carlisle stond diep na te denken, met zijn blik op Emi gericht. Alice kwam de kamer weer binnen met een doek in haar handen en een fles bronwater. "Dankje" zei ik met een verstikte glimlach terwijl ik de doek nat maakte en begon met het schoonmaken van Emi's gezicht.
"Emi, hoe lang is dit al zo?" vroeg Carlisle bedenkelijk.
"Sinds vanmorgen" snikte Emi als antwoord. Ik wierp Carlisle een bezorgde blik toe, toen mijn gave Edward en Bella opmerkte.
"Esmé, Edward is weer terug" Esmé sprong meteen op en stuiterde enthousiast weg, gevolgd door Alice. Emmett nam de taak van Esmé op zich, hij was blijkbaar ook op de hoogte van de situatie. Het duurde niet lang of Edward kwam ook de kamer binnen, op de voet gevolgd door zijn persoonlijke kauwgom, Bella.
"Carlisle, wat doen we hiermee?" vroeg hij na een poosje.
"Er zit niks anders op, Edward, het is het enige waar ik aan kan denken" mompelde Carlisle verslagen.