020

‘Wat doe jij hier?’.
Ik schrik van Ryan zijn koele koude stem. Heeft Maddie het dan zo erg verpest? Zou ik dat haar kunnen vergeven? Als Ryan mij nooit meer wilt zien weet ik niet of ik het Maddie kan vergeven. Ik slik een brok in mijn keel weg voordat ik kan praten.
‘I-ik kom het goed maken,’ stamel ik. ‘ Ik doe me inderdaad anders voor dan dat ik ben, het spijt me.’
Meteen zie ik dat Ryan een zachtere uitdrukking op zijn gezicht krijgt. Maak ik nog een kans? Er gaat een stilte over heen. Een stilte die me onzeker maakt, waarom zegt hij nou niets? Heb ik het voor goed verpest? Of vergeeft hij het mij? Na zeker een volle minuut stilte draai ik me om en loop ik weg. Tranen branden in mijn ogen, ik heb het verpest. Maddie heeft het verpest. Meteen verwerp ik die gedachte. Het is niet Maddie haar schuld ik ben nooit mezelf.
‘ Wacht.’
Abrupt sta ik stil. Mijn hart maakt van vreugde een sprongetje. Heb ik het dan toch niet verpest? Oh laat alles nog goed zijn! Ik wil alles doen om het goed te maken, als ik maar nog een kans krijg.
‘Waarom Madison? Ik snap het niet. Je hebt alles wat iemand zich maar kan wensen. Je bent mooi, je bent rijk. Wat wil je nog meer? Waarom al die make-up? Die heb je echt niet nodig.’
Nu stromen de tranen echt over mijn wangen. Hij heeft het mis. Ik heb niet alles het belangrijkste mis ik. Ik mis mijn ouders. Ja ik heb wel ouders, maar toch weer niet. Wat heb ik aan mijn ouders? Ze kijken nooit naar mij om, hebben mij niet eens gefeliciteerd.
Ik merk het in eerste instantie niet eens dat Ryan zijn arm om mijn schouder heen slaat.
‘Ik ben bang om gepest te worden als ik echt mezelf ben. Dit is niet echt mijn kledingstijl, het liefste draag ik kleding die ik zelf maak. Scarlett en Kim zouden me echter nooit accepteren als ik niet zoals hun ben. Ik kan met ze lachen ja, meer niet. Maar dat is toch altijd beter dan gepest worden?’ ratel ik.
‘Ach meisje toch. Wil je dan liever nepvriendinnen? Ben je dan echt zo oppervlakkig? Hoe ben je dan echt? Misschien pakt dat wel goed uit, dat weet je niet. Misschien accepteert iedereen de echte Madison wel. Ik neem aan dat je niet geprobeert hebt om jezelf te zijn.’
‘Bij Maddie is het anders niet goed uitgepakt,’ mompel ik.
‘Wat zei je? Wie is Maddie?’ vraagt Ryan.
Shit! Heb ik dat echt hardop gezegt? Schijnbaar hard genoeg zodat hij een deel ervan kon verstaan. Wat moet ik nu doen? Ik weet dat Maddie het haar Ryan ook uiteindelijk wil vertellen, maar dit is nog veel te vroeg. Of niet? Moet ik dan maar eerlijk zijn? Hem alles vertellen over de spiegel? Nee, weet ik opeeens zeker. Ik kan het hem nog niet vertellen.
‘Nee, niemand. Ik zal proberen mezelf te zijn. Ik hoop alleen dat ik niet iedereen verlies, dat kan ik echt niet aan.’
‘Rustig maar. Dat gaat niet gebeuren. En als het wel gebeurd, ik blijf bij je. Ik ga je niet in de steek laten, wees maar niet bang.