Hoofdstuk 22: Zara

Het is echt een fantastisch concert! Ik zing met alle liedjes mee en kan niet blijven stilstaan. Plots zegt Liam iets: ‘Hello everyone, before the concert we had a meet-and-greet with 2 amazing girls. Zara, this song is for you!’ Change my mind begint te spelen. Hij kijkt naar mij wanneer hij zingt. Sanne snapt er niet veel van. Niemand eigenlijk. Alleen Liam en ik. Ik lach. Dit is een moment die ik nooit zal vergeten! Vanbinnen ben ik aan het flippen. Het liefst zou ik nu het podium opsprinten en hem bedanken en knuffelen. Hij laat mij al mijn zorgen vergeten. ‘Waarom…?’ verder geraakt Sanne niet. ‘Laat me luisteren’, onderbreek ik haar. Ik geniet. Van nu, Liam en het liedje. Verder is het concert nog steeds top! Op weg naar huis probeert Sanne weer een gesprek aan te koppelen. ‘Waarom droeg Liam een liedje aan je op?’ Ik bedank mijn moeder voor haar reactie. ‘Wat? Droeg Liam van One Direction een liedje aan je op? Wauw Zara! Al je dromen komen uit vandaag!’ Ik lach en kijk gewoon uit het raam. Ik wou dat ik hem kon bedanken. Mijn gedachten dwalen af. Het briefje! Ik tast in mijn zakken. Niets…. Hoe? ‘Sanne?’ Ze schrikt. Dit is de eerste keer dat ik iets tegen haar zeg sinds ik haar aan de deur liet staan. Als ik iets wou weten of zeggen, ging het altijd via Stijn. ‘Heb jij enig idee waar dat briefje is?’ ‘Welk briefje?’ ‘Dat briefje dat Liam gaf voor dat we naar onze plaatsen gingen.’ ‘Heb jij een briefje gehad van dè Liam Payne?’ Blijkbaar weet ze het niet eens. ‘Laat maar’, ik tast in al mijn zakken. Van mijn broek, trui en jas. 2 keer, 3 keer en na de 5de keer dringt het door me door dat ik het kwijt ben. Oh nee, nu heb ik eens iemand die het goed met me voor heeft.