-012-

Even later komt ze terug en overhandigt me mijn inhalator. Terwijl Louis me geruststelt en de hele tijd kalm “Breathe, Naomi. Breathe.” Zegt, neem ik mijn inhalator in. Awkward… Nou ja, het is beter dan dood gaan. Als ik weer mijn normale ademhalingsroutine heb gevonden haalt iedereen opgelucht adem. “Shit, Naomi! Het spijt me!” Zegt Sammie geschokt. “Het is oké.” Zeg ik geruststellend. De jongens zijn nu gewent aan onze Nederlandse spraak dus dit keer wisselen ze geen rare blikken uit. Ik geef Sammie een dikke knuffel. Als we elkaar loslaten vraag ik maar “How late is it?”. Harry kijkt op zijn I-phone en vertelt “It’s 12:36 PM”. We knikken allemaal. Ik kom ineens op een geweldig idee. “Hey, there is carnival in the centre of London now, should we go in the evening?” Vraag ik. Iedereen knikt instemmend. We spreken een tijd af hoe laat we gaan. Het word uiteindelijk 7 uur omdat de kermis overdag saai is. Dus we gaan maar een dagje niksen.

*Later die dag*

“Guys, it’s 7 PM!” Schreeuw ik door het huis. Iedereen juicht en we vertrekken dan maar naar de kermis. We gaan allemaal een andere richting in. Sammie met Harry mee en ik met Louis. “Lets go to the ferrish wheel!” Juicht Louis. Ik stem in. Als we aan komen staat er helemaal geen rij, dus we mogen als eerste. We gaan in het rad zitten en dan begint het te bewegen. Ik schrik als het rad begint te bewegen. Louis kijkt me aan. “Are you okay?” Vraagt hij.