-003-

“Sammie, hij volgt ons!” Gil ik in paniek. We gaan zelfs nog harder rennen. We hebben inmiddels al 5 minuten lang gerent. Als we de man niet meer zien, rennen we een verlaten steegje in. De man rent erlangs. “Omg, ik was echt bang!” Zeg ik. “Me too.” Zegt Sammie. Als we weg willen lopen, hoor ik gesnik achter een container. “Sammie, stop.” Zeg ik dan. “Wat?” Vraagt ze. Ik leg een vinger op mijn lippen. “Hoor je dat?” Vraag ik. “Nee.” Zegt Sammie. Ugh, ze moet echt stoppen heavy metal muziek te luisteren, haar gehoor word er niet beter op. Ik loop naar de container, Sammie volgt me. Achter de container zit een jongen. Wacht eens even… Ik ken hem ergens van… Omg, dat is Louis Tomlinson van One Direction! Ik sta op het punt om te gaan fangirlen, maar beslis dan toch maar om rustig te blijven. Louis zit tegen de muur aan, knieën opgetrokken en zijn gezicht in zijn handen. Hij heeft een wit met blauw gestreept shirt aan, rode chino’s en beige toms. “Are you okay?” Vraag ik aan hem. Hij kijkt op. Ik schrik, zijn ogen zijn rood van het huilen en hij is spierwit. “No.” Antwoord hij simpel. “Who are you?” Vraagt hij niet onvriendelijk. “I’m Naomi and that’s Sammie.” Zeg ik en wijs naar Sammie. “I’m…” Begint hij. “Louis. Louis Tomlinson. You’re 18 years old and you’re in the band One Direction…” Maak ik af. Met het laatste begint hij nog harder te huilen. “You’re a fan…” Zegt hij.