62.

Elena Johnson

Vandaag was het gewone leven weer begonnen. Louis en de jongens hadden vandaag meerdere interviews om toelichting te geven over het ongeluk met Harry. Op de een of andere manier was ik zenuwachtig. Als ik mezelf al de schuld gaf, hoe zouden andere fans dan wel niet reageren. Natuurlijk wisten ze de grote lijn van het verhaal wel, maar nu kwamen er details, gevoelens. Daarnaast had ik nog niet op internet gekeken naar de reacties. Daarom had ik er ook geen idee van of ik op dit moment gehaat werd of niet. Voor mij was dit weer mijn eerste werkdag van het nieuwe jaar. Het zou nog wel enkele weken duren voor ik met zwangerschapsverlof ging. Toen ik het kantoor inliep werd ik meteen omhelsd door Lauren. In glimlachte. 'Hey,' begroette ik haar terwijl ik op mijn bureaustoel plaats nam. 'Hoe voel je je?' vroeg Lauren en ze nam tegenover me plaats. Ik haalde mijn schouders op. 'Schuldig, bang,' omschreef ik de gevoelens die door mijn lichaam raasden. 'Je bent hier niet schuldig aan. Het was Harry's eigen keuze geweest om voor jou te springen, om de kogel voor je op te vangen. Daarnaast moet je je niks aantrekken van alle haatreacties die je misschien zult krijgen. Louis houd van jou, en niemand van ons geeft jou ergens de schuld van, daar moet je aan blijven denken. Dan komt het allemaal wel goed,' stelde Lauren me gerust. Ik knikte en logde in op mijn account. 'Wat is de planning voor vandaag?' vroeg ik toen aan Lauren. Ze begon me meteen uitgebreid bij te praten.
Die avond zat ik tussen Louis en Niall in op de bank. De andere jongens en Lissa en Lauren hadden zich ook in de woonkamer verspreid en we zaten gespannen naar de televisie te kijken. Nou ja, vooral Lissa, Lauren en ik, de jongens wisten natuurlijk precies wat er wel en niet was gezegd. De intro van het programma begon en ik zocht naar Louis hand om mijn vingers met die van hem te verstrengelen. Hij kneep even zachtjes in mijn hand en wreef met zijn duim over mijn de rug van mijn hand. De presentator kwam in beeld en stelde de jongens voor. Daar zaten ze, met z'n vijfen op twee banken. 'We hebben op een korte persconferentie gehoord wat er is gebeurd, meer dan een week geleden, maar we willen nu van jullie horen wat er is gebeurd. Liam nam het woord. 'Voor we naar de daadwerkelijke gebeurtenis gaan, moeten jullie weten dat er iemand was die Elena en Louis uit elkaar wilde halen, om Louis voor zichzelf te hebben,' begon Liam. Het was duidelijk dat hij dit verhaal enigszins had voorbereid. 'Ze stuurde dreigbrieven en heeft daarvoor een aantal weken moeten zitten. Daarna hebben Louis en Elena geen last meer van haar gehad,' ging Liam verder. 'Zoals ieder jaar gaan we met oud en nieuw weg, om het ergens anders te vieren. Dit jaar besloot Louis dat binnen enkele dagen met Elena wilde trouwen. Hij begon van alles te regelen en vroeg iedereen om hulp. Twee dagen later waren we in Hawaii geland, waar een prachtig strand was afgehuurd voor de bruiloft. Alles was perfect. De zon scheen, iedereen was aanwezig, Elena was prachtig. Beide straalden ze van geluk. Elena had net haar ja-woord gegeven en Louis had de ring om haar vinger geschoven. Op het moment dat Louis zijn ja-woord wilde geven, kreeg Harry de stalker in het oog. Ze had een pistool in haar hand en richtte dat op Elena. Zonder enige twijfel gooide Harry zich voor Elena en ving de kogel die voor haar was bedoelt op. Er brak grote paniek uit, Harry werd in een ambulance afgevoerd naar het ziekenhuis en geopereerd. De stalker is opgepakt en binnenkort volgt een rechtszaak tegen haar,' sloot Liam zijn verhaal af. De presentator was even stil. Daarna draaide hij zich naar Harry. 'Harry, heb je spijt van je impulsieve actie?' Harry schudde beslist zijn hoofd. 'Nu ik er zo op terug kan kijken absoluut niet. Met mij gaat alles prima. Natuurlijk kunnen we nooit weten wat er was gebeurd als de kogel Elena had geraakt, maar ze is natuurlijk wel een stukje kleiner, waardoor er waarschijnlijk meer vitale organen zouden geraakt zijn. Maar dit blijft allemaal raden naar wat er had kunnen gebeuren. Ik heb er geen spijt van.' Ik keek even naar Harry, die naar mij keek. Ik wendde mijn blik af, niet goed wetend hoe ik moest reageren. Harry had wel gelijk. Ik ben kleiner en de kans dat mijn hart geraakt zou worden was veel groter. Waarschijnlijk werd daar ook op gericht. 'Louis, hoe voel jij je hierbij?' vroeg de presentator nu aan Louis. 'In het begin kon ik alleen maar toekijken. Ik kon niet bevatten wat er was gebeurd. Er was een aanslag op mijn verloofde gepleegd. Elena was meteen naast Harry geknield en was in paniek. Ik ben toen in actie gekomen en heb met haar gewacht op de ambulance. Ik ben Harry ontzettend dankbaar voor zijn heldendaad en zal voor de rest van mijn leven bij hem in het krijgt staan. De schutter is gelukkig opgepakt en daarmee is de angst op een nieuwe aanslag weg. Elena en ik gaan zeker weten nog trouwen, maar we wachten nu eerst op ons kind, dat eind mei verwacht wordt.' De presentator bleef vragen stellen aan de jongens over hun persoonlijke ervaring met het ongeval. Aan Harry werd gevraagd of hij zijn litteken wilde laten zien. Er was inderdaad een groot litteken te zien en meteen werd ik weer overmeesterd door schuld. Aan het einde speelde ze nog een liedje van hun album, Moments en daarna werd het programma afgesloten en kwam de reclame. De tv werd uitgedrukt en Louis drukte me tegen zich aan. Pas toen besefte ik dat de tranen over mijn wangen stroomden. Dit had toch veel meer invloed op me dan ik had gedacht.