Ch. 10 Dagboek

ELIZABETH POV

Ik draai me in een ruk om en kijk Carlo geïrriteerd aan. ‘Wat?’ nog altijd staat mijn gezicht het zelfde als er voor. ‘Ik bekijk je alleen maar hoor, heb je een nieuwe shirt aan’ ik draai mijn ogen. ‘Je weet dat ik het irritant vind als iemand me zo aan kijkt’ ‘Daarom doe ik het ook he’ ‘Oh help’ ik laat me in een van de gele zetels vallen in onze leerlingenkamer, die dus NIET op een banaan lijkt. Ineens wordt ik opgepakt en terug neer gezet. ‘Gaat Cho dit wel leuk vinden’ en ik kijk naar Carlo. Die haalt zijn schouder op en houd me rond zijn middel vast. ‘Weet je dat je schoot nog niet zo heel slecht zit. ‘Mijn schoot dankt je’ ik grinnik.
‘Je draagt die ketting’ ik schiet omhoog, ik lag bijna in slaap moet hij dat zeggen >.< . ‘Ja, iets op tegen dat ik hem draag?’ en ik kijk Carlo aan. ‘Nee ik vind het een eer dat je hem draagt’ ‘Ja want je hebt hem zelf gemaakt, dat heb je al honderd keer gezegd, maar hij is heel mooi hoor’ ik hoor hem grinniken, weer al iemand die grinnikt.

Normaal ben ik de serieuze van de groep, ik bedoel van Sky, Blue, Winter, Faith en mij he. Maar als ik bij Carlo ben veranderd dat helemaal. Hij is mijn beste vriend. Ik kan toch niet meer voelen voor hem dan dat? Of misschien voel ik wel iets anders.

Snel klap ik mijn dagboek dicht. ‘Mag ik het niet lezen’ een lief stemmetje hoor ik, Carlo. Ja in tegenstelling van bij Griffoendor kunnen de jongens bij ons wel in de meisjes slaapkamer komen. Mijn bed zakt een beetje in en ik hoor hem zuchten. ‘Nee, ik mag jou dagboek toch ook niet lezen’ ‘Ja, maar daar staat zaken in die jij nooit gaat mee maken of die je nog niet mee gemaakt hebt’ ‘Bespaar me de details. Maar in mijn dagboek staan ook zo’n dingen hoor’ ik zie dat Carlo niet wilt toegeven maar hij kan niet anders, ik heb toch gelijk. Ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder aan. ‘Je schouder ligt ook goed’ ‘Nu is mijn schoot wel beledigd he, maar mijn schouder vind het wel leuk dat je dat zegt’ ik schiet in de lach en daarom valt mijn hoofd van Carlo’s schouder af en beland ik op zijn schoot. Hij grinnikt. Iets van raar kind kan ik op vangen.