44. Split

44.

Moeizaam opende ik een oog.
Jake zat gehurkt tegenover me en schudde me zachtje wakker. Een van zijn wenkbrauwen was opgetrokken en er speelde een glimlachje om zijn mond.
"Dus dit noem je opletten?" vroeg hij geamuseerd. 
Ik knipperde een paar keer. "Wat?" vroeg ik verward.
"Je zou op Dave letten."
Ik schoot overeind een keek om me heen. Dave was nergens te bekennen.
"Huh? Maar hij was hier en..." ik ving Jakes blik. Hij barstte in lachen uit.
"Prachtig, sleeping beauty. Dave is met Seth mee."
"Oh." ik fronste. "Waarom hebben jullie me niet wakker gemaakt?" 
Ik had Seth weer gemist.
"Echt, Leah? Ik heb je in geen tijden meer zo rustig meegemaakt." hij haalde zijn schouders op. "Je sliep wel lekker."
"Maar Seth..."
"Helpt Dave."
"Zijn ze terug naar La Push?"
Jake zuchtte. "Ik denk dat we een groter probleem hebben dan je denkt. Drew is ook een wolf."
Ik knipperde een paar keer. "Oh."
"En aangezien wij niet in zijn roedel zitten heb ik Dave erachteraan gestuurd."
"En ondertussen lag ik te pitten." mompelde ik.
"Kop op." zei Jake. "Dave was nog wakker, dus het viel mee. Hij wilde me alleen niet vertellen waardoor hij veranderd is." 
Jake keek me indringend aan. 
Ik keek uitdagend terug.
Hij zou er zo achter zijn dat het de geur van Loch Ness was geweest. De enige reden dat hij haar sporen nog niet had geroken was waarschijnlijk dat hij zelf helemaal vol zat van haar stank. Maar als ze echt iets belangrijks te vertellen had wilde ik dat horen. 
Hij zuchtte. "Jij gaat het me zeker ook niet vertellen."
Ik glimlachte. "Jake, je weet net zo goed als ik dat je me kunt dwingen het te vertellen, maar je moet even geduld hebben. Je komt er wel achter."
Even dacht ik dat hij zijn Alpha-stem zou gebruiken, maar toen vroeg hij gewoon: "Dus het is geen direct gevaar?"
"Niet dat ik weet in ieder geval."
Hij dacht even na. "Je zegt het als dat verandert?"
Ik legde mijn hand op mijn hart. "Beloofd."
"Goed. Dan ga ik naar Emily."
Ik sloeg mijn ogen neer. Arme Em. 
Jake stond op en liep naar de boomgrens, maar draaide zich toen om. "Leah?"
"Ja?"
"Blijf je deze keer?"
Ik fakete een lach. "Ik ben de afgelopen twintig jaar hier gebleven, volgens mij."
Jakes ogen zochten de mijne. "Je weet wat ik bedoel."
Ik beet op mijn lip. "Ik weet het niet." zei ik uiteindelijk eerlijk.
Hij knikte alleen maar en verdween toen tussen de bomen.
Ik begroef mijn gezicht in mijn handen en slaakte een zucht.
Ik was niet meer zo helder geweest sinds Jason en ik werd alleen weggehouden van het mijnenveld van mijn eigen gedachten door Jake en Dave. Iets te lang alleen en boem, ik zou alle controle weer kwijt zijn.
En hoe meer tijd ik doorbracht in deze staat van vermijding van elke gedachte aan Jason, hoe slechter het idee leek om weer terug te glijden in mijn gewelddadige niemandsland. 
Ik stond resoluut op. Ik moest iets doen.
Mijn maag knorde en op hetzelfde moment besefte ik dat ik uitgedroogd was. Een retourtje rivier om mee te beginnen dan maar.

Toen ik eenmaal aan het water zat stak de weeïg zoete geur weer de kop op. Ik snoof, de geur van Loch Ness goed in me opnemend, terwijl ze uit het struikgewas tevoorschijn kwam, keurig gekleed als altijd.
Ik had nooit begrepen hoe die bloedzuigers het voor elkaar kregen om kilometers te voet af te leggen door de bossen en zonder een enkel spatje modder op hun dure designerkleding te krijgen.
Ze aarzelde. Ik zat met mijn rug naar haar toe, maar ik voelde het. "Waarom ben je hier?"
"Dat heb ik al gezegd, omdat ik je iets belangrijks moet vertellen."
"Iets geheims."
Ze liep door tot ze naast me stond. "Tot op zekere hoogte. Jake en Seth weten het ook."
"Dus ik mag het niet weten van Jake?"
Ze knikte. "Het gaat over David. Er zijn een paar dingen... Het zit zo: hij is de zoon van Jakes oudere zus en een surfer."
Ik trok mijn wenkbrauwen op. "En dat zou me interesseren omdat...?"
"Het is niet zomaar een surfer. Hij, Daves vader bedoel ik, is de zoon van iemand van mijn soort."
Ik trilde. "Een bloedzuiger?"
"Een halfling." antwoordde ze kalm.
Ik voelde het bloed kloppen in mijn oren. Er trok een rood waas voor mijn gezicht en ik voelde mijn handen zich tot vuisten ballen.
Dave was stamde af van een wolf en een vamp. Een Quileute en een kwartling. 
En het kon.
En als dat kon, misschien had...
Ik stopte de gedachte. Die kon ik niet aan. Ik moest focussen, mens blijven.
Controle. Controle. Controle. dwong ik mezelf te denken.
"Leah? Hoor je me?"
Ik schokte hevig, maar duwde met al mijn kracht mezelf in mijn kleine mens. Het kostte me al mijn concentratie niet uit elkaar te spatten.
"Leah? Je moet luisteren, Dave..."
En toen tuimelden twee woeste wolven met een gigantische golf de rivier in vanaf de andere oever.