Her prologue.

Een blond meisje met een crème huid loopt door de besneeuwde straten van Londen. Ze heeft niet veel aan, enkel een panty, zwart-wit rokje en een sweater, maar ze ziet er niet uit alsof ze het koud heeft. Ze trekt de grijze beanie op wel nog wat verder over haar oren, waardoor de bol die er aan vastzit vrolijk op en neer beweegt. De sneeuw vult de afdrukken van haar bruine sneakers snel, en op haar schouders ligt een laagje sneeuw. Met haar blik op de straat gericht zet ze zorgvuldig haar ene voet voor de andere. Ze voelt zich duidelijk niet op haar gemak, maar het is niet helemaal duidelijk of dat komt door de sneeuw of omdat het donker aan het worden is. De lantaarnpalen floepen aan en in de verte zou ze de lichtjes van de London Eye kunnen zien, als ze op zou kijken. De buurt waar ze doorheen loopt is luxe, met grote huizen en patserige oprijlanen. Bij een goud hek houdt ze halt. Met een sleutel, die ze de hele tijd in haar hand had, maakt ze het hek open en sluit het weer achter zich. Ze loopt over de besneeuwde oprijlaan, naar de grote houten voordeur. Ze trekt aan het handvat dat naast de deur hangt en een ouderwetse bel galmt door het huis. Een nette man in pak doet de deur met een glimlach voor haar open. Ze geeft hem een klein lachje, en vlucht dan, na nog een blik op de besneeuwde wereld geworpen te hebben, naar binnen.