He's creepy

Ik vlieg op. Emmett legt haar voorzichtig op mijn bed. 'wat is er gebeurt?' vraag ik in paniek. Dan komt Carlisle binnen rennen. Emmett en ik zetten een stap naar achter zodat hij erbij kan. 'ik was jagen in het bos en zag haar liggen met iemand over haar heen gebogen ik weet niet wie het was. Ik heb hem geprobeerd te pakken maar hij was heel snel en ik wou haar eerst in veiligheid brengen, toen heb ik haar meteen opgepakt en hier heen gebracht.' 'dank je' zeg ik tegen hem. Dan ga ik bij het bed staan naast Carlisle. 'word ze weer beter?' vraag ik nog steeds in paniek. 'dat weet ik nog niet Jazz. Emmett ga even weg en neem hem mee.' 'nee.' zeg ik in de hoop bij haar te kunnen blijven. Dan draait Carlisle naar mij 'Jazz dit is gevaarlijk ze bloed heel erg, je wil haar toch geen pijn doen.' probeert hij het uit te leggen. Ik knik en ga met Emmett mee naar de woonkamer. Daar ga ik heel zenuwachtig op de tafel tikken. Nu pas merk ik de heerlijke geur van haar bloed. Even maar dan ook heel even wil ik het proeven maar dan bedenk ik meteen dat ik haar dan pijn moet doen en opeens lijkt het afschuwelijk om haar bloed te drinken. Dan beginnen de ergste gedachten binnen te komen. Zal ze het redden? Of zal Carlisle haar moeten bijten? Wie heeft dit gedaan? Wat is er gebeurd?

Eden POV (tijdens Jaspers wandeling).

Dan bewegen de bosjes weer. En ik stap nog een paar stappen achteruit. Dan springt er een spierwit konijntje uit. Ze valt wel op tussen al dit groen. Ik zucht opgelucht. 'heej lief konijntje, je liet me schrikken joh.' zeg ik lieflijk als ik het dier over zijn kopje aai. 'dat was ook de bedoeling.' zegt een zware mannenstem. Ik schrik. 'aagh het lieve kleine meisje vind me eng.' zegt hij op een toontje waarmee je tegen een baby praat. 'zo hoort het ook.' zegt een andere mannenstem lachend. Ik kijk in het rond, draai rondjes, kijk in de bomen maar ik zie niks. 'hahaha wat zielig kun je ons niet zien.' zegt de stem op dezelfde manier als net. 'laat eens wat lef zien en kom te voorschijn.' roep ik naar de bomen proberend om zelfverzekerd te klinken wat overigens niet echt lukt. 'haha oké omdat mevrouw het zo lief vraagt.' opeens springt er 1 heel tenger mannetje uit een boom. Echt zo'n seut. 'de andere ook.' zeg ik opeens een heel stuk zelfverzekerder. 'hahaha er is geen andere, goed hé die stem imitaties.' hij komt steeds stapje voor stapje dichterbij en ik ga stapje voor stapje achteruit. Hij mag dan wel niet zo groot zijn maar creepy is hij zeker wel. Het was inmiddels donker god thank the moon want daardoor kan ik nog aardig zien. Opeens zie ik dat als hij onder een boom vandaan komt dat hij er heel anders uitziet hij is nu groot en sterk gebouwd. Groter en sterker gebouwd dan Emmett. (moet je bedenken hoe groot hij dan wel niet is ). 'Wat ben jij?' vraag ik nu wel weer best wel bang. 'ohoh kleine meid, je denkt toch niet serieus dat ik jou ga vertellen wat ik ben.'