Hoofdstuk 2 part 2 (Noëlle)

Ik droomde alles opnieuw. Ieder detail die ik in het echt over het hoofd had gezien, kwam duidelijker en sneller naar voren. De details schoten mijn hoofd binnen en plantten zich daar vast.
Maar iets was er anders. Nick was overal bij me. Hij was de persoon die mijn been los trok. Hij was de persoon die me uit het water hielp.

'Piep piep piep!'
Avril's wekker maakte me wakker. Ik opende mijn ogen en smeet in het wilde weg naast me neer. Maar voor ik mijn hand tegenwicht kreeg, stopte de wekker al.
'Au! Waar was dat voor nodig?' klaagde Nick.
Nick, natuurlijk, hij had naast me geslapen, op de mattras die eigenlijk voor mij was bedoeld
'Sorry,' mompelde ik en ik draaide me op mijn zij. Nick keek me loom aan, zijn half lange haar helemaal in de war. Ik moest eerlijk zijn, het stond hem heel goed.
'Het is al goed,' grinnikte hij. 'Je haar zit leuk.'
Natuurlijk, als zijn haar door de war zat, dan zat dat van mij waarschijnlijk nog erger door de war.
'Niet kijken!' zei ik en ik probeerde de klitten er met mijn haar uit te kammen.
Hij pakte mijn pols vast om me tegen te houden. 'Nee echt, het zit goed,' zei hij.
‘Vast,’ protesteerde ik maar ik liet het hangen. Ik probeerde uit bed te stappen, maar de combinatie van Nick die mijn pols nog steeds vast hield en het feit dat de mattras direct naast Avril’s bed lag, zorgde er voor dat ik mijn evenwicht verloor en letterlijk op Nick viel. Hij greep zijn kans en begon me te kietelen.
Ik barstte in lachen uit en probeerde te ontsnappen aan zijn handen.
Tevergeefs.
Helaas had ik niet op mijn volume geled. Iedere andere moeder zou denken dat twee vriendinnen gewoon veel lol maakten, en zou het negeren. Maar Avril's moeder niet. Zij wou graag meelachen en dat was dit keer dus ook het geval.
Mevrouw Parker opende de deur met een glimlach maar die vervaagde meteen.
Ik moest het haar ook wel nageven. Als je dochter een vriendin te logeren heeft en je weet niet beter dan dat ze net wakker zijn en grapjes maken zou het zelfde reageren als je opeens je drie jaar oudere zoon en de vriendin zo ongeveer op elkaar ziet liggen, zou je het zelfde reageren.
‘Wat is hier aan de hand?’ riep ze met een mengeling van verbazing en veel woede uit. ‘Waar is Avril en wat doe jij hier Nick!’
Nick stopte meteen met kietelen en duwde me bijna van zich af.
‘Ik eh… We…’ probeerde ik uit te leggen maar ik kon niet eens beginnen. Ik keek snel om me heen naar het make-upremover flesje dat ik gister met het groene water had gevuld. Als mevrouw Parker die zou zien dan waren de poppen helemaal aan het dansen. Maar ik kon het flesje nergens vinden.
'Ja? Jullie wat?' zei mevrouw Parker streng,
'Avril is gaan hardlopen. Daisy had geen zin om mee te gaan maar Avril wilde persé. Dus ik heb aangeboden om Daisy even gezelschap te houden,’ loog Nick vloeiend. Hij knipperde niet en zei het alsof het de waarheid was.
‘O, maar waarom kan Daisy dat niet vertellen?’ zei ze achterdochtig. Toch kon ik aan haar ogen zien dat ze hem geloofde.
‘Ik moet naar de wc. Sorry,’ zei ik en ik draaide me om en liep snel naar de badkamer.
Ik wilde helemaal niet naar de badkamer. Ik moest niet naar de wc en die badkamer deed me denken aan Avril’s verdwijning.
De badkamer was zoals ik hem gister had achter gelaten. Het groene water al weggelopen voor ik was gaan douchen maar had een lichte aanslag achter gelaten op de roomwitte tegels waardoor deze nu een licht groene kleur hadden.
Ik ging op de rand van het bad zitten en dacht na.
Als we niet waren gaan zwemmen gisteren, dan was Avril er nog. Als ik niet was vast gegrepen, dan was het wezen met de felgroene ogen er niet.
Ik was vastgegrepen! Natuurlijk.
Ik had een stekende pijn gevoeld. Een stekende pijn in mijn enkel. Mike dacht dat het een steen was, maar het voelde anders. Het voelde meer als nagels.
Nagels! Mensen nagels!
Maar geen enkel mens had zulke felle ogen. Of zulke scherpe nagels.
Ik keek naar mijn enkel en ja, ik zag de kleine groeven die de nagels hadden achter gelaten. Ze waren er nog steeds. Ik zette mijn nagels er in, maar die waren veel kleiner dan de groeven.
Er werd op de deur geklopt. 'Daisy, ik ben het, Nick. Ma is naar beneden. Je hoeft niet meer te doen alsof je op de wc zit. Kun je open doen?' klonk de stem van Nick.
Ik stond op en deed de deur van het slot.
Nick opende hem direct en keek me aan. 'Je hebt iets ontdekt! Wat heb je ontdekt?' zei hij zodra hij de blik in mijn ogen zag. Hij liep de badkamer binnen en duwde de deur achter zich dicht.
'Ik heb je het verteld van dat ding dat me vast greep in het water, toch?' vroeg ik toonloos en ik hoopte op een positief antwoord. Ik had geen zin om het verhaal opnieuw uit te leggen.
'Ja, dan?' Hij trok zijn wenkbrauwen op.
'Nagels!' zei ik en ik liet mijn enkel zien.
Hij greep mijn enkel vast en bekeek de groeven. Net zoals ik had gedaan, zette hij zijn nagels in de groeven. Ze pasten precies.
Ik keek op naar de spiegel en schrok me wild.
Er stond in gifgroene letters:Vertouwen kan worden genept.