Hoofdstuk 52

Aiden
Ik zucht en kijk bedenkelijk rond. Er zijn te veel vampiers om terug te gaan. Misschien is het slimmer om Naur niet te gaan halen. Yuna loopt weer zenuwachtig heen en weer. Ik laat me op de grond zakken en denk na over wat het beste is om te doen. Dan hoor ik een luid gegrom en binnen een seconde sta ik weer. Het gegrom kwam uit een andere richting dan de stad is. Yuna draait zich om en kijkt me geschrokken aan. Er klinkt meer gegrom en gegil deze keer. Er schiet een vampier ons voorbij en hij vlucht de bomen in. Ik kijk gespannen naar Yuna en weet niet wat ik moet doen. Een harde klap zorgt er voor dat Yuna en ik schrikken en ze staat te trillen op haar benen. Met een moordend tempo komt er weer een vampier op ons af gerend. In een reflex ga ik voor Yuna staan en hou me klaar voor een aanval. Gek genoeg verdwijnt de vampier zo’n 50 meter voor ons de bomen in en is hij weg.

‘Wat is hier aan de hand?’ vraagt Yuna angstig na een kwartier als we verder niets meer horen.
‘Ik heb geen idee’ zeg ik terwijl Yuna heel dicht achter me komt staan en over mijn schouder de verte in kijkt.
‘Ik ben bang Aiden’ fluistert ze bijna in mijn oor.
Een rilling loopt over mijn rug. Ik raap mezelf weer bij elkaar en begin te lopen.
‘Waar ga je heen?’ piept ze dan.
‘Kijken wat er aan de hand is’ en ik loop verder.
‘Nee niet gaan! Je weet niet wat daar is en je kunt nog niet vechten!’ glit ze dan.
‘Ik voel me prima!’ roep ik naar haar en zwaai met mijn armen.
‘Wacht doe nou niet!’ en ze komt achter me aan gerend.

Hijgend blijven we staan en kijken geschrokken om ons heen. Als ik rond kijk zie ik dat in een grote cirkel van minstens 10 meter alles plat is gebrand. Alles is verkoold, dood en op sommige plaatsen staat er nog wat in de brand.
‘Wat is hier gebeurd?’ vaagt Yuna met open mond.
‘Naur’ zeg ik en loop wat rond om te zien wat er is gebeurd.
Yuna blijft verstijfd staan voor een lange tijd en ik zoek naar sporen van Naur. Er hangen veel verschillende geuren van verschillende wezens. De geuren zijn nog vers en het is dus wel zo dat die vampiers van daarstraks er ook waren. De geuren zijn van de vampiers, verbrand hout, bloed, van Naur, Midnight en van ons.
‘En, weet je al wat er is gebeurd?’ vraagt Yuna dan en komt naar me toe gelopen.
‘Ja, ik denk het wel. Ze wilde Naur en Midnight vangen. Aangezien de boel plat is gebrand en het hier naar bloed ruikt is het ze niet gelukt’ zeg ik half lachend.
‘En Midnight? Hebben ze hem gevangen of is hij gewond?’ vraagt ze bang en pakt me vast.
‘Nee ze hebben hem niet’ zeg ik gespannen en ze laat me los.
‘Waar zijn ze dan?’ vraagt ze ongeduldig en kijkt om zich heen.
‘Naur!’ roep ik dan zo hard als ik kan.
Er klinkt weer gebrul en dan op een grote afstand komt een donkere draak tussen de bomen tevoorschijn. Naast hem loopt Midnight die heel blij is om zijn baasje weer eens te zien.
Met een hoog tempo komen ze op ons af en Yuna omhels Midnight uitbundig.
Naur komt voor me staan en legt zijn kop op mijn schouder en gromt zachtjes.
‘Hallo jongen. Ik heb je gemist. Is alles goed met je?’ vraag ik hem en bekijk hem zorgvuldig.
‘Gelukkig mankeer je niets’ hoor ik Yuna tegen haar paard zeggen.
‘Ik ben blij dat jullie allebei weer terug zijn’ zeg ik tegen Naur en ik hoor Yuna lachen.

Ik laat me tegen een boom aan zakken en Yuna komt bij me zitten. Ze legt haar hoofd op mijn schouder en zucht tevreden. Met moeite laat ik het toch maar toe en sluit mijn ogen. Naur is ook gaan liggen en Midnight staat tevreden te grazen een aantal meter achter ons op een plek waar wel nog wat gras staat.
Al snel merk ik dat Yuna in slaap is gevallen en nu kan ik helemaal niet meer weg. Om ons heen begint het langzaam ook al weer donker te worden en dus besluit ik om ook maar te gaan slapen. Nu alleen hopen dat we niet worden lastig gevallen.