Once I Had A Dream... 4

Bill <3' (Tongue)
We stappen verder en dan... begint Evy opeens keihard te schreeuwen. Ik steek mijn oren toe. Als ze klaar is met schreeuwen, kijk ik haar vragend aan. 'Waarom schreeuwde je nu zo?' vraag ik haar. 'Daar...', zegt ze enkel en ze wijst voor haar uit. Ik kijk naar waar ze wijst en zie dat die vier jongens van daarnet daar weer staan. Ik draai met mijn ogen, zucht en kijk haar aan. Ze staat met open mond te kwijlen. 'Moet je daarvoor nu zo schreeuwen', zeg ik, terwijl ik haar mond dicht doe. 'Uhm, Evy. Je kwijlt', zegt Tom zo droog dat ik in de lach schiet. Evy ontwaakt, veegt het kwijl weg en kijkt ons blozend aan. Ik lig bijna op de grond van het lachen. Als ik uitgelachen ben, gaan we weer verder. We amuseren ons nog en gaan dan elk naar huis. Hm, morgen weer naar meneer Schäfer. Ik heb er zin in. Als ik thuiskom, eet ik wat en ga voor de computer zitten. Ik praat wat met Evy en Tom en ga uiteindelijk slapen.
De volgende morgen
Ik sta op. Ik moet er om elf uur zijn. Ik snel wat en vertrek dan. Een kwartiertje later kom ik bij hem aan. Ik bel aan. Even later doet hij vrolijk open. 'Ah, Saphira. Ik heb nu wel bezoek van mijn neefje. Ik hoop dat je dat niet erg vind', zegt meneer Schäfer. 'Nee hoor', zeg ik lachend. Ik volg hem naar binnen. Als ik in de woonkamer kom, schrik ik. Ik zie de jongen met het korte, blonde haar van gisteren. Ik glimlach en loop naar hem toe. 'Hallo, ik ben Saphira', zeg ik. 'Hey, ik ben Gustav', zegt Gustav. Ik ga op de stoel naast hem zitten. 'Zozo, jij bent dus Saphira. Mijn oom heeft al veel over je verteld', zegt hij. Ik bloos. 'Waarom zijn je vrienden hier niet?' vraag ik. 'Hoe weet jij dat ik vaak met mijn vrienden kom?' vraagt Gustav lachend. 'Ah, door je oom', zeg ik. 'Ah, ze hadden eens geen zin. We moeten er van profiteren dat we eens thuis zijn', zegt hij. 'Zijn jullie niet vaak thuis dan?' vraag ik geïnteresseerd. 'Nee, we...', begint Gustav, maar wordt onderbroken door meneer Schäfer. 'Ja, hij heeft een eigen bandje en is daardoor niet zoveel thuis', zegt die dan weer. 'Ow, hoe heet dat bandje dan?' vraag ik. 'Uhm, ik dacht dat je me al herkent had. Ik ben de drummer van Tokio Hotel', zegt hij. Mijn mond valt open en ik kijk hem verbaasd aan. Dan schiet ik in de lach. 'Waarom lach je nou?' vraagt Gustav. 'Evy, mijn beste vriendin is fan van jullie. Ze zou alles doen om dit te mogen meemaken. Haha. En dan zeggen dat ik hier nu bij de drummer van Tokio Hotel zit', zeg ik tussen mijn lachbuien door. Gustav blijft me raar aankijken. Meneer Schäfer heeft ondertussen al wat drinken klaargezet. Ik drink, maar proest het dan weer uit. Ik hoor Gustav en meneer Schäfer nu ook lachen. 'Sorry, ik kuis het wel op', zeg ik. 'Nee, hoor hoeft niet', zegt hij. 'Vertel eens wat over jezelf', zeg ik tegen Gustav als ik uitgelachen ben. 'Uhm, jah. Ik ben Gustav Schäfer. Mijn volledige naam is Gustav Klaus Wolfgang Schäfer. Ik ben twintig jaar', zegt hij. 'Twintig?' vraag ik. 'Ja', antwoord hij. 'Zo zie je er toch niet uit. Ik schatte je zestien of zo', zeg ik. Gustav lacht en gaat dan verder. 'En mijn bijnaam is Juschtel', zegt hij als slot. Ik schiet weer in de lach. 'Haha, Juschtel', zeg ik lachend. Gustav lacht even mee en kijkt me dan aan. 'Jah, sorry, man. Jij bent echt grappig', zeg ik. Gustav bloost even.
De rest van de middag praten we weer wat. Ik vertel nog wat over mezelf en Gustav weet nog heel veel te vertellen over de andere bandleden. Over leuke momenten en zo. We hebben morgen afgesproken. Morgen neem ik Evy mee naar meneer Schäfer zijn huis en Gustav gaat zorgen dat hij de rest meekrijgt. Ik kijk er al naar uit.

Reacties?