Welcome to my life

Jasy trekt haar beide wenkbrauwen op. ‘Pardon?’
Emmett lacht zijn bulderende lach, en hij is niet de enige.
‘Zo wordt een nieuwe vampier genoemd,’ legt Edward uit , met een lach op zijn gezicht.
Ik giechel en wijs op Jasy’s ogen. ‘Je lenzen branden weg.’
Ze lacht even, en ik hoor verbaasd haar zilveren lachje aan. ‘Ja, ze zijn erg.. oncomfortabel.’
Ze haal de resten van de lenzen uit haar ogen, en kijkt dan op met haar bloedrode ogen.
Ik voel mijn gezicht betrekken, en kijk dan snel uit het raam.
We naderen de oprijlaan als Edward’s telefoon gaat. Hij haalt de telefoon uit zijn broekzak en kijkt op de display. Hij geeft de telefoon aan mij.
‘Jacob,’ is het enige wat hij zegt.
Mijn hart maakt een sprongetje en ik neem op.
‘Nessie?’ hoor ik hem aan de andere kant van de lijn vragen.
‘Ja, met mij,’ antwoord ik.
‘Wat is er aan de hand?’
‘Kom snel naar het huis. We moeten Carlisle spreken, en ik denk dat je daar bij wilt zijn.’
‘Ik kom eraan Nessie.’
‘Dankjewel, Jacob. Je wilt misschien liever in je wolf – vorm komen.’
‘Waarom zou ik dat willen?’
‘Er is.. een nieuwe.’
‘Hebben jullie hem?’
‘Nee, je zal het zo wel zien.’
‘Oké,’
Ik duw op de uit knop en geef de telefoon terug aan Edward. ‘Jake komt ook,’ meld ik iedereen even mee. Rose haalt haar neus op. ‘Geweldig, het eerste wat je een nieuwgeborene wilt laten ruiken is de stank van de wolven.’
Ik giechel een beetje, voornamelijk om Jasy’s verwarde uitdrukking. ‘Het word je dadelijk allemaal duidelijk,’ beloof ik haar.
Ze knikt, en we zwijgen allemaal een hele tijd. Als we bij het huis gearriveerd zijn halen alle volbloed vampiers, inclusief Jasy, hun neus op.
Rosalie geeft haar zachtjes een por. ‘Ik zei toch dat ze stinken,’ lacht ze zacht.
We horen wat gegrom achter ons komen en we lachen allemaal, behalve Jasy.
Ik draai me om, met een lach op mijn gezicht, en zie drie wolven voorzichtig dichterbij naderen. De voorste, met zijn roodbruine vacht, is natuurlijk Jacob. De andere twee herken ik als Embry en Quil.
Alleen Jacob’s ogen zijn op mij gericht, die van Embry en Quil kijken naar Jasy.
Quil ontbloot zijn tanden, en Jacob volgt nu ook zijn blik. Ook Jake gromt, maar alleen Embry kijkt Jasy vreemd aan.
Ik kijk hem verward aan.
Het zal toch niet?
Ik zucht en schud afwezig mijn hoofd. Dan lopen we met zijn alle Edward achterna, die ons voorgaat naar het huis. Carlisle en Esmé staan al in de hal op ons te wachten.
Ik loop achter Jasy aan naar binnen.
‘Nou, JayJay,’ begin ik, haar een nickname gevend.
‘Welkom in de wereld vol mythes en geheimen.
Mijn wereld, en nu ook de jouwe.’