Once I Had A Dream...

Een tijdje later komt er een groepje van drie meisjes op me af. Ik ken ze niet. Volgens mij zijn ze nieuw. 'Mogen we hier komen zitten?' vraagt een meisje. 'Ja hoor, doe maar', antwoordt ik, terwijl ik wat opschuif, zodat er meer plaats is. Ze gaan zitten en praten verder. 'Ben je ook nieuw, want je zit hier zo alleen?' vraagt dan één van de meisjes. 'Nee. Maar ik heb niet echt vrienden op deze school', antwoord ik. Het derde en het eerste meisje kijken me wat medelevend aan terwijl het andere meisje met haar ogen draait. Je kunt zo raden wat voor type ze is. Wat ik dan niet begrijp is waarom ze met die twee andere meisjes rondloopt. Die zijn anders. Ze heeft vast geen vriendinnen. De meisjes vragen nog wat en ik geef telkens een antwoord. Soms vraag ik zelf ook wat. De bel gaat. De eerste bel van dit schooljaar. De meisjes staan recht. Ik sta ook recht en volg ze vanop een kleine afstand. Iedereen gaat rond een minipodium staan. Er stapt een grote, dikke, struise man op met grijs haar en een klein baardje. Ik herken hem als de directeur. Hij doet zijn mond open en begint te spreken. 'Beste leerlingen. Dit is weer een nieuw schooljaar met nieuwe leerlingen en leerlingen die in het volgende jaar zijn geraakt. Een nieuw jaar om goede punten te halen en goede examens te maken', zegt hij. Er wordt gemompelt als hij het woord " examen" uitspreekt. Het jaar is net begonnen en meneer begint al over de examens. Hij vraagt om stilte en gaat verder met zijn speech. 'Ik zal nu de klassen oproepen. Ik begin bij 4HW', zegt hij. En zo volgt er een hele rij aan namen die worden afgeroepen. Bijna iedereen is al weg, maar ik sta nog altijd op dezelfde plek. Ik zie Evy nog staan en de drie meisjes van daarnet. Verder staan er nog wat jongens en meisjes die me niet interesseren. 'Jullie behoren allemaal in dezelfde klas, maar ik zal voor de zekerheid de namen nog eens afroepen', zegt hij. De namen worden opgeroepen en we zien wat verder een leerkracht zwaaien. Waarschijnlijk onze klastitularis. Ik ga naar de zwaaiende leerkracht en bekijk hem eens goed. Ik ken hem niet. Als iedereen is afgeroepen, volgen we hem naar de klas, waar hij zijn uitleg begint.

Onze titularis begint te praten. 'Zo, ik ben dus meneer Albert Schäfer en ik geef Duits. Ik zou vanaf nu graag met meneer of meneer Schäfer aangesproken worden', zegt hij. Ik zit helemaal alleen. Niemand wil naast me zitten of wil me gewoon niet leren kennen. Meneer Schäfer gaat verder: 'We gaan even de namen allemaal oproepen en gaan dan verder met papieren uitdelen en verder te zeveren', zegt hij met een lach. Er wordt gelachen. Er zijn niet veel leerkrachten die zoiets zeggen. Ik weet zo al dat hij me niet zal begrijpen als er wat gebeurt. Hij roept de namen op. 'Samra. Wie is Samra? Samra Bosniak?' vraagt hij. 'Present', zegt Samra dan. 'Steek eens je hand op', vraagt meneer Schäfer. Samra steekt haar hand op. 'Stephanie', gaat meneer verder. 'Present', zegt ze en ze steekt haar hand op. Een meisje die zwaar overgewicht heeft. Dat is ook niet het enige; doordat ze het thuis niet makkelijk heeft, kan ze zich niet goed verzorgen, hygiënisch wel te verstaan. Meneer gaat verder en komt dan bij mij. 'Saphira', zegt hij. 'Dat ben ik', zeg ik, terwijl ik mijn hand opsteek. 'Wat een speciale naam', zegt meneer Schäfer. Hij doet me blozen. Hij gaat verder. Nadat alle namen opgeroepen zijn, worden papieren uitgedeeld. Een voor de vaardigheidstage, dan weer een voor de broodjes op school, eentje voor dit, eentje voor dat. We krijgen in totaal zeven papieren. Ik steek ze allemaal mooi weg in mijn mededelingenmap en wacht op de rest. Dan krijgen we onze agenda. Ik kan het niet laten en begin er direct op te schrijven. Die agenda riep gewoon om dat te doen. Ik heb er al direct weer spijt van. Ik leg hem snel weg en hoor de bel gaan. Iedereen staat recht en gaat naar buiten. Ik volg gewoon de bende. Ik ken wel verschillende mensen, maar heb er nooit echt contact mee gehad omdat ze in een andere klas zaten. Ik zie Evy alleen staan. Ik vind het best wel zielig. Zou ik op haar afstappen? Nee. Nu weet ze hoe het voelt. De drie meisjes komen op me af en we gaan samen, al babbelend de trap af.
...

Dit is beter begonnen dan verwacht. Ik heb net twee nieuwe, leuke meisjes ontmoet. Ik voel dat we vriendinnen worden voor het leven. Of dat hoop ik toch. Ik hoop dat ze begrijpen dat ik anders ben. Niet zoals alle anderen. Dat ik biseksueel ben. We zitten weer op dat zelfde bankje van daarnet. Ik voel dat dit ons bankje wordt. Dat we iedereen zullen wegjagen als ze op ons bankje zitten. En er daarna eens goed mee lachen. Of dat hoop ik toch. Daar gaat de bel weer. We staan recht en lopen het schoolgebouw weer binnen. We gaan de klas in en wachten totdat meneer Schäfer er terug is. Schäfer. Die naam... Ik ken hem ergens van. Maar van waar? Ah, het is niet zo belangrijk. We krijgen nog een papier voor het geld dat we moeten betalen. Ten eerste voor onze schoolboeken en ten tweede voor de vaardigheidstage. Voor de rest doen we niet veel. We hebben wel al een kleine cursus vol blaadjes gekregen. Allemaal om Duits te leren. Ik voel me zo happy. Ik leer echt graag talen. Het is gewoon zo fantastisch om verschillende talen te kunnen spreken. Je kunt overal terecht en vind zo in verschillende landen werk. Niet dat ik graag werk of naar school ga of zo. Ik ga alleen graag naar school voor de talen. Ik ben dan ook erg slecht in wiskunde, fysica, chemie en biologie. Alles wordt naar boven getrokken door Engels, Frans en Nederlands, Economie en nu dit jaar ook Duits. Eigenlijk ga ik veel naar inhaallessen om alles goed te kunnen en het zo te houden. Ik zou later dan ook graag journalist of tolk worden. Of misschien zelf een boek willen schrijven. Mijn gedachten dwalen af. Ik hoor iemand ver van mij tegen me praten. Ik schud mijn hoofd en lijk weer terug in de bewoonde wereld. 'Wat? Wat is er?' vraag ik verward. 'Wat is er? Je was er niet zo bij met je gedachten', hoor ik Evy vragen. Ik antwoord niet. Waarom praat ze nu tegen me? 'Wat kom je hier nou doen?' vraag ik. 'Ik zit toevallig in dezelfde klas als jij', geeft Evy me als antwoord. 'Dat bedoel ik niet. Wat kom je hier voor mijn neus doen?' vraag ik weer maar ietsje brutaler. 'Gewoon. Ik wou even met je praten', zegt ze. 'Wel, dan heb je pech, want ik wil niet met jou praten', antwoord ik bruut. 'Oké dan. Ik ga al weg', stamelt ze verontschuldigend. En weg was ze. Wat had ik gedaan? Ik kon mijn vriendschap met Evy terug winnen. Ik heb alles verkloot.

Ik slaan mezelf met mijn vlak hand. Auw! Dat deed pijn. Iedereen staat of zit nu ergens anders om met wat mensen te praten. Alleen ik zit nu alleen. Evy staat nu bij de drie meisjes waar ik mee overeen kwam. Ze gaat ze vast vertellen dat ik biseksueel ben. Nee. Zelfs dat zou ze nooit doen. Het enige wat ze zou kunnen doen is zeggen dat ik een geheim heb. De drie meisjes staan recht en komen op me af. Zie je wel. Daar begint het al. 'Wat is je geheim?' vraagt Stef dan. 'Ja, ik wil het zo graag weten. Ik ben veel te nieuwsgierig', zegt Samantha. 'Ah, ze wil gewoon aandacht', zegt Britt dan. 'Als het je niet aanstaat, ga dan weg', zegt Stef. 'Dat is maar een woord', zegt Britt dan. Britt loop heupwiegend weg en loopt terug naar Evy. 'Maar zeg nu. Ik ben zo nieuwsgierig', zegt Sam. 'Ik zal het jullie nog wel eens vertellen, maar niet nu', zeg ik. 'Oké dan', zegt ze teleurgestelt. 'Zeg doen nu eens normaal. Als ze het niet wil zeggen, dan zegt ze het niet, hé', zegt Stef tegen Sam. 'Ik zal het later wel-', begin ik. 'Het is oké hoor. Sam moet gewoon niet zo nieuwsgierig zijn', zegt Stef. 'Wat? Jij wou het ook weten hoor!' verdedigt Sam zichzelf.
...

Alles Viel Wel Mee!!!
School is gedaan. De laatste bel van de dag belt. Ik steek alles in mijn boekentas en zwier hem over mijn schouder. Ik neem afscheid van Sam en Stef en stap naar de fietsenstalling. Ik maak het slot van mijn fiets open en stap er mee tot op straat. Ik duw af en fiets op mijn gemakje terug naar huis. Ik hoor geroep achter me. 'Saphira, wacht, alstublief', hoor ik. Ik stop, plaats een voet op de grond en kijk achter me. Ik zie Evy hijgend achter me rijden. 'Dank je', zegt ze hijgend als ze naast me staat. 'Wat is er?' vraag ik ietwat ongeïnteresseerd. 'Gewoon, ik wou met je praten', antwoord ze vlug. Ik stap weer op mijn fiets en fiets verder. Evy fietst naast me. 'Waarover wil je praten dan?' vraag ik. 'Over wat er vorig jaar allemaal gebeurd', antwoord ze me. 'Ik wil het daar niet meer over hebben. Jullie lieten me vallen als een baksteen. Net alsof ik een stuk vuil ben dat jullie bij het restafval smijten. Ik ben geen pop zonder gevoelens om meet te spelen hoor', antwoord ik bits. 'Ik weet het. en ik vond het dan ook zo verschrikkelijk', zegt ze verontschuldigend. 'Waarom deed je dan niets? Waarom bleef je dan maar bij hun lopen?' vraag ik. Ze zegt niets. 'Wel?' vraag ik zenuwachtig. 'Ze dwongen me', zegt Evy aarzelend. 'Ja, lieg er nog maar wat bij ook', antwoord ik kwaad. 'Maar het is de waarheid', zegt Evy halfhuilend. 'Ik had aan Britt verteld en gevraagd waarom het zo erg was. Ze zei dat ik mijn mond moest houden en je negeren. Ze bedreigden me vaak. Ik wist niet meer wat ik moest doen', zegt Evy angstig en huilend. 'Het is niets. Ik geloof je', zeg ik medelevend. 'Ik moet hier af', zegt Evy nog wat nasnikkend. 'Oké', tot morgen', zeg ik. 'Ja hoor. Kom ik je halen?' vraagt ze. 'Ja, goed hoor', antwoord ik. Evy slaat af. Ik rij nog even door en kom dan aan. Ik stap goedgezind van mijn fiets en zet mijn fiets weg. Ik ga langs de achterdeur naar binnen en zie oma in de keuken staan. 'Hey!' roep ik. 'Je doet me schrikken. Wat is er? Je bent zo goedgezindt', vraagt oma nieuwsgierig. 'Ah, gewoon. Ik heb een paar leuke meisjes ontmoet', zeg ik half met mijn gedachten ergens anders. 'Wat goed, je ziet dat ze eerste schooldag nog zo erg niet is. In mijn tijd...' Ik sluip stilletjes weg. 'Heey, waar ben je nu?' hoor ik oma zeggen. En dan gelach. Oma kent me. Ik stap lachend naar boven en ga aan de computer zitten. Ik geef straks al het papierwerk wel aan oma. Ik maak nog wat quizlets en laat ondertussen msn aanstaan. 'ETEN!' hoor ik oma roepen. Ik sluit alles af en ga naar beneden. 'Je hebt zeker weer veel papieren gekregen die moeten worden ingevuld.' 'Hoe kun je het raden?' vraag ik nepverbaasd. Ik eet en geef dan de papieren aan oma. Als ik de keuken uitga, hoor ik een enorme zucht. Ik moet weer lachen. Oma zal wel nog even bezig zijn. Ik ga naar de woonkamer en plof neer in de lederen zetels. Ik zap en kijk wat tv.[/i][/red]

Reacties?