Hoofdstuk 7

Ik en Remus volgen de leerlingen, maar slaan dan af naar buiten. ‘Ik was vergeten hoeveel lol we altijd hadden,’ zeg ik en ik glimlach even. Ik zie Remus ook even glimlachen. ‘Jo?’ Vragen kijk ik hem aan. ‘Maak het Sneep nou niet te lastig. Dan krijgen we nog een zwaar jaar.’ ‘Weet ik ook wel,’ antwoord ik. ‘Maar hij was niet aardig tegen mij en ik heb geprobeerd het vriendelijk te houden. Hij weigerde om zelf maar overnieuw te beginnen. Dus als hij het zo wilt, dan zou het zo krijgen.’ ‘Daar kan ik je alleen maar gelijk in geven.’ We lopen en stukje in stilte, maar de stilte is geheel welkom. Ik spiek even opzij naar Remus, hij is even oud als mij. Toch ziet hij er moe oud en heeft hij grijze strepen. Ik daarin tegen ben nog lang niet grijs, godzijdank. ‘Rem?’ Vraag ik. ‘Hmmm,’ mompelt hij. ‘Wat ga je doen als je in een weerwolf veranderd?’ Mijn stem is een fluistering, bang dat iemand het hoort. ‘Het zelfde als toen we nog op school zaten.’ Hij antwoord kort en ik merk dat ik een verkeerd onderwerp aan heb gesneden. ‘Moet ik mee?’ ‘Dat zou fijn zijn, maar het hoeft niet.’ ‘Toch ga ik af en toe met je mee. Elke maand precies te gelijk zou wel erg toevallig zijn.’ ‘Bedankt Jolyn, dat betekend veel voor me.’ ‘Graag gedaan. Daar zijn vrienden voor. Ga je mee naar binnen, ik heb het koud.’ Remus knikt en geeft me zijn jas aan. ‘Bedankt.’ ‘Daar zijn we vrienden voor.’ ‘Mijn tekst kerel.’ Beide grijnzen we en barsten daarna in lachen uit. We lopen naar binnen, in de inmiddels verlaten gang. Voor mijn vertrek geef ik hem zijn jas terug. ‘Tot morgen Remus.’ ‘Tot morgen Jolyn.’ Hij glimlacht en loop dan verder naar zijn eigen vertrek. ‘Rem!’ Roep ik hem na. Hij draait zich om en kijkt me vragend na. ‘Krijg ik nou, na al die jaren niet eens een knuffel meer?’ Ik loop terug en ik omhels hem. ‘Dit heb ik echt gemist.’ ‘Ik ook.’ Hij draait zich om, zwaait even en verdwijnt daarna om de hoek. Ik voel in de zakken van mijn gewaad om zoek naar de sleutel. ‘Shit,’ mompel ik. ‘Alohomora.’ Dan maar zo. Eenmaal binnen, zag ik het sleuteltje op het nachtkastje liggen. Ik besloot gelijk het sleuteltje om mijn nek te hangen, als kettinkje. Ik hing hem aan kettingdraadje en legde hem daarna bij mijn kleding voor morgen. Zou ik hem in ieder geval niet vergeten. Ik trok mijn pyjama aan en kroop in bed. Morgen zou mijn eerste les beginnen. Misschien zou ik nerveus moeten zijn, maar dat was ik niet. Ik was zelf een tiener geweest en ik wist hoe leuk het was een leraar te pesten. Toch was ik er vrij zeker van, dat het bij niet zo snel zou gebeuren.

Die ochtend was ik voor de verandering, op tijd wakker dacht ik. Ik wierp een blik op de klok en zag dat het al acht uur was. Dat werd dus haasten. Ik sprong op, griste mijn knalroze gewaad mee en sprong onder de douche. Hij was koud, maar daar werd ik wel wakker van. Ik poetste mijn tanden, terwijl ik mijzelf in het gewaad hees. Deed de sleutel om mijn nek, deed make-up op en keek in de spiegel. Ik vond het gewaad te roze en wisselde hem snel in voor een witte. Trok mijn afgetrapte, vol getekende schoenen aan en haastte me naar de grote zaal. Grinnikend keek ik naar mijn schoenen. Ik had ze al sinds mijn laatste jaar op Zweinstein. Ik had ze meegenomen en iedereen er op laten schrijven. Een paar spreuken er op en ze pasten altijd en gingen niet verder kapot. Ik sprintte de grote zaal in en zag tot mijn genoegen dat er alleen nog plaats was tussen Sneep en Remus. Kon ik Secreetje weer even pesten. ‘Goeiieeemorgeen,’ riep ik enthousiast toen ik tussen hen in plofte. ‘Waar komt dat enthousiasme vandaan?’ Vroeg Remus. ‘Vandaag de eerste lesdag,’ antwoordde ik simpel. ‘Zo mag ik het horen Jolyn,’ Riep Albus. Ik stak mijn duim op, stond op en griste een appel mee. ‘En secreetje. Geen leerlingen pesten hé!’ riep ik nog. Zijn gezicht verstrakte en ik grinnikte. Ik huppelde zowat naar mijn lokaal. Ik haalde de sleutel van mijn nek en keek op het rooster dan ik vanochtend had gevonden. Zwadderich en Griffoendor. Ik snap nog steeds niet waarom ze hun bij elkaar zetten. Ik keek nog even naar het jaar. Shit! Ik had het derde jaar. Ik begon dus gelijk met Harry. Bloody Hell.