Chapter two

Beneden aangekomen zag ik dat ik niet voor het eten naar beneden moest komen. Aan de eettafel zaten mijn ouders met nog een paar mensen koffie te drinken. Ik herkende ze ergens van maar wist niet precies meer waarvan. 'Caitlin daar ben je dan eindelijk', zei mijn moeder toen ze me opgemerkt had. 'Dit zijn onze buren mevrouw en meneer Warbler.' Ze keken glimlachend naar me. Ik besloot om maar naast mijn ouders te gaan zitten. Nu pas viel het me op dat er nog iemand naast onze nieuwe buren zat. Het was een jongen met kort zwart haar, een bleke huid, schitterende blauw/grijze ogen en een verveelde houding. Ik keek pas weg toen zijn blik ook op mij gericht was. Mijn ouders hebben hem niet aan me voorgesteld dus ik heb geen idee wie hij is. Hij ziet er heel anders uit dan de jongens die ik ken, maar misschien komt dat wel omdat ik uit New York kom en de jongens hier dus niet echt gewend ben. Eigelijk lijken sommige kenmerken van zijn gezicht best wel op die van een meisje. Zo zit ik nog een tijdje voor me uit te staren tot ik merk dat de gasten weg willen gaan. Samen met mijn ouders zwaai ik ze uit en blijf hem volgen met mijn blik. Als we weer binnen zijn besluit ik om mijn; moeder maar te vragen wie die jongen was. 'Mam wie was die jongen eigenlijk die net bij meneer en mevrouw Warbler zat?' Ze kijkt me aan met een speelse glimlach en ik heb nu al spijt dat ik haar die vraag gesteld heb. 'Zie jij hem soms zitten?', vraagt ze terwjl ze nog steeds die speelse glimlach op haar gezicht heeft. 'Weet je mam, laat maar. Ik hoef het niet eens meer te weten.' Ik loop de trap op naar mijn kamer. Ik besluit om voordat ik naar bed ga nog even op mijn laptop te kijken of er nog iemand online is. Als ik dan eindelijk ben aangemeld zie ik dat Faya me een verzoek heeft gestuurd om te cammen. Ik klik op opnemen en gelijk daarna hoor ik haar stem al door de luidspreker van mijn laptop heen. 'Hey Cait, waarom ging je nou net weg?' 'Hey Faya. Mijn ouders hadden de buren op bezoek en ik moest me dus ook even laten zien.' 'Oke, en hadden ze nog een leuk zoon?' 'FAYA!! Je kan ook echt nergens anders aan denken he?' Ze keek me even onderzoekend aan en begon uit eindelijk in lachen uit te barsten. 'Je houdt iets voor me verborgen,' zei ze terwijl ze me nog eens kritisch bekeek. 'Hebben ze wel een zoon? En jij vindt hem leuk.' Ik begon vuurrood te worden. Soms haat ik het echt dat ze me zo goed kent. 'Ik weet niet of ik hem leuk vind, hij was ook zo mysterieus.' 'CAITLIN,' riep mijn moeder van beneden. 'Het ziet ernaar uit dat ik alweer weg moet. Doei Fay.' En ik drukte mijn laptop dicht.
'Ooh daar ben je,' zei mijn moeder toen ik op haar geroep af gekomen was. 'Wil jij bij de buren even een kopje bloem gaan halen?' Ik knikte en pakte het kopje aan dat ze voor me had klaargezet. Ik wou net weggaan toen ik me nog iets bedacht. 'Mam, welke buren trouwens?' 'De buren die hier net ook waren, de Warblers.' Ik knikte en liep de deur uit, door het tuinhek, op weg naar de buren. Daar zou die mysterieuze jongen ook weer zijn. Ik drukte op het knopje van de bel en wachtte tot de deur open ging. De deur ging een paar seconden later open en ik keek recht in het gezicht van de jongen waar ik al de hele tijd aan dacht. 'Euh... Hoi,' stamelde ik. Hij keek vragend naar het kopje in mijn handen. 'Ik.. Zou ik een kopje bloem mogen lenen?' Hij kreeg weer een beetje een glimlach op zijn gezicht en zei: 'Tuurlijk, ik ben zo weer terug.' Hij pakte het kopje uit mijn handen en liep het huis weer in. Zijn stem was echt verrassend. Hij was hoog en laag tegelijkertijd. En zijn glimlach was echt betoverend. Ik heb me echt nog nooit zo gevoeld in de buurt van een jongen. 'Alsjeblieft Caitlin,' zei hij en gaf me een gevuld kopje terug. 'D-dankje. Tot, vast, ooit weer ziens.' Hij lachte en zwaaide me uit tot ik weer bij mijn eigen huis was. 'Mam, de bloem zet ik op het aanrecht.' Ik rende de trap weer op naar mijn kamer en besloot om maar even op bed te gaan liggen. Al die nieuwe gevoelens van vandaag maakten me echt moe. Na een paar minuten viel ik al in slaap. Dat was een nacht waarin ik zoveel dromen had, en dat allemaal over dezelfde persoon. Natuurlijk bleef ik ook nog een even aan morgen denken, want dat zou mijn eerste schooldag hier zijn en misschien zie ik hem dan ook wel weer.