~Chapter 1.4~

‘’Staying here, Potter? Scared of passing the Dementors?’’

Zodra Louise op de gang stond, sloeg de paniek toe. Ze was uitgevallen tegen Draco Malfoy, waardoor ze nu waarschijnlijk heel Slytherin over zich heen kreeg, had daarbij haar beste vriend Blaise gekwetst, en vervolgens Draco ook nog een mep verkocht. Ja, ze zat diep in de problemen, dat was zo te zien aan Snape’s woedende blik.
‘Één week nablijven. Elke avond 8 uur in mij kantoor, strafregels schrijven,’ zei hij kortaf.
‘Best,’ snauwde ze, waarop hij fronste.
‘Meneer Malfoy had gelijk; gedraagt u toch eens als een Slytherin,’ zei hij. Bam. Die kwam hard aan. Ze vond het niet erg om het aan te moeten horen van Draco of wie dan ook, maar als zelfs een leraar het zei, dan werd het wel heel beschamend. Maar aan de andere kant, hij was wel hoofd van Slytherin, en hij wilde zich natuurlijk niet hoeven schamen voor zijn eigen afdeling.
‘Zoals ik net al duidelijk maakte, Professor, wil ik geen Slytherin zijn,’ zei ze, zo neutraal mogelijk. Hij boog zich voorover, en zijn gezicht kwam akelig dicht bij dat van haar, waardoor ze angstig achteruit schoof.
‘Niet zo onbeleefd, juffrouw Carty. Ik kan er zo nog een week bij doen, als u dat liever heeft.’
‘Nee dank u, Professor,’ zei ze snel. Hij draaide zich om en liep terug het rumoerige lokaal in, waarbij zijn gewaad wapperde zoals de vleugels van een vleermuis. Ze zuchtte. Alles was totaal verpest.

Gelukkig was er nog één ding waar ze naar uit kon kijken; een dagje Hogsmeade. Hoewel het niet hetzelfde zou zijn zonder Blaise’s flauwe grappen, zou het met Harry en Ron ook best leuk worden. Totdat Harry haar eraan herinnerde dat hij niet mee zou gaan.
‘Geen ondertekend formulier, weet je nog?’ zei hij op de ochtend dat ze naar Hogsmeade zouden gaan.
‘Oh, nee, dat meen je niet! Nu heb ik alleen Ron!’ riep Louise.
‘Pardon, ik ben er ook nog,’ zei Hermione verontwaardigd.
‘Natuurlijk, ik kijk er zo naar uit om met jou in de Three Broomsticks te zitten,’ snauwde Louise en Hermione hield beledigd haar mond.
‘Ach, het word vast leuk! Je hebt misschien Blaise niet meer-‘ ‘Ron!’ siste Ginny, die er ook bij kwam zitten. ‘-maar met Fred en George is het ook best leuk. En met Neville, hoewel ik betwijfel of hij de weg niet kwijt raakt…’
‘Ja, bedankt hoor, Ron, dat je mij ook even erbij noemt…’ mompelde Hermione. Louise zag haar gekwetste blik en die deed haar aan Blaise denken, en een mega groot schuldgevoel bekroop haar.
‘Ja, Ron, Hermione gaat ook nog mee,’ zei ze daarom, om het een beetje goed te maken bij haar. Een schaarse glimlach speelde om Hermione’s lippen.
‘Nou, in ieder geval, veel plezier vandaag in Hogsmeade, en dan zie ik jullie wel bij de Halloween maaltijd,’ zei Harry, en iedereen keek hem medelevend aan. Het was hem ook niet gelukt om het briefje te laten ondertekenen door Professor McGonagall, hoofd van Gryffindor. Gezamenlijk liepen ze naar de uitgang van het kasteel, en Harry liep mee om ze uit te zwaaien. Filch controleerde de namen en stuurde Harry hardhandig terug.
‘Blijf je maar hier, Potter? Bang voor die enge Dementors?’ riep Draco lachend, terwijl hij richting Hogsmeade slenterde. Hij had het gebruikelijke groepje Slytherins achter zich aan lopen, alleen liep Blaise nu ook mee, zonder ook maar één keer naar Louise te kijken. Ze had het echt goed verpest bij hem, ze mocht van geluk spreken als hij ooit nog met haar wilde praten. Hermione zag het.
‘Dat komt wel weer goed, hoor,’ zei ze geruststellend tegen Louise. Ze waardeerde het dat ze zich überhaupt de moeite nam om aardig te doen. Misschien konden ze toch wel vriendinnen worden. Heel misschien. Niet te veel gaan verwachten nu.
‘Gaan we eerst naar Honeydukes? Ik heb echt trek in snoep,’ zei Ron.
‘Wanneer niet? Jij kan blijven eten,’ zei Hermione lachend. Zo liepen Ron, Hermione en Louise naar Honeydukes. Louise zag snoep waar ze zelfs nog nooit van gehóórd had. Natuurlijk kende ze de Chocolate Frogs al, net zoals de Liquorice Wands, Chocoballs, en Bertie Bott’s Every Flavour Beans. Maar dingen als Pepper Imps, Fizzing Whizzbees, Toothflossing Stringmints en Ice Mice had ze nog nooit gezien. Toen ze de winkel verlieten was ze dan ook overladen met snoep. Ze deed zich veel moeite om het niet allemaal op te eten.
‘Zullen we naar de Three Broomstricks gaan?’ vroeg Louise, met haar blik op Hermione gericht. Die knikte en glimlachte weer. Louise stond echt versteld van hoeveel Hermione wist over Hogsmeade. Alsof ze hier haar hele leven gewoond had, en daarvoor ook. Geschiedenis, recente gebeurtenissen, ze wist het allemaal.

‘Heerlijk, dat Butterbeer,’ zei Ron verlekkerd, terwijl hij zijn derde bestelde.
‘Ron, doe rustig, we moeten ook nog eten vanavond,’ zei Hermione, die net klaar was met haar eerste. Louise staarde afwezig voor zich uit; vier tafels verderop zat Blaise, en hoewel hij net zoveel lol had als normaal, zag ze zijn ogen akelig vaak haar kant op flitsen. Sinds hij binnen was gekomen met het groepje Slytherins, had Louise haar Butterbeer niet meer aangeraakt. De Slytherins keken haar vals aan en fluisterden dingen in elkaars oor die ongetwijfeld over haar gingen.
‘Kijk ergens anders heen, verraadster!’ riep Astoria, en Louise wendde beledigd haar blik af, en probeerde haar gezicht te verbergen achter haar haren, zodat niemand kon zien hoe veel moeite ze deed om haar tranen binnen te houden. ‘Waarom ben je ooit met die Mudblood omgegaan?’ werd daarna nog gezegd. Die kwam net zo hard aan.
‘Trek je er niets van aan, Louise, laat ze maar,’ zei Hermione, terwijl ze Ron in zijn zij porde omdat hij veel geïnteresseerder was in zijn derde Butterbeer.
‘Huh? Ik bedoel- ja, laat ze maar. Blaise draait wel weer bij, echt.’ Hij keek naar Hermione, trots dat hij het onderwerp van het gesprek zo snel had opgevangen.
‘Bedankt. Maar ik heb hem gekwetst. Ik heb iets gezegd dat hij me nooit zal vergeven,’ zei Louise, en die laatste woorden bleven hangen in haar keel, terwijl ze slikte om de tranen terug te dringen.
‘Maar dat maakt het nog niet minder waar,’ mompelde Ron. ‘Ik bedoel, ze zijn ook arrogant, zoals jij beweerde. Daarom is het ook zo goed dat jij niet één van hen bent geworden.’
‘Ik waardeer je poging om me op te vrolijken, maar het werkt niet echt,’ zei Louise met een klein lachje. Hij haalde zijn schouders op en dronk zijn beker leeg.
‘Ik denk dat we maar beter kunnen gaan, over een uur moeten we terug zijn op Hogwarts.’

Terug op Hogwarts deden Hermione en Louise hun best om niet te enthousiast te zijn over Hogsmeade, maar Ron hield zich totaal niet in. Op een gegeven moment werd hij zo erg dat Hermione en Louise tegelijkertijd ‘RON!’ riepen om hem stil te krijgen.
‘Ach, het geeft niks,’ zei Harry, ‘fijn dat jullie het leuk hebben gehad.’ Maar ze wisten heus wel dat hij het verschrikkelijk had gevonden om achter te blijven. Niemand keek vreemd op toen Louise plaatsnam aan de tafel van Gryffindor, dat had ze ten slotte al vaker gedaan. En aangezien het nieuws over hoe ze Draco had geslagen als een lopend vuurtje gingen, kreeg ze alleen maar schouderklopjes. Toch vrolijkte dat haar niet echt op.
Het eten was zoals altijd met Halloween overheerlijk en zelfs na al het snoep en Butterbeer aten ze hun buik rond. Ron liet een onsmakelijke en luide boer waarop iedereen aan tafel naar hem keek.
‘Wat? Dat is een teken dat het gesmaakt heeft,’ zei hij verontwaardigd. Na de maaltijd dromde iedereen terug naar de Common Room van zijn of haar afdeling. Nadat Louise afscheid had genomen van Ron, Harry, en zelfs Hermione, liep ze naar de Slytherin Dorm toe. Daar was ze bijna binnen, toen de Prefects van Slytherin hen weer naar buiten leidden.
‘Iedereen naar de Great Hall. NU!’ snauwde de jongen, en iedereen ging zo snel mogelijk naar de Great Hall.
‘Wat is er gebeurd?’
‘Alsof er iemand dood is…’
‘Ik wil slapen!’
Iedereen schreeuwde door elkaar en het duurde langer dan normaal om bij de Great Hall te komen. Daar was het druk en praatte iedereen nog steeds door elkaar. Louise zocht Harry, Ron en Hermione op en die vertelde haar wat er gebeurd was.
‘De Fat Lady is aangevallen door Sirius Black…’