Ll019ll

Aro leerde me allerlei dingen over hun wereld. Waar ik later ook toe moest treden. De wereld van vampieren. Ik wist nu dus waarom hij allemaal mensen vermoorde. Om te kunnen overleven. Dat stond me niet zo aan om mensen of wat dan ook te vermoorden. De volgende keer dat ze vampieren gingen straffen of rekruteren zou ik ook mee moeten, zodat ik wist wat er dan gebeurde. Ik wou het niet. Ik zou als ik vampier was Aro met allerlei dingen helpen. Ik zou net als hem dagen, nachten, maanden en jaren stil moeten zitten op een stoel. Dat zou dus nooit lukken ik was altijd al een druk kind geweest dat niet kon blijven stilzitten. Aro wou dat ik zorgde dat alle vampieren op mensenbloed gingen leven en de baas werden.
Dat was mijn lot, ik moest de wereld in evenwicht brengen. Dat ging moeilijk als ik dagen stil moest zitten op een stoel. Ik wou graag meer dingen ontdekken van de wereld. Ik kon als ik wou mensen of dingen vermoorden. Zelfs uitroeien als het aan hem lag. Hij vertelde me vele verhalen over hun geschiedenis. Dingen waar ik nog niets over wist. Hij wou dat ik dingen uit het boek las. Of dat hij het zelf mocht lezen, maar ik hield mijn poot stijf. Ik ging zolang ik hier was niks uit het boek lezen of iemand anders eruit laten lezen.
Misschien dat Felix daarom zou aardig tegen mij deed. Hij hoopte dat hij me dan zo ver kon krijgen om uit het boek voor te lezen of dat hij in het boek mocht lezen. Ik zei dat als ik goed en voldoende kon lezen en schrijven dat ik er misschien over na zou denken.

Ik was hier nu al bijna 2 weken. Ik leerde langzaam schrijven en lezen. Daar werd weinig tijd aan besteed, maar ik deed ook minder goed me best om het te leren. Misschien dat ik het me later zelf aan kon leren. Ik kende al een paar letters, dus misschien genoeg om het boek te kunnen begrijpen. Dat zou ik dus nooit weten.
Aro kam naar mijn kamer, zo te horen en te voelen met me voeten. Hij probeerde geluidloos te komen, maar dat werkte niet. Het was eigenlijk wel vreemd. Dat Aro vandaag als controle kwam. Elke dag kwam er iemand aan mijn deur staan luisteren of ik er nog was. Dat ze mijn hart konden horen kloppen en mijn ademhaling. Ik zou hem eens verrassen. De andere die me controleerden waren Felix en Catherine. De andere wouden dat niet doen. Waarom geen idee… Waarom kwam Aro eigenlijk mijn denkpoging verstoren? Zou hij graag willen weten waar ik over aan het piekeren was? Dat hoefde niet. ‘Kom toch binnen, Aro. Blijf niet zo schijnheilig voor de deur staan’ riep ik. Ik hoopte dat vampieren doof konden worden, maar het pech zij met me. Helaas.