58.

Elena Johnson

De zon verwarmde meteen mijn gezicht en zorgde voor een glimlach op mijn gezicht. Mijn vader ondersteunde me goed toen we door het mulle zand liepen. In het midden van alle stoelen liep een pad, wat bezaaid lag met rozenblaadjes. Aan het eind van het pad stond Louis, met Harry aan zijn zijde. Aan de andere kant stonden Lissa, Lauren en Megan. Achter Louis stond een pastoor, onder een prachtig bebloemde boog. De zee glinsterde op de achtergrond. Toch zag ik het allemaal niet. Het enige wat ik zag was Louis. Zijn ogen straalden, en ik kon alleen maar terug kijken in die prachtige, helderblauwe ogen. Toen we bij Louis aan waren gekomen, drukte mijn vader een kus op mijn slaap voor hij me aan Louis gaf. Hij verstrengelde zijn hand met die van mij en samen richtte we ons naar de pastoor. De pastoor begon zijn standaard praatje, waarom we hier vandaag bijeen waren en vroeg vervolgens of er iemand commentaar had. Het bleef muisstil, en mijn hart maakte een sprongetje. Ik ging echt met deze man trouwen. 'Geef elkaar de rechterhand,' zei de pastoor vervolgens tegen ons. Ik draaide me naar Louis toe en gaf hem mijn rechterhand. Hij kneep er even zachtjes in en keek naar zijn helderblauwe ogen, die me stralend aankeken. Megan kwam naar voren met een kussentje waren twee ringen oplagen. 'Neem jij, Elena Lillian Johnson, Louis William Tomlinson, tot uw wettige echtgenoot?' Er verscheen een glimlach op mijn lippen. 'Ja,' antwoordde ik. Louis pakte de ring van het kussentje en schoof deze om mijn ringvinger. 'Neem jij, Louis William Tom-' De pastoor viel weg door een schreeuw van Harry, gevolg door een schot. Paniek brak los en iedereen begon te gillen en te rennen. Het enige wat ik zag was dat Harry voor me in elkaar zakte. Ik liet Louis los en knielde naast hem neer. Harry had zijn hand op zijn buik gedrukt, waar een hoop bloed uit kwam. Ik keek op, en zag hoe een aantal gasten Gaby overmeesterden en op de grond duwde. Mijn hersenen begonnen razendsnel te werken en toen ik door had wat er was gebeurd verschenen er tranen in mijn ogen. Harry had mijn kogel opgevangen. Gaby had me willen vermoorden, Harry had haar gezien en was voor me gesprongen. Ik keek naar Harry's gezicht en trok hem op mijn schoot. Ik pakte zijn hand vast en kneep er even in. 'Blijf alsjeblieft bij me?' fluisterde ik zachtjes tegen hem, terwijl ik met mijn vrije hand door zijn krullen ging. Louis kwam naast me zitten. 'Hij heeft een kogel voor me opgevangen, Lou,' fluisterde ik, mijn stem breekbaar. Louis veegde tevergeefs wat tranen van mijn gezicht. Ik richtte mijn blik weer op Harry. Waar zijn ogen eerst nog open waren geweest, waren ze nu gesloten. Ik streelde zachtjes over zijn wang heen. 'Als hij dood gaat, ik vergeef het mezelf nooit,' fluisterde ik. 'Het gaat niet dood, Elena. Je moet blijven geloven. Je mag de hoop niet opgeven.' Een ambulance reed het strand op en ik werd van Harry weggetrokken. Trillend stond ik toe te kijken hoe ze Harry op een brancard legden en hem de ambulance inreden. Ik keek naar de ring om mijn vinger, en haalde hem zonder enige twijfel weg. Ik draaide me om naar Louis. 'Hou me vast, alsjeblieft?' Hij trok me meteen in zijn armen en streelde door mijn haren terwijl hij geruststellende woorden in mijn oor fluisterde. 'Kom, ik breng je naar binnen,' zei Louis en hij liep met me naar binnen. Mijn vader kwam naar me toe, maar ik had geen behoefte om met hem te praten. Ik wilde met niemand praten. Ik wilde in mijn bed kruipen en nooit meer wakker worden. Toen we in onze hotelkamer waren, liep ik naar de badkamer toe. Mijn witte bruidsjurk had rode bloedvekken, mijn mascara was uitgelopen en liet zwarte strepen op mijn wangen achter. Mijn ogen waren roodomrand en mijn haren zaten verwilderd. Ik wist niet hoe snel ik me uit mijn bruidsjurk moest werken en een joggingbroek en hemdje aan moest trekken. Ik liep de badkamer weer uit en zag dat Louis zijn pak ook had uitgetrokken. Ook al was het twee uur 's middags, en liep naar het bed toe en kroop onder de dekens. Louis kwam naast me liggen en sloeg mijn armen om me heen. Opnieuw stroomden de tranen over mijn wangen.