~3~

Toen ze eindelijk bij het hotel waren aangekomen stapte ze uit en wilde weglopen, alleen de taxi chauffeur liet ze niet gaan zonder te betalen. Dalila negeert het en loopt gewoon door. 'Dalila wat doe je nou, hij wilt het geld!' riep Samantha 'Ja ja, ik ga hem echt niet betalen ofzo' zegt Dalila ongeïnteresseerd. Samantha begon zich nu wel te irriteren aan Dalila, want ze is zo gierig als wat. Dus ze pakt haar portemonnee en betaald de chauffeur netjes. De chauffeur knikt en gaat weer weg.

Samantha
Ondertussen was Dalila allang in het hotel en had allang ingecheckt. Ik keek zoekend rond want ik kon Dalila nergens vinden. Na een half uur te hebben gezocht ging ik zich toch maar inchecken. 'Hallo' roep ik ongeduldig, maar er was niemand die reageerde. Hoe kan ik me dan inchecken. Ik keek of ik ergens een bel zag staan. En ja hoor daar staat een bel, wat ben ik ook een dom kind. Ik druk op de bel. Ik hoor opeens gemompel. Heel zacht gemompel en ik hoor dus wel iets of iemand maar ik zie helemaal niets wat zou kunnen praten. Opeens zie ik een hoofd boven de balie komen en weer omlaag gaan en dat de hele tijd. Elke keer als zijn hoofd boven de balie uitkwam kon ik verstaan wat hij zij: 'Ha Lo Wat Kan Ik Voor Je Doen?' zei hij ik boog mezelf over de balie. 'Ik had gereserveerd en ik kom dus inchecken' zeg ik met moeite. Ja dat komt er van als je longen worden plat gedrukt door de balie. 'Ben Je Saman Tha?' zegt hij al springend. 'Ehmm Ja, maar je kan gewoon blijven staan hoor straks spring je nog tegen mijn hoofd.' zeg ik en probeer kalm te blijven. 'Sorry. Je hebt suite 55, je sleutels liggen naast je, fijn verblijf!' Ik loop naar de lift en kijk naar de sleutel. Er staat een bijna onleesbare zin op : In This Room You'll Find Luck Ik snapte niet waarom dat er op stond, maarja. Toen ik de lift hoorde piepen was ik weer helemaal uit mijn gedachte en liep naar mijn kamer. Toen ik mijn kamer opende zag ik zo een mooie ruime kamer, met alles waar je van zou kunnen dromen. Toen ik het bed zag was ik helemaal in de 7de hemel. Ik sprong erop en wilde er niet meer af. Na 10 minuten dacht ik "Waar zou Dalila's kamer zijn?" Ik ging dus zoeken, maar ik wilde niet overal aankloppen.

Ik stapte dus weer in de lift naar beneden. Toen ik weer voor de balie stond vroeg ik 'kan u misschien de kamer van mijn vriendin opzoeken?' en ik zie weer het kleine mannetje springen dus ik leun weer voorover en vraag het nog een keer. 'Ja hoor dat kan ik wel opzoeken.' zei hij zelfverzekerd. Ik heb hem 5 minuten aangekeken en toen zei hij nog niets dus ik werd ongeduldig. 'En? heb je haar kamer al gevonden?' vroeg ik nog redelijk kalm. 'Oooww moet ik de kamer nu opzoeken' zei hij 'Ja natuurlijk' 'Ik weet haar naam toch niet' zegt hij met een arrogant gezicht. 'Dalila heet ze! Ze heet Dalila!' zei ik nogal boos.

Toen had hij eindelijk de kamer opgezocht 'Suite 44' zegt hij en hij loopt weg. Toen wist ik wel genoeg en ging opweg naar suite 44. Toen ik daar aan was gekomen. Klopte ik aan alleen niemand deed open. Het enige wat ik hoorde was een hele mooie zachte zingende stem, alleen die stem kende ik helemaal niet. Dat was niet Dalila's stem en Dalila zingt ook nooit. Wat nou als ze wel zingt? dacht ik bij mezelf. Neee dat is een rare gedachten, ze haat zingen of muziek maken. Ik klopte nog een keer aan en ik hoorde opeens niets meer.

Sorry dat het zo lang geduurd heeft.

Maar hier is het nieuwe hoofdstuk dan.

xx'