Hoofdstuk 1 Part 5 (Sarah)

De badkamer was leeg… Geen Avril… In de douche stond een laagje water. Maar er was iets vreemds aan het water, het water was groen! Verder leek de badkamer gewoon normaal, althans normaal voor Avril’s badkamer. Haar kleren lagen overal over de grond verspreid, in de wasbak lagen doekjes met zwarte vlekken van haar make-up en de shampoo stond in het hoekje van de douche. Maar geen Avril.
Ik liep naar de douche toe.
‘Niet doen Daisy!’ riep Nick. En hij trok me terug aan mijn arm. Hij hield me zo stevig vast dat mijn arm pijn deed.
Ik rukte me los uit zijn greep en keek even naar mijn arm, dat werd een blauwe plek.
Ik liep weer naar de douche toe en bekeek het water. Het water leek gewoon op water alleen dan groen. Ik pakte een flesje make-up remover dat nog op de rand van de wasbak stond en gooide hem leeg.
‘Dat zou Avril niet leuk vinden Daisy.’ Zei Nick
‘Ze is er nu toch niet en als het echt zo erg is koop ik wel een nieuwe.’ Zei ik een beetje boos.
Ik trok één van Avril’s rubberen handschoentjes aan, Joost mag weten waar voor ze die gebruikt, en ik vulde het flesje met het groene water. Het water had dezelfde kleur groen als de ogen van hetgene dat me vastpakte vanmiddag in het meer.
‘Mam!’ riep Nick
‘Niet doen Nick!’ siste ik hem toe.
‘Maar ze moet toch weten dat Avril is verdwenen?’
‘Misschien haalt Avril gewoon een grapje met ons uit.’ Zei ik tegen Nick. Ik wist dat het niet waar was, maar anders zou mevrouw Parker helemaal overstuur raken en zou ik naar huis toe moeten.
‘Wat is er Nick?’ riep mevrouw Parker van beneden.
‘Oh niets mam, laat maar. Ik dacht dat ik een spin zag.’
Ik keek Nick aan en ik schoot bijna in de lach. Een jongen die bang is voor spinnen!
‘Wat nou! Ik moest toch iets zeggen.’ Zei Nick geïrriteerd.
‘Ja ja het is al goed.’ Zei ik half lachend.
Ik pakte mijn mobiel uit mijn broekzak en zocht het nummer van Mike op.
‘Met Mike.’ Zei Mike door de telefoon.
‘Hey Mike met Daisy.’
‘Ja dat zag ik al in het scherm, waarom bel je?’
‘Avril is verdwenen.’ Zei ik nog tamelijk rustig.
‘Avril is wat?!’ zei Mike helemaal in paniek. ‘Hoe, wat, waar?’ stammelde Mike.
‘Avril stond onder de douche en toen ik aanklopte om te kijken waarom het zolang duurde kreeg ik geen antwoord dus trapte Nick de deur in en toen was Avril weg!’ ratelde ik veel te snel zoals ik wel vaker deed als ik nerveus was.
Het bleef stil aan de andere kant van de lijn.
‘Oh en in de douche ligt groen water.’ Zei ik er nog achter aan.
‘Ik volg het allemaal niet meer Dais, is dit een grap? Want als dat zo is dan is het verre weg van grappig!’
‘Tuurlijk maak ik geen grap Mike! Ik heb niet zulke slechte humor.’ Zei ik verontwaardigd.
‘Sorry maar ik moest het even zeker weten. En wat nu?’
‘Nou ik heb een flesje gevuld met dat groene water,’ ik schudde met het flesje heen en weer zodat Mike het kon horen. ‘En mevrouw Parker weet het nog niet.’
‘Oké, ik kom meteen jouw kant op. Tot zo.’ Nog voor ik kon antwoorden had Mike al opgehangen.
Ik draaide me weer om naar Nick.
‘Nick kun jij voor me coveren?’ vroeg ik hem met mijn liefste stem.
‘Wat moet ik dan zeggen? Ik ben slecht in liegen.’
‘Gewoon als je moeder er naar vraagt zeggen dat Avril me een make over geeft in de badkamer en ze niet naar binnen kan. Is er een manier om de badkamer van buiten af op slot te doen?’
‘Oké is goed ik zal m’n best doen. Heb je vijf cent bij je?’
‘Ja, maar wat heeft dat er mee te maken?’
‘Doe niet zo moeilijk en geef nou maar.’ Zei hij geërgerd.
Ik gaf hem het muntje, zonder dat ik enig idee had waarvoor hij het wou gebruiken. Nick ging de badkamer uit en deed de deur dicht, hij prutste wat bij het slot en tot mijn verbazing ging de deur op slot.
‘Zo deur op slot. Nu ben je gevangen.’ Zei Nick plagerig.
‘Ni-hick! Doe niet zo gemeen en laat me eruit!’ zei ik lachend.
‘Wat is het code woord?’
‘Laat me er alsjeblieft uit lieve Nick.’ Zei ik heel lief.
‘Eigenlijk was het code woord almachtige geweldige Nick, maar lieve vind ik ook goed.’ Nick maakte de deur weer open. We keken elkaar aan en schoten allebei in de lach. Op dat moment ging de bel.
‘Wie belt er nu nog aan op dit tijdstip.’ Hoorde ik mevrouw Parker mopperen.
‘Hallo mevrouw Parker, hoe gaat met met u? Ik kwam even langs voor Avril en Daisy.’ Zei Mike beleefd. Normaal gesproken was Mike nooit zo beleefd behalve tegen Avril’s ouders, mijn ouders en zijn oma.
‘Goed hoor Mike ik zal ze wel even naar beneden roepen.’ Zei mevrouw Parker
‘Oh niet nodig hoor ik weet de weg.’
‘Maar willen jullie dan niet even wat drinken met wat lekkers?’
‘Ik weet zeker dat ze daar genoeg lekkere dingen hebben hoor.’ Zei Mike lachend.
‘Oké dan,’ Zei mevrouw Parker zuchtend. ‘Blijf jij ook logeren?’
‘Nee ik ga vanavond weer naar huis.’
‘Maak het niet te laat he, ik wil niet dat je moeder straks boos op mijn wordt.’
‘Komt wel goed. Hallo mevrouw Klein.’ Groette Mike mijn moeder.
‘Hallo Mike, leuk jou ook weer eens te zien.’ Zei mijn moeder.
‘Insgelijks.’ Zei Mike en hij liep naar boven.
Hij liep stampend de grote witte trap op en liep meteen door naar Avril’s kamer.
‘Daisy?’ zei hij.
‘In de badkamer.’ Antwoorde ik.’
Mike liep de kamer uit naar de badkamer, hij liep Nick voorbij en groette hem en kwam naast mij staan. Hij keek naar het groene water en liep er naar toe.
‘Pas op! Je weet niet wat het is.’ Zei ik net iets te hard.