Hoofdstuk 1 Part 4 (Noëlle)

Wat of wie was het? De vraag die de rest van de terugweg door mijn hoofd bleef spoken. Het was niet menselijk. Het kon gewoon niet menselijk zijn.
Die ogen. Ze waren zo intens groen geweest. Ik had zelden zo een intense kleur gezien. Nergens. Zelfs de felgekleurde shirtjes die Avril me iedere week weer liet aanpassen waren niet zo intens geweest.
'Zet het van je af, Daisy. Je zat vast onder water. Je hebt zelf gezegd dat je iets scherps voelde. Dat kan toch alleen een steen zijn geweest?' zei Mike klagend toen ik mijn mond weer opende. Hij schonk me een waarschuwende blik die me er van weerhield er over door te gaan.
'Dais, jij bent toe aan een meidenavondje. Bel straks je moeder even en zeg dat je bij mij blijft vannacht,' besloot Avril.
Ik wilde nog protesteren maar ik wist dat ik geen keus had. Het liefst wilde ik nu lekker in mijn bedje thuis kruipen met een kop warme chocolademelk. Maar dat zat er nu dus niet in.
'Mag ik ook mee?' grinnikte Mike.
‘Meidenavond Mike, het woord zegt het al. Meiden. Dat betekent dus alleen voor mei-den,’ zei ik onnodig bot. Ik was uit mijn humeur en een meidenavond zou dat zeker niet beter maken. Waarschijnlijk alleen maar erger.
‘Relax Daisy! Ik maakte maar een grapje,’ verdedigde Mike zich. Maar het kwaad was al geschied. De stemming, voor zover die de nog in zat, was er nu helemaal uit.
Zonder verder nog een woord te zeggen fietsten we naar het huis van Mike waar we onze tassen hadden achtergelaten. Normaal zouden Avril en ik dan nog minimaal een uur blijven, maar nu was het een rechtstreekse rit naar het huis van Avril.
Ik gebruikte de huistelefoon om mijn moeder te bellen. Die was helemaal enthousiast over het idee en beloofde om over een half uurtje alle spullen te brengen. Iets van haar en-thousiasme straalde op me over, waardoor ik in een minder slecht humeur was toen ik Avril’s kamer in liep.
Die was leeg maar ik hoorde de douche stromen. Een warme douche, ja dat wilde ik ook. Maar Avril kennende kon ik nog wel een half uur wachtten.
In de tussentijd pakte ik de extra mattras onder Avril’s bed vandaan, haalde wat bedden-goed uit de overloopkast en maakte een bed voor mij op. Ik probeerde bij alles wat ik deed extra goed na te denken over hoe ik het deed, zodat ik geen tijd had om mijn gedachten de vrije loop te laten. Als ik dat wel deed, dan wist ik wel waaraan ik zou denken.
Maar na dat alles gedaan te hebben, had ik echt gewoon niets meer te doen.
Ik bleef maar ronddwalen in Avril’s kamer en belandde uiteindelijk op de mattras op de grond, naast haar bed. Ik keek op de wekker op haar nachtkastje die zei dat er nog maar tien minuten verstreken waren sinds ik mijn moeder had gebeld. Het kon nog wel twintig minuten duren voor Avril de douche uit kwam of mijn moeder de spullen kwam brengen.
Ik keek de kamer van Avril rond. Het was de kamer waar ik sinds de brugklas al zo vaak was geweest. En sinds die tijd waren er alleen maar een paar fotocollages op de crèmekleurige muren gehangen. Foto’s van onze eerste kampeertrip met zijn drieën, fotos van het eerste schoolbal en nog meer foto’s. Het was een typische meidenkamer met crèmekleurige muren en een zachtroze tapijt. Ook de meubels hadden die ondertonen. Het gaf een rustig effect en weerspiegelde precies Avril’s zachte karakter. Niets kon de kamer uit zijn staat brengen en niets kon Avril van haar stuk brengen. Het feit dat ze de meeste dingen ook niet meteen snap-te hielp ook wel mee.
Na wat uren geduurd leek te hebben werd er beneden aangebeld en Avril’s moeder riep me van boven.
Snel liep ik de grote, witte trap af en zag mijn moeder in de deuropening staan.
Ze glimlachte me vrolijk toe en ze hield mijn weekendtas in haar handen. ‘Hai lieverd,’ begroette ze me met haar vaste begroeting. ‘Ik heb alles wat je nodig hebt ingepakt. Veel ple-zier hé’
‘Dankje mam,’ bedankte ik haar terwijl ik de tas aanpakte. Hij was zwaarder dan dat hij als ik hem zelf inpakte geweest zou zijn. Maar zo was mijn moeder. Ze pakte meer in dan dat je voor twee weken nodig zou hebben.
‘Wil je misschien een kopje thee?’ nodigde Avril’s moeder mijn moeder uit.
‘Dat lijkt me heerlijk,’ antwoordde mam en ze liep naar binnen.
‘O, Daisy, je mag Avril zo wel onder de douche vandaan trekken. Ze staat er nu zo lang onder,’ grinnikte Avril’s moeder.
Ik knikte, nam afscheid van mijn moeder en nam de weekendtas mee naar boven. Daar zette ik hem op de mattras neer, pakte mijn douchespullen en liep naar de badkamer aan de overkant van de overloop.
Ik klopte op de deur. ‘Avril, ik heb toestemming van je moeder om de onder de douche vandaan te halen. Kom je zelf naar buiten of moet ik het doen?’ grinnikte ik.
Ik kreeg geen reactie. Het water van de douche bleef stromen en ik hoorde geen bewegin-gen. Maar meer, ik hoorde ook geen bewegingen van het water zoals je die hebt als je beweegt onder de douche.
‘Avril! Doe open,’ zei ik harder en ik probeerde de deur te openen. Maar die zat natuurlijk op slot. ‘Avril,’ riep ik. Ik raakte in paniek. Ik kon niet zo tegen dit soort situaties. ‘Avril! Doe de deur open!’
De deur naast de badkamer ging open en Avril’s broer Nick liep de overloop op. ‘Hé Dai-sy. Doet ze niet open?’ zei hij nuchter.
‘Denk je?’ zei ik ongeduldig.
‘Avril, doe nu die deur open!’ beval Nick.
Het bleef stil.
‘Ik heb je gewaarschuwd,’ riep Nick en hij trapte tegen de deur open. Die rammelde in zijn scharnieren en sprong open.
We renden beiden naar binnen.
‘Avril?’ riep ik geschrokken uit.