Hoofdstuk 1 Part 3 (door Laura)

Na veel gelach, sarcasme en veel glazen cola gingen we eindelijk naar het meer. Ik gaf eerlijk toe, de laatste keer dat ik er was geweest was ik er niet echt bij met mn gedachten. Alleen Avril en Mike waren er ''echt'' geweest. Mike vond het geweldig, de rebel van het stel. Avril vond het niks, maar ja, tutje van het stel. Ondanks dat een echte schat. Had ik haat aan sporten? Nee, totaal niet, maar dit duurde gewoon te lang! ''Mike, duurt het lang?'' vroeg ik denk ik voor de eenentwintigste keer dat half uur. ''Daisy, we zijn er al''. ''Oh.. Wist ik wel..'' Mike rolde met zijn ogen en zuchtte, hij paktte Avril's arm en sleurde haar mee. Zelfs mij viel het op dat die twee erg close waren, en dat zei wat! Ik was niet zo'n liefdestypje happy single me. Teveel gedoe een vriendje neemt tijd, ze zijn jaloers, vragen veel aandacht etc. Voor mij voorlopig nog niet. Avril daarentegen wou er heel graag een. Ze wou niet zeggen wie, maar dat werd me langzamerhand steeds duidelijker! We liepen door een bos en kwamen aan bij een soort grot, meteen werd ik enthousiast. Tegelijk kreeg ik last van leedvermaak, Avril haatte het donker, het was een van haar vele angsten. Mike zag me kijken. ''Hou je in Daisy, er schijnt licht in de grot.'' En daar ging mijn grijns. Een spelbreker was het af en toe wel hoor.. Avril vond het natuurlijk weer helemaal geweldig en begon helemaal te stralen. Ugh, haat. Neh, ik was dol op ze, maar wanneer ze een stel zijn hoeven ze in mijn buurt niet klef te doen! Mij niet gezien. Ik liep achter ze aan en probeerde ze goed in de gaten te houden. Nee, niet omdat ik zo ongelooflijk benieuwd was wat er precies speelde tussen die twee. Het was donker. Uiteindelijk zag ik inderdaad een brede straal licht uit een gleuf komen, hij scheen op een prachtige waterval. ''BOMMETJE'' gilde ik meteen en sprong het water in. Met kleren en al.. Had ik over na mogen denken.. Uiteraard werd ik gelijk uitgelachen door dame en heer aan de kant. Ik greep Mike, die het dichtst bij stond, bij zijn been en trok hem het water in. Niet veel later sprong Avril het water in, die zal zo meteen de enige zijn met droge kleren. Erg slim was ze niet, behalve als het om uiterlijk gaat. Dan is ze opeens een professor make-upkunde. Ja, make-upkunde, je las het wel! Na een dramatisch watergevecht dat ik verloor, want ja, twee tegen een, ging ik op mijn rug drijven. Genietend van het geluid van de waterval, het koele water en dat beetje zon dat de grot verlichte. Ik voelde dat ik steeds verder dreef, maar ik maakte me geen zorgen. De grot mocht dan erg groot zijn, er was licht en heel diep kon het niet zijn. Ik besloot na iets wat een kwartier zal zijn geweest terug te gaan. Wanneer ik wou gaan staan merkte ik dat de grond lager was dan ik had verwacht en ik ging bijna kopje onder. Ik kreeg mezelf weer omhoog en wou terug zwemmen. Opeens greep er iets aan mijn been en trokt me omlaag. Ik begon wild te spartelen en probeerde mezelf los te krijgen, maar ik ging steeds lager. Ik voelde iets scherps in mijn been en wou gillen. Ik voelde de bodem en probeerde iets te vinden in het water dat hierbeneden pikzwart is. Ik voelde een kei onder mijn vingers en greep hem stevig vast. Met al mijn kracht sloeg ik op het gene dat mijn been vast had en ik voelde hoe de scherpe kei in het vlees stak. De hand liet los en ik zwom zo snel als ik kon naar boven. Ik ging zo snel als ik kon naar Avril en Mike die aan de kant zaten te praten en schreeuwde om hulp. Ze hezen me de kant op en Mike vroeg verwoed wat er was gebeurt. ''Iets greep mijn been, iets in het water.'' ''Je verbeeld het je Daisy, je kwam vast te zitten met je been onder een steen en paniekte.'' ''Misschien heeft ze een zonnesteek'' zei Avril. ''Ik ben niet gek, een hand greep mijn been! Een hand! Ik meen het jongens.'' Ze probeerden me te kalmeren maar ik zat hevig te rillen. Wanneer ik weer in het water keek zag ik twee ogen naar me kijken. De ogen van een mens, maar met een groene kleur die niet menselijk kon zijn.