XXVIII

Sorry dat het zo lang duurde. Ik ben ziek geweest, ben het eigenlijk nog steeds. Ben sinds nieuwjaarsdag niet meer beter geweest.
En als excuses voor het lange niet posten, een extra lang chapter.

For those who are curious. Ik slaap elke nacht 12 uur, dus ik vorige week naar de dokter. Die kon niks vinden. Bloedtesten gedaan, geen pfeiffer, geen bloedarmoede (thank god, had ik een paar maanden terug, elke dag drie ijzerpillen doorslikken. Voordeel, heb de 'pillenslik-skill' gemastered). Moest het van de dokter nog een week aankijken, gedaan, geen echte verbetering, dus terug naar de dokter. Wat blijkt, ik heb post-virale vermoeidheid. Gelukkig legde dat mens uit wat het betekende, want ik snapte er natuurlijk de ballen van. Omdat ik voor de vakantie een griep heb gehad, kan het zijn dat je daarna rond de vier weken heel erg vermoeid bent. Dus nog een week te gaan. En guess what, IK HEB VOLGENDE WEEK TOETSWEEK, en ben de twee weken voor de vakantie niet echt naar school geweest (vanwege die griep), en de twee weken na de vakantie ook niet (vanwege post-virale vermoeidheid), dus dat wordt een leuke toetsweek. Heb met mijn ouders en mentor overlegd (THANK GOD, telefoon, die man is scary as hell. Serieus. En ik mag hem niet. EN OP DE EEN OF ANDERE MANIER HEEFT HIJ MIJN MOBIELE NUMMER. Ik verdenk mijn moeder), en ik maak maar 3 van de 7 toetsen. De rest mag ik later inhalen. Yay -.-

Als je het lezen tot hier geschopt hebt, WAUW, respect. Ik ben gewoon even een lulverhaal aan het houden, want ik heb dus al 4 tot 6 weken niet echt meer met mijn vriendinnen kunnen kletsen (ze wonen allemaal iets van een half uur fietsen, minstens), dus Q is nu even de pineut. Of in dit geval, jullie.

Als je nog wilt weten waarom ik mijn mentor niet mag. Nou kijk, vorig jaar, bij de tien-minuten gesprekken op school, waren mijn beide ouders en ik met die man aan het praten. Toen was het gelukkig nog niet mijn mentor, maar alleen mijn scheikunde-docent. (Voor beeldvorming, hij ziet eruit als een crazy-scientist. Oh, en hij is oud-Nederlands-kampioen hink-stap-sprong. No kidding. Serieus.) Dus wij praten, die man zegt op een gegeven moment: "Mara doet haar best, werkt hard, stelt vragen, maakt haar huiswerk, MAAR ZE KAN HET GEWOON NIET."

Oke, nu houd ik echt op, ik ga slapen. Post-virale vermoeidheid is kicking in.